ต่อๆๆๆๆๆ

"ทำไมไม่มีใครเชื่อใจชั้นเลย..นอกจากพวกเธอ ?"

ภัสตัดพ้ออย่างเสียใจและน้อยใจ เพื่อนกันแท้ๆ กลับไม่เชื่อใจกัน

"เอาน่า อย่าห่วงไปเลย"ฝ้ายเดินมาบีบไหล่ภัส

"เดี๋ยวพวกเราหาอะไรมาให้กินนะ"ฟางบอก

"ชั้นไม่เอาอาหารที่ยัยเด็กลินทำนะ"ภัสตอบแต่ไม่มองหน้าทั้งสอง เพราะสายตายังจับจ้องที่หน้าต่าง

"อื้ม เอามาม่าแทนได้ไหม ?"

"ได้สิ.."

เมื่อทั้งคู่ออกไปแล้ว ภัสนั่งทบทวนเรื่องราวและคำพูดต่างๆที่พูดเมื่อกี้..

ราวกับว่าเหมือนเธอเป็นคนผิดเต็มๆ !

แต่ลินเป็นคนผลักเธอนี่ !

คิดอยู่นานสองนาน มาม่าคัพสามถ้วยจึงมาเสิร์ฟแทน ทั้งสามนั่งกินด้วยจิตใจกระสับกระส่าย

"เราไม่ได้ทำจริงๆนะ"ภัสตอบ

"อื้ม ชั้นเชื่อใจเธอ อย่าซึมไปเลย เดี๋ยวทุกคนก็ต้องรู้เองแหละ"ฝ้ายตบไหล่

ทั้งสามมองผ่านระเบียงลงไปด้านล่าง ภาพที่ทุกคนยกเว้นทั้งสามกำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน

แวบหนึ่งที่ภัสเห็น..

ดวงตาคู่โตแฝงไปด้วยความสะใจซ้อนเร้นอยู่ ใจของภัสเกือบหล่นไปที่ตาตุ่ม

ทำไมเด็กอายุ 8 ขวบถึงได้ร้ายขนาดนี้ หน้าที่ของพวกเขาคือต้องดูแลเด็ก ไม่เช่นนั้น จำนวนคนตายจะมากขึ้นในสัปดาห์นี้

"ฉันเกลียดลิน.."ภัสกัดฟันตอบ ทั้งสองได้แต่ปลอบใจตามประสาเพื่อน และความห่วงใยที่มีให้

ทั้งคู่เชื่อว่าภัสไม่ได้เป็นคนแบบนั้นแน่ !

"เราไม่เคยคิดเลยว่าเด็กตัวแค่นี้จะตบตาคนอื่นได้..เราไม่สนหรอกว่าลินจะรู้สึกยังไงกับเรา..แต่ตอนนี้ทุกคนเกลียดเราไปหมด..แล้ว..ฮืออ.."ภัสนั่งชันเข่าแล้วปล่อยโฮออกมาสุดขีด เธอกดดันมากตั้งแต่ลินเข้ามาอยู่ในบ้าน

สิ่งที่ภัสหวาดกลัวไม่ใช่ลิน เด็กสาวปิศาจ แต่กลัวว่ามิตรภาพของเธอและเพื่อนๆกำลังจะทลายลงไปเพราะเด็กสาวแสนร้ายกาจ

เพราะนังเด็กบ้าคนเดียว !!

"เดี๋ยวเราลงไปหาอะไรให้เธอกินก่อนดีกว่า ดูซิ มาม่าก็อืดหมดแล้ว .."ฟางตอบด้วยความเป็นห่วง มีเพียงความเงียบที่ตะโกนตอบกลับมา ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วถอนหายใจ จากนั้นจึงลงไปด้านล่างทันที

ทั้งคู่สวนกับลิน พวกเธอยิ้มให้กันด้วยรอยยิ้มเสเเสร้ง ก่อนจะลงไปเปิดตู้เย็นด้านล่าง

"กินขนมรอบดึกเหรอ ?"ดรีมมี่แตะไหล่ฝ้าย

"บ้า ! เอาขนมไปให้ภัสต่างหาก ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว ?"

"ตกลงเรื่องเป็นไงกันแน่น่ะ  ?"บาซิลิสชะโงกหน้าถาม

"ใช่ เราก็อยากรู้เหมือนกัน"ดรีมมี่ตอบ

"งั้นเราขึ้นไปหาภัสพร้อมๆกันเลยนะ"ทั้ง 4 ยิ้มให้กัน ก่อนจะหาขนมเพื่อให้ภัสรองท้อง อย่างน้อย ฝ้ายและฟางยังคงโล่งใจที่มีคนห่วงภัสอยู่บ้าง

แอ๊ดด...

เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น ริมฝีปากบางขยับเบาๆ

"เอาขนมวางไว้ก่อนนะฟาง ฝ้าย เดี๋ยวเราหิวแล้วเราจะกินเอง"

"ทำใจเรื่องเมื่อเย็นไม่ได้เหรอ ?"เสียงเยือกเย็นดังขึ้นทำให้ภัสสะดุ้ง เธอจำได้ทันทีว่าเสียงนี้คือใคร

"ลิน.."

เธอผงะถอยหลังทันที ในใจเธอรู้สึกรังเกียจเด็กคนนี้มากทีเดียว

"เธอต้องการอะไรกัน ?"

"ฉันบอกแล้วว่าอย่ามาแรงกับคนอย่างชั้น..ชั้นมีสิทธิ์ชี้ชะตาเธอได้นะ ! จำเอาไว้ !!"

รอยยิ้มอมหิตเผยออกช้าๆ

"แกมันไม่ใช่เด็กธรรมดาแล้ว ! ยัยลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน !!"

ลินชะงักไปนิดนึง

"แกรู้มั้ยว่าเพื่อนๆมองชั้นว่ายังไง ! ถ้าไม่มีแก !!! มันคงไม่เป็นแบบนี้ !!"

ลินหัวเราะลั่นแล้วกระโดดโลดเต้นเหมือนเด็กผู้หญิงธรรมดา ทำให้คนที่นั่งน้ำตานองต่างชะงัก แล้วมองพฤติกรรมของบุคคลด้านหน้า

เธอหยุด แววตาสดใสกลายเป็นแววตาเย็นชาเช่นเดิม เธอเดินมาหยิบตุ๊กตาหมีบนเตียง แล้วจับมากอด

"นี่แหละ..สิ่งที่ชั้นต้องการ ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ.."

"แกต้องการให้เพื่อนเกลียดชั้น !!"

"บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับหนู !! หนูมีสิทธิ์สั่งให้ใครตายก็ได้ !!"

มือเล็กๆจับหมอนมาแล้วปาใส่ภัสทันที แต่เธอหลบได้

"คิดจะเล่นปาหมอนกับชั้นงั้นเหรอ ?"ภัสยิ้มกระหย่อง

"ฮึ คนอย่างลินไม่มีวันพลาด สุดท้ายแกก็ต้องเป็นหมาจนตรอก !!"

ลินเริ่มกระทำแผนการอะไรบางอย่าง..

หารู้ไม่..ว่ามีคนแอบฟังจากด้านนอก..

โร้คขยับริมฝีปากเบาๆ

"ลิน.."

ว่าแต่.......ภัสจะตายไหม

อ้าว งั้นก็ตายกันหมดเด๊

เอ่อดิ

ภัสพุ่งย่ะ

เขาไม่อ้วน!!! เขาอ้วบๆ น่ารักๆ