แง้

 

อ๊ายยยยย ต่อค๊ะ!!!

ตรงคำว่า ฝ้าย ฟาง สน๊อก ไปด้วยกันนะ ในบทที่แล้ว

เปลี่ยนเป็น สน๊อก ภัส นะจ๊ะ เขียนผิดๆ เบลอๆละ  

"มะ..เมื่อกี้ เธอเห็นไหม ?"โร้คถามดรีมมี่

"หะ..เห็น .."

ภาพที่พวกเขาเห็นคือ เมย์ที่ถูกยมทูติสองตน ฉุดกระชากลากแขนเข้าไปในมุมอับพร้อมเสียงกรีดร้อง สักพักก็หายไป

"เรารีบตามหากุญแจกันเถอะ เกมบ้าๆนี่จะได้จบเสียที !"โร้คตอบ ทั้งคู่หันมามองกันพลางพยักหน้า แล้วเดินจับมือเพื่อหากุญแจต่อ

"บรรยากาศน่ากลัวจังเลยเนอะ"ดรีมมี่พูดเพื่อทำลายความเงียบ

กึงงง !!

จู่ๆ ก็มีกำแพงกั้นขวางทางเดินระหว่างโร้คและดรีมมี่  ด้วยความตกใจ โร้ครีบทุบกำแพงทันที

"ดรีมมี่ ! เป็นอะไรไหม !"

"กรี๊ดดด ! พี่โร้คช่วยชั้นด้วย อย่าเอาชั้นไปเลยนะ !!"

เสียงกรีดร้องสลับกับเสียงที่โร้คเรียกชื่อดรีมดังเอื่อยๆ จนกระทั่งมีผู้มาหาโร้ค

"โร้ค !"

"ภัสจัง สน๊อก !"

"เกิดอะไรขึ้น ?!"ภัสจังวิ่งกระหืดกระหอบมาหาโร้ค

"ดรีมมี่ และ เมย์ถูกยมทูติจับตัวไป !"

"หา !!!"ทั้งสองร้องเสียงหลง ภัสจังตั้งสติ่ก่อนจะเตือนโร้ค

"พวกเรารีบหากุญแจกันเถอะ !"

ทั้งหมดวิ่งหาอย่างรวดเร็วทันที

หมอกหนาขึ้นเรื่อยๆ..จนกระทั่ง

"ทุกคน อยู่ไหนเนี่ย !!"สน๊อกเอามือป้องปากตะโกนหาเพื่อน เมื่อตัวเองจู่ๆก็อยู่คนเดียว

"นะ..นั่นมัน ! กุญแจนี่นา !!"เขาร้องอย่างดีใจก่อนจะวิ่งไปหากุญแจที่อยู่บนหลังเครื่องสายพานที่กำลังทำงานเอง

เขาเอื้อมมือไปหยิบ ไม่ทันระวัง ทำให้ชายเสื้อเผลอติดเข้าไปในสายพาน

"เหวอ !!"

เขาร้องอย่างตกใจ ก่อนจะพยามฉีกกระชากเสื้อให้ออก เพราะไม่งั้นตัวเขาได้เข้าไปในสายพานเป็นอันแน่ !

"อึ๊บ !!"

ตึง !!

ทั้งสามกอดกันกลมล้มลงไปกองกับพื้น สน๊อกมองหน้าสองสาวไว้

"พวกเธอมาช่วยฉัน ขอบใจมากนะ"

"อืมไม่เป็นไร"ภัสตอบพลางเผยรอยยิ้ม ยกเว้นโร้คที่ยังมีสีหน้าเศร้าหมองอยู่

"ดรีมมี่กับเมย์จะเป็นอะไรไหมนะ..?"

"พวกเขาไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อเถอะ"ภัสจังเดินเข้ามาตบบ่าของโร้ค เธอเงยหน้าขึ้นมาพลางมองอย่างงุนงง

"เธอรู้ได่ไง ?"

"เธอลืมไปแล้วเหรอ..ว่า.."ภัสจังยืนพลางเดินหันหลังให้ แล้วหันหน้ากลับมา

"ถ้าพวกเราจะต้องตาย...ก็ต้องตายด้วยคะแนนโหวต.."

ว้าวววว

ดรีมมี่สู้ๆดรีมมี่สู้อย่าตาย