อ๊ากกกกกกก !~ อยากจะบ้าตาย

กะเลิกนิสัยนักเลงบ้าเลือดเหมือนเมื่อก่อนแล้ว (แต่ก็ยังซาดิสม์อยู่= =")

พอมาเข้าโรงเรียนใหม่ ดั๊น นนน มาเจอเพื่อนน่าตบเข้า แบบ จะอธิบายให้ฟังนะ

เพื่อนที่ชั้นเกลียดคือ 1.เห็นแก่ตัว 2.คบเพื่อหวังผลประโยชน์ และ 3.ไม่จริงใจ

ปรากฏว่านังคนนี้มันครบทั้งสามอย่าง ตอนแรกก็ไม่คิดมาก เออ ๆ คบไปเหอะ (โรงเรียนใหม่ไม่มีใครรู้จักนิสัยที่แท้จริงชั้นยกเว้นเพื่อนที่สอบเข้ามาได้และก็พี่ชั้น)

พอชั่วโมงคอม ชั้นดันเลขที่สุดท้ายของห้อง..-_-" เลยต้องไปนั่งกับมานนน !~

ครูให้ทำโฟโต้ชอปที่ชั้นเคยทำขึ้นมาแล้ว มันก็เอาแต่เล่นไฮไฟว์ ชั้นก็บอก เฮ้ย ฟังอาจารย์บ้างดิ

มันก็บอกว่า เออน่า เค้าทำเป็นอยู่ ชั้นก็ ตามใจ..(เป็นได้แค่คนอาศัย)

จนกระทั่งเพื่อนเสร็จงาน ครูเดินไปตรวจไปทีละโต๊ะ มันรีบพับหน้าไฮไฟว์ไว้ แล้วหันมาหาชั้น..ฟองต์ !! ทำให้หน่อยดิ !! ทำไม่เป็น !!

ความเครียดเข้าสู่สมอง แต่ก็ทำๆไป อย่าให้ปรอทแตกละกัน..

จนกระทั่งครูเดินมา เสร็จเกือบไม่ทัน ให้คะแนนเรียบร้อย จากไป นังนั่นหันมาแล้วโทษชั้นทันที

"เห็นมะแกอ่ะ ชักช้า เกือบไม่ทัน ถ้าไม่ทันจะทำไงห๊ะ โง่จริง !!"

ความอดทนใกล้ถึงขีดสุดเต็มที ตะคอกใส่หน้ามันจนเพื่อนๆบางคนหันมามองด้วยความตกใจ

"แกแหละโง่ !! เอาแต่เล่นไฮไฟว์ หาผั_หรอห๊ะ ! ไหนบว่าทำเป็นแล้วให้ชั้นทำ มันน่าจับมาฟันคอขาดมั้ยเนี่ย ! อยากตายนักรึไง !!"

มันก็ เฮอะ ๆ อะไรแบบนี้ ชั้นก็นั่งเฉยๆ มันก็เข้าไฮไฟว์ต่อ เล่นกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน แล้วไปเม้นข้อความในไฮไฟว์ว่า

'จามอองฟองต์ดั้ยม๊ะ..ห้อง 8 อ๊ะ
เลวว่ะ ตอนแรกก้อนึกว่าดีย์ เตรี้ยก็เตรี้ย
แร้วยังมาอวดเกร่ง เหีอะ อยากจาดักตบ
มานวร่ะ คิดวร่าดีมร๊ะ'

ไม่เห็นรึไงว่าชั้นนั่งหัวโด่สองตั้งอยู่ ก็เลยกระซิบมันข้างหูเบาๆว่า

'จำ .....ได้มะ ห้อง 8 อ่ะ
เลวว่ะ ตอนแรกก็นึกว่าดี อ้วนก็อ้วน
แล้วยังมาอวดเก่ง เฮอะ อยากจะฟันคอขาด
ซะจริง เจอกันตัวต่อตัวไหม เพลงดาบเป็นป่ะเพ่'

เท่านั้นแหละ นังนั่นเลือดขึ้นหน้า ชั้นไม่สนใจ ปล่อยให้คำด่าเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เหีอะ ~ ไม่ใส่ใจ ~

เดี๋ยวชั้นมาพิมพ์ต่อนะ ให้โอมเล่นก่อน บอกว่าเดี๋ยวอาจจะพรุ่งนี้จะมาพิมพ์นิยายต่อแล้วจะให้จบ

ก็คุณน้องเล่นดองจนขมละ ก็เลยสานให้จบน่ะ 

'จามอองฟองต์ดั้ยม๊ะ..ห้อง 8 อ๊ะ
เลวว่ะ ตอนแรกก้อนึกว่าดีย์ เตรี้ยก็เตรี้ย
แร้วยังมาอวดเกร่ง เฮอะ อยากจาดักตบ
มานวร่ะ คิดวร่าดีมร๊ะ'

ไม่เห็นรึไงว่าชั้นนั่งหัวโด่สองตั้งอยู่ ก็เลยกระซิบมันข้างหูเบาๆว่า

'จำ .....ได้มะ ห้อง 8 อ่ะ
เลวว่ะ ตอนแรกก็นึกว่าดี อ้วนก็อ้วน
แล้วยังมาอวดเก่ง เฮอะ อยากจะฟันคอขาด
ซะจริง เจอกันตัวต่อตัวไหม เพลงดาบเป็นป่ะเพ่'

เท่านั้นแหละ นังนั่นเลือดขึ้นหน้า ชั้นไม่สนใจ ปล่อยให้คำด่าเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เฮอะ ~ ไม่ใส่ใจ ~

พอชั่วโมงต่อมา เป็นวิชาเลือกเพิ่มเติม เลือกอะไรก็ได้ ชั้นลงดนตรี ดั๊นดันได้อยู่วิชาเดียวกับนังนั่น - -"

มันก้เดินกับเพื่อนที่อยู่วิชาเดียวกันไป คุยอะไรไม่รู้ พอเห็นชั้นสะพายกระเป๋าตีหน้าโหดตามหลัง(ความจริงเดินไปตึกเรียน ไม่ได้ตามพวกมันหรอก แต่ไปทางเดียวกัน)

ก็กระซิบอะไรไม่รู้ แล้วก็หัวเราะคิกคัก หน้าชั้นมันเหมือนกิ้งก่ารึไงแม่ชะนีเขาใหญ่-_- เจอกันหลังเลิกเรียนมะนี่ !

พอขึ้นไปเรียนดนตรี ว่าจะนอนอย่างสงบสุข (ครูไม่อยู่ ตรูร่าเริง) ดันเจอนังแพนเค้ก กระเทยเตี้ยเท่าคอชั้นห้องเก้ามาท้าตบรอบที่ 120 -_-

ก็ตบไปเล่นๆน่ะแหละ แล้วจากนั้นยัยนั่นลงไปซื้อของประทังชีวิตอ้วนๆของมัน กับเพื่อนๆ พอขึ้นมาเห็นชั้นกับนังแพนเค้กตบกันอยุ่

ก็ตะโกนเสียงดังแบบให้พอได้ยินในระแวกนี้ แต่ดีที่พี่เขาปิดประตูห้องเรียนกัน

"ว้ายย ~ อองฟองต์ตบเด็ก ~ หน้าไม่อายยย ~"

ยืนนั่งเตรียมตัวเคราพธงชาติเลยชั้น ข่มอารมณ์โกรธอยู่-_- รู้สึกรักแพนเค้กคนนี้ขึ้นมาทันทีเมื่อหล่อนพูดว่า

"แล้วแกมายุ่งอะไรกับเพื่อนชั้นยะ ไสหัวไปเลยไป๊ ชิ้วๆ"

กระโดดกอดแพนเค้กสุดรัก จนกลายเป็นเพื่อนกัน =_=" (แต่ก็ยังตบกันเหมือนเดิม)

เพื่อนแบบนี้ ตายตายไปซะดีกว่า !!

เรื่องที่ 2 เพื่อนเหมือนกัน เห็นแก่ตัวเหมือนกัน ไม่รู้ว่าดีกว่าหรือแย่กว่านะ -_-

รู้สึกเพื่อนคนนี้จะเห็นแก่ตัวมากเกินไป คือแบบ ได้ใจอ่ะ

ให้ชั้นยกเก้าอี้ให้ ทำการบ้านให้ (ทำง่ายๆสอนเด้กอนุบาลยังเข้าใจเลย-_-)

ทำเวรสร้างกรรมให้ (เวรทำความสะอาด) บางวันก็ให้ไปส่งบ้าน จดงานให้

แย่งขนมกินทุกวัน แย่งน้ำที่ซื้อมาดื่ม เอาดาบไม้ที่แอบใส่ในกระเป๋ากีตาร์(ทุกคนนึกว่ากีตาร์)ไปเล่น

จนเพื่อนมันจะรู้กันแล้วว่าชั้นพกดาบไม้ เดี๋ยวปั๊ดฟันคอขาด (ที่พกก็คือ หลังเลิกเรียนบางวันว่างๆ

ก็จะเดินไปตบลูกวอเลย์บอลเล่น ไม่ก็เดินไปฝึกดาบแถวๆสนามหญ้า ใกล้ห้าโมงแล้วค่อยกลับ)

โมโหมาก โกรธมาก จนจะลืมการฝึกดาบไปแล้วนี่

แต่เพื่อนคนนี้ยังมีข้อดีคือ..เคยเลี้ยงขนมหนึ่งครั้ง !!

บ๊ะ ! ชั้นไม่ต้องการแล้วมาเลี้ยง ไม่ต้องมาใส่ใจ โว๊ะ !

ยังจะบอกว่าให้เอาดาบประจำตะกลูมาให้ดูหน่อย ของของตะกลูชั้น ใครเขาจะให้ดูง่ายๆล่ะ

ถึงแม้จะเป็นอะไรก็เถอะ เรารักเราหวง เราไม่อยากเปิดเผย แล้วจะให้เอาไปโชว์

มันไม่ใช่ของมีค่าหายากที่จะต้องโชว์เหมือนกอลิลาพูดได้เลยนะ

ติดอยู่ตรงที่มันชอบใช้เราเหมือนทาส เห็นชั้นเป็นอะไรเนี่ย เบ๊ส่วนตัวรึไง

วันนี้เหนื่อยมาก ฝึกดาบจนล้มลงกองกับพื้นหญ้า หอบจะเป็นจะตาย เกือบเผลอหลับ

ต้องรีบขับรถกลับบ้านด้วย กลัวหลับใน ดีนะมีทางลัดกลับ

ถ้าเป็นทุกคน จะมีใครยอมสองคนนี้ไหม ?


ระบายจนเหนื่อย ! ง่วง ! เพลีย !

ไปนอนดีกว่า  (นอนมารอบหนึ่งแล้วไม่ใช่เรอะ กลับมาก็นอนเลย=_=)

+100

ทีมงาน PM ตอบกลับมาว่า ..

“หักคะแนน ... กลับไปอ่านบททดสอบที่ 2 ใหม่อีกครั้งครับ”

อ๊ากก กก !!! จะตกรอบเพราะโดนตัดคะแนน Y^Y

อย่างน้อยก็ไม่โดนตัดสิทธิ์ ไม่โดนก็ถือว่าบุญโขละ =w=

ได้บทเรียนใหม่แล้ว ..

อย่าทำอะไรด้วยความประมาท .. ไม่งั้นจะเหมือนเรา =w=

 

 มันน่าตืบจริงๆใครมาทำกับผมแบบนี้อย่าหวังเลยมาดปีศาจออกโรงแน่

 เสียดายของ

ตอนนี้กำลังประสบปัญหาชีวิตอยู่

พวกมือขโมย

โดยนิสัยใจคอ วัตถุปประสงค์จริงๆของคนที่ทำ อาจไมได้เจตนา

แต่สันดานที่มือ มันทำให้ชาวบ้านดือดร้อน

อยู่ดีๆหยิบสมุดชั้นไปฃอกเฉย แล้ววันพรุ่งนี้ต้องส่งแต่เช้า แล้วชั้นจะทำยังไง

(หลายรอบละ)

คราวนี้ก็อีก มัน่ใจเลยว่าต้องเปนมัน ทบทวนทุกเหตุการณ์แล้วว่าสมุดเก็บมาหมด

พรุ่งนี้จะไปตบมันสักเปรี้ยงให้หลาบจำ