บทที่3 คืนสยอง

วิญญานฆาตกรปรากฎตัวขึ้นมาเดินเข้ามาหาฟางอย่างช้าพร้อมมีดในมือมัน

อองฟองต์:"หนีเร็วฟาง!!!"อองฟองต์ตะโกนแล้วจูงมือฟางวิ่งออกจากบ้าน

ฆาตกร:"ข้าไม่ให้พวกแกหนีหรอกฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"มันหัวเราะลั่นแล้ววิ่งตามฟาง

ฟาง:"กรี้ดดดดดดดดดอย่าเข้ามาออกไป!!!!!!"ฟางร้องเสียงหลง

การิน:"มันมาแล้ว"ทุกคนรีบวิ่งอกจากบ้าน

แฟง:"อองฟองต์ฟางอยู่ไหนกันหมด!!!!"

อองฟองต์:"ทุกคนฉันอยู่นี้!!!!!!!!"อองฟองต์ตะโกน

เอิร์ธ:"ระวังข้างหลังเธอ!!!"เอิร์ธตะโกนอองฟองต์หันไปข้างหลังเธอเห็นฆาตกรกำลังจะใช้มีดแทงฟางอองฟองต์รีบกระชากฟางไปข้างหน้า"ฉึก"มีด

ของฆาตกรปักลงทีแขนของอองฟองต์

เซียร์:"อองฟองต์!!!!"

อองฟองต์:"ฉันไม่เป็นไร"อองฟองต์ดึงมีดของฆาตกรทิ้งแล้วรีบวิ่งมา"

แอส:"ไปตายซะแก!!!"แอสวิ่งมาพร้อมมีดที่ซ่อนอยู่ในรองเท้าเขาแทงเข้าไปที่หัวของฆาตกร"ฉึก"

ฆาตกร:"หึหึหึคนฆ่าผีไม่ได้หรอกนะ"มันพูดแล้วแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวแอสถึงกับสั่นมันดึงมีดของแอสออกแล้วบีบคอแอส

แอส:"แค่กๆๆ"แอสดิ้นทุลนทุลาย

การิน:"ปล่อยมือนะโว้ย!!"การินวิ่งเข้าไปแล้วโชว์พระที่แขวนไว้ตรงคอ

ฆาตกร:"อ๊ากกกกกกกกก"มันรีบปล่อยมือ

แอส:"ข...ขอบใจนะ"

การิน:"ที่นี้เชื่อหรือยังว่าผีมีจริง"

แอส:"อ..อืม"

เนส:"จะหนีไปไหนดี"

อองฟองต์:"อยู่รวมกันปลอดภัยกว่านะ"

เอิร์ธ:"การินขอสักองค์สิ"

การิน:"มีองค์เดียวโทษทีนะพรุ่งนี้เดี๋ยวจะเอามาให้"

แฟง:"เราขอด้วยนะ"

การิน:"เออๆเดี๋ยวเอามาให้ทุกคนเลย"

แอส:"บ้านใครมีเข็มด้ายแล้วฏ้ยาบ้างบ้างอองฟองต์เลือดไหลใหญ่แล้ว!!"แอสตะโกน

เซียร์:"เรามี"ทุกคนรีบพาอองฟองต์ไปทำแผล

เอิร์ธ:"เซียร์นายเก็บไว้ตรงไหนฟะ"เอิร์ธค้นตู้

เซียร์:"เก็บไว้ไหนนะตู้นั้นหรือตู้นี้เอ่หรือว่าจะตู้นั้นอ่อนึกออกแล้วเก็บไว้ในกระเป๋านะเอง"

เนส:"ไอ้เจ้าบ้าเอ่ยรีบๆหน่อยสิฟะ"เนสเขกหัวเซียร์

แอส:"เอาละนะทนเจ็บหน่อยนะพอดีมันไม่มียาชา"แอสพูดแล้วหยิบเข็มกะด้ายออกจากกล่องยาเขาใช้เข็มแทงไปทีปากแผลอองฟองต์ทำหน้าเจ็บ

ปวดสุดขีดน้ำตาของเธอไหลออกมาฟางนั้งกุมมืออองฟองต์อยู๋ข้างๆ

ฟาง:"เพราะหนูแท้ๆพี่อองฟองต์"

อองฟองต์:"ไม่เป็นไรหรอกน่า"

แอส:"เอาละเสร็จแล้วหละอย่างน้อยก็ห้ามเลือดได้อย่าเพิ่งขยับแขนหละถึงผิวภายนอกจะเย็บติดกันแล้วแต่ภายในยังไม่ติดกัน"

อองฟองต์:"ขอบใจนะ"ทันใดนั้นไฟก็ดับลงพร้อมสัญญานของเครื่องจับวิญญานก็ดังขึ้น

แฟง:"เกิดอะไรขึ้น"

แอส:"เอาหละไม่ต้องตื่นตูมเรามีไฟฉายนี้ไง"เนสหยิบไฟฉายจากกระเป๋ากางเกงแล้วเปิด

การิน:"มันจะมาไม้ไหนนะ"

แอส:"ดูสิว่าเสาอากาศมันชี้ไปทางไหน"

การิน:"อืมๆ"การินหันไปตามเสาอากาศ

ฟาง:"ม..มันอยู่ทางไหนหรอ"ฟางถามอย่างหวาดกลัวเสาอากาศชี้ไปมาไม่หยุดนิ่งและในที่สุดมันสัญญานก็หายไป

การิน:"มันหายไปแล้ว"ทันใดนั้นไฟก็เปิด

เซียร์:"ฟูวไฟเปิดสักที"เซียร์พูด

แฟง:"เอิร์ธหายไปไหน"ทุกคนมองหาแต่เอิร์ธหายไปแล้วทันใดนั้นทีวีก็เปิดขึ้นเองและทุกคนก็เห็นเอิร์ธถูกมันมืออยู่ตรงเสาไฟฟ้าและถูกปิดปากอยู่

ฆาตกร:"หาให้เจอนะถ้าไม่ทันเจ้านี้ตายนะฮาๆๆๆให้เวลา1นาที"มันพูดแล้วทีวีก็ดับลงทุกคนรีบวิ่งออกจากบ้านแล้ววิ่งตามหาเอิร์ธ

ฟาง:"เอิร์ธนายอยู่ไหนเอิร์ธ!!!"ฟางตะโกน

เอิร์ธ:"อันอูอี้"

เนส:"เสียงมาจากทางนั้น"

ฆาตกร:"จะหมดเวลาแล้วนะอีก9.....8......7"

อองฟองต์:"นั้งไง"อองฟองชี้ไปที่เสาไฟฟ้าที่อยู่สุดซอย

ฆาตกร:"6......5.......4"

เซียร์:"ย๊ากกกกกกก"เซียร์วิ่งสุดแรง

ฆาตกร:"3......2.....1หมดเวลา"มันใช้มีดแทงที่ท้องเอิร์ธแล้วดึงออกมาแหกปากแผลของเขาเขาร้องอย่างเจ็บปวดมันดึงไส้ของเขาเขาร้องอย่าง

เจ็บปวดสุดขีดทุกคนนิ่งอึ้ง

ฆาตกร:"น่ารำคาญจัง"ฆาตกรใช้มีดฟันเข้าที่คอของเอิร์ธคอของเขาหลุดลงมาตาของเขาเปิดหน้าตาของเขาแสดงถึงความเจ็บปวด

ฆาตกร:"ไปละนะ"มันหายไปพร้อมกับไส้ของเอิร์ธ

สงสัยเอิร์ธคงชอบเห็นตัวเองถูกฆ่า,ยิง,แทง,ควักไส้ บลาๆๆๆๆๆๆๆ

เดี๋ยวแทง

จะเป็นลม

ฟิคนี้ไม่มีนิยายรักแล้วมีแต่นิยายโหด โอ้ไม่~~

ด้วยเฉพาะท่านอองฟองต์