บทที่6 ความหลังของฆาตกร

อองฟองต์:"ม่าย!!!!!!!!!!!!!"อองฟองต์กอดฟางไว้แน่น

เซียร์:"อองฟองต์ฟางตายแล้วไปกันเถอะ"

อองฟองต์:"ไม่จริง!!!ฟางยังไม่ตาย!!!!"อองฟองต์ตะโกน

เนส:"พอได้แล้วอองฟองต์สงบสติอารมณ์หน่อยสิ!!"เนสเขย่าตัวอองฟองต์

แฟง:"ถ้าฉันมาเร็วกว่านี้ถ้าฉันมาเร็วกว่านี้!!"

การิน:"อย่าโทษตัวเองเลยแฟง"

เซียร์:"เราไปกันได้แล้วล่ะ"เซียร์ดึงอองฟองต์ออกจากแฟง

แอส:"คุณน้าครับคือผมอยากรู้อะว่าคุณน้ารู้จักฆาตกรได้ยังไง"

พ่อ(การิน):"อ่อเรื่องนั้นมันเกิดขึ้นตั้ง40ปีมาแล้วตอนนั้น..."

40ปีก่อน

พ่อ(การิน):"เหนือยจังเลยพักกันก่อนเถอะครับพ่อ"

ปู่(การิน):"ฮาๆเหนือยละสิบอกแล้วว่าอย่าตามมาก็ไม่เชื่อพ่อ"

ฆาตกร:"เอาเถอะน่าเด็กก็อยากรู้อยากเห็นตามประสา"

ภรรยาฆาตกร:"นั้นสินะค่ะ"

ฆาตกร:"เอาล่ะเดี๋ยวจะไปหาไม้มาก่อกองไฟนะเธอกับเจ้าหนูรออยู่นี้นะส่วนนายมากับฉันเอาขวานมาด้วย"

ปู่(การิน):"ไรฟะ"ปู่การินพอย่างเซ็งๆแล้วเดินไปหยิบขวาน

1ชั่วโมงผ่านไป

ฆาตกร:"เอาล่ะพอแล้วกลักับเถอะ"

ภรรยาฆาตกร:"กรี้ด!!!!!!!!!!!"

ปู่(การิน):"เกิดอะไรขึ้นไปกันแล้ว!!!!"ปู่ของการินและฆาตกรวิ่งด้วยความเร็วสูงฆาตกรถึงกับอึ้งเมื่อเห็นเสือตัวหนึ่งกำลังกัดท้องของภรรยาเขา

แล้วกระชากไส้ออกมาพ่อของการินนั่งสั่นอย่างหวาดกลัว

ฆาตกร:"ม่าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ฆาตกรวิ่งไปพร้อมขวานในมือเขาวิ่งตรงไปที่เสือแล้วใช้ขวานสับหัวของเสือตัวนั้นแล้วซัดมันหงายหลังแล้วใช้ขวานผ่า

ท้องของมันแล้วสับจนแหลกเขายกตัวภรรยาของเขาขึ้นมาแล้วประคองภรรยาของเขาลูบใบหน้าของเขาแล้วก็สิ้นใจลง

ฆาตกร:"ม่าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"เขาตะโกนร้องลั่นป่าแล้วอุ้มภรรยาของเขาหายเข้าไปในป่า

พ่อ(การิน):"จากนั้นมันก็เริ่มออกล่าไส้น้าก็ไม่รู้นะว่าทำไมคงจะมีอะไรสักอย่างที่ทำให้มันทำอย่างนี้"

แอส:"ยังงี้นี้เอง"

การิน:"เฮออกมากันได้แล้วนะ"การินตะโกน

แอส:"อืม"ทุกคนเดินออกจากบ้านของฆาตกรแล้วเดินไปรวมตัวกันที่บ้าน

เซียร์:"จะทำยังไงดีล่ะครับคุณน้า"

พ่อ(การิน):"ต้องจัดการมันอีกครั้ง"

การิน:"พ่อแล้วมันจะได้ผลหรอ"

พ่อ(การิน):"ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกลูกแต่ครั้งนี้พ่อจะทำให้ใหญ่กว่าเดิม"พ่อของการอนเปิดประตูแล้วหยิบสายสินญ์ออกมาเขาเดินไปทั่วบ้านแล้วใช้สาย

สินญ์พันรอบบ้าน

5ทุ่มครึ่งทุกคนนอนหลับกันหมดยกเว้นอองฟองต์ที่นอนร้องไห้อยู่

อองฟองต์:"ฟางฮือๆๆฟาง"อองฟองต์กอดหมอนข้างแน่นเซียร์ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียเขามองไปที่อองฟองต์

เซียร์:"ยังไม่นอนอีกหรอองฟองต์"เซียร์ลุกขึ้นยืน

อองฟองต์:"ก็มันไม่ง่วงนิ"อองฟองต์รีบปาดน้ำตาทิ้ง

เซียร์:"เธอไม่เป็นอะไรแน่นะ"เซียร์เดินเข้ามานั้งข้างๆอองฟองต์

อองฟองต์:"ไม่มีๆ"อองฟองต์พูดแล้วหลับตา

เซียร์:"ถ้าเธอมีอะไรอยากจะระบายบอกฉันได้นะ"เซียร์พูดแล้วลุกขึ้น

อองฟองต์:"เดี๋ยวก่อน"อองฟองต์จับมือของเซียร์

เซียร์:"หืม"

อองฟองต์:"ระบายได้ทุกเรื่องใช่ไหม"อองฟองต์น้ำตาไหล

เซียร์:"ร้องออกมาเลยอองฟองต์ร้องออกมาให้หมดเลย"เซียร์กอดอองฟองต์

อองฟองต์:"ฟางตายแล้วฮือๆๆทำไมต้องเป็นฟาง"อองฟองต์ร้องแล้วกอดเซียร์แน่นเนสลืมตาขึ้นแล้วขำเบาๆก่อนที่จะสกิดแฟงที่นอนอยู่ข้างๆ

เนส:"คิคิ"

แฟง:"คุคุ"

เซียร์:"เสียงอะไรอะ"เซียร์หันไปมองเนสและแฟงรีบหลับตาทันที

เซียร์:"คงจะคิดไปเอง"

อองฟองต์:"ขอบคุณนะเซียร์ฉันสบายใจแล้วล่ะ"

เซียร์:"เออ...ให้ฉันนอนเป็นเพื่อนไหม"

อองฟองต์:"จะบ้าหรอกลับไปนอนที่ของนายเลยนะ"

เซียร์:"ฉันล้อเล่นหรอกน่า"เซียร์เดินไปนอนที่ของตัวเอง

เซียร์:"ฉันจะไม่อาบน้ำตลอดชีวิต"

งะกลับฝั่งเถอะนะ

หุหุหุผมไมให้โรแมนติกหรอกกร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เอิร์ธสติเลอะเลือน

เอิร์ธ!!!! โรงบาลจิตเวชถามหาแล้ว

รำคาญน้อง

รำคาญน้องเหมือนกัน ว่าแต่เครียดอะไรอ่ะเอิร์ธบอกพี่ได้นะ 

มาเดี๋ยวให้เจ๊ปลอบนะ ไม่ต้องเกรงใจหรอกจ๊ะ เพราะเจ๊เนี่ยเต็มใจ๊ เต็มใจ  (เอามาจาก เศรษฐีข้างเขียง เจ๊แนทนั่นเอง ฮ่า ๆ )

นี่ ๆ โรงเรียนได้หยุดกันป่ะ พวกเสื้อแดงไปถึงพวกคุณหรือยัง