โย่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ     ผม  ชื่อ แตงโม คัฟ    ยินดีที่ได้ร่วมกิวน๊ะคัฟ       




  อยู่ กรุง เทพคัฟ    ตัวผม เช่อ KaoAi น๊ะคัฟ   สาย เบลด  มี ไร ช่วยแน่ะ นำหน่อย น๊ะคัฟ



   โสด คัฟ  55+   ไม่หล่อ    ไม่รวย   เลงเกมไม่เปงคัฟ   ยังไงก็ขอคำแน่ะนำหน่อยน๊ะคัฟ 




   ขอให้  กิว   เราจงเจริญ  น๊ะคัฟ     มีไรแน่ะ นำ ติดต่อ  ผมได้ที mo_mo_27@hotmail.com คัฟ

   โย่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ     ผม  ชื่อ แตงโม คัฟ    ยินดีที่ได้ร่วมกิวน๊ะคัฟ       




  อยู่ กรุง เทพคัฟ    ตัวผม เช่อ KaoAi น๊ะคัฟ   สาย เบลด  มี ไร ช่วยแน่ะ นำหน่อย น๊ะคัฟ



   โสด คัฟ  55+   ไม่หล่อ    ไม่รวย   เลงเกมไม่เปงคัฟ   ยังไงก็ขอคำแน่ะนำหน่อยน๊ะคัฟ 




   ขอให้  กิว   เราจงเจริญ  น๊ะคัฟ     มีไรแน่ะ นำ ติดต่อ  ผมได้ที mo_mo_27@hotmail.com คัฟ

หวัดดี




           ผมมี เรื่อง เรา ซึ่ง ๆ คัฟ   อ่านกานหน่อย น๊ะ


ยามอ่า  ที่ละตอนแล้ว กาน


ตอน 1




เริ่ม ได้น๊ะ  บัด นาว





บี เป็นนักศึกษาของ วิทยาลัยแห่งหนึ่ง หนุ่มหน้าตาธรรมดาที่มีอารมณ์ขัน ยิ้มแย้มแจ่มใส ซึ่งใครอยู่ด้วยแล้วจะรู้สึกสนุก ไม่เครียด
หลังจากจบ ปวส.1 ที่สุดแสนจะยากเย็น สาวในอุดมคติของบีต้องเป็นคนที่ดี เรียบร้อย และมีเสน่ห์
ซึ่งตรงกับคนที่เขาต้องเลิกไปเมื่อปีที่แล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่า คนละศาสนา ทั้งที่เพิ่งคบกันแค่ 3 เดือน หลังจากนั้นก็ปิดตัวเองเสมอมา
บี ได้เข้าฝึกงานที่บริษัทแห่งเอกชนแห่งหนึ่ง ในนิคมอุตสาหกรรมที่ไม่ไกลบ้านมากนัก
และที่นั่นเองที่เขาได้เจอเด็กสาวที่เป็นเด็กฝึกงานด้วยกัน เธอผู้เปลี่ยนทัศนคติของ บี
ดูเธอสดใสน่ารัก ผมยาวสวยแต่แฝงด้วยแววตาเศร้าหมองข้างใน ที่กำลังง่วนอยู่กับเครื่องถ่ายเอกสาร แต่เขาไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะมัวแต่ยุ่งกับการฝึกงานของเขา
วันนั้นบีและเพื่อนๆที่ฝึกงานด้วยกัน นั่งทานข้าวที่โรงอาหารบริษัทฯ ซึ่งเพื่อนๆของบี เป็นเด็กฝึกงานต่างจังหวัด โดยมีแค่ 2-3 คนเท่านั้นที่มาจากรุงเทพ
และวันนั้นเองเป็นวันแรกของการฝึกงานของเด็กสาวคนนั้น เพื่อนต่างทำความรู้จักอย่างเป็นกันเอง เธอชื่อ นา มาจากวิทยาลัยเอกชนในกรุงเทพนี่เอง
และคนสุดท้ายที่ทักทาย นา คือ บี บียิ้มแล้วทักว่า "ปากแดงสวยทั้งวันเลยนะ" นา เขินเล็กน้อยแล้วบอกว่า "ขอบ...."ไม่ทันจะพูดจบ บี ก็แทรกบทว่า
"ไปกินเลือดใครมาหรอ อิอิ" นา ทำตาโตเล็กน้อย หน้าบึ้งแล้ว หันหน้าหนีบี แล้วทานข้าวต่อ
 

ตอน 3น๊ะ





ประเด็นคือหนังไม่สำคัญสำหรับนา ขอแค่ได้อยู่ใกล้บีก็พอ และสำหรับบี เขาได้รับเธอคนนี้เข้ามาในหัวใจเต็มสี่ห้องแล้ว
ความรักของทั้งสองเริ่มเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ

พักหลังนาเข้าโรงพยาบาลบ่อย บีถามว่าเป็นอะไรนาก็ไม่ยอมตอบ
หลายครั้งบีจะขอไปเยี่ยมแต่นาห้ามไม่ให้ไป บีเลยสงสัย
จนนาต้องนอนโรงพยาบาลหลายวัน
บีโทรคุยกับนากลางดึกอดเป็นห่วงไม่ได้เลยรบเร้านาว่า
"ทำไมหรอนา ทำไมบีไปไม่ได้" บีถาม "นาไม่เป็นไรมากบีไม่ต้องมาหรอก มันเปลืองตัง" นาตอบเสียงเบาๆ ปนสะอื้น
"อย่ามาเลย ตอนนี้นาไม่เหมาะที่จะให้บีเห็นนาขอร้อง" นาครวญ "ไม่ได้ !! ยังไงบีต้องไปเยี่ยมนาให้ได้"
นาร้องไห้ แล้วถามบี "ทำไม ทำไมไม่ฟังนาเลย"
บีรีบตอบ "ทำไมล่ะ ตอนนี้คนที่บีรัก คือนา !!!! ทำไมบีจะไปดูแลคนที่บีรัก ไปเฝ้าไข้คนที่บีรักไม่ได้ล่ะ"
นายิ่งร้องไห้หนัก เพราะได้ยินคำว่ารักจากปากบีเป็นครั้งแรก ทำให้สาวน้อยใจอ่อน
และสารภาพกับบีว่า "บี นา... นา..นาติดยา นาอยู่โรงพยบาลบำบัดยาเสพติด"
บีช๊อค แล้วถามต่อว่า "มีปัญหาหนักทำไม่หาทางออกอย่างอื่น หันไปหามันทำไม"
"นาขอโทษ แต่นาติดยานานแล้ว นาไม่กล้าบอกบี นากลัวนาเสียบีไป เพราะนาก็รักบี นารักบีมาก" นาสะอื้นตอบ
ชายหนุ่มที่กำโทรศัพท์แน่นมือถึงกับหลั่งน้ำตา หลังจากนั้นเสียงนาก็แทรกขึ้นมา
"วันศุกร์นาออกจากโรงพยาบาลแล้ว บีไม่ต้องห่วงนะ นาจะไปหาบีวันเสาร์ที่เดิม เวลาเดิม"
บีตอบ "ตกลง บีจะรอ" แล้วทั้งคู่ก็วางหูไป
ชายหนุ่มโกรธตัวเองมากที่ทำอะไรไม่ถึงกับชกกำแพงด้วยมือทั้งสองนับ 10 หมัด จนข้อมือแตกและข้อมือข้างซ้ายบวมช้ำ
ถึงวันเสาร์ทั้งสองมาเจอกันอีกครั้ง บีเห็นร่างอันผอมซูบลงกว่าที่เคยเห็นถึงกับน้ำตาคลอ ส่วนเด็กสาวเห็นข้อมือซ้ายมีผ้าพันแผล จึงถามว่า "บีเป็นอะไร"
"เมื่อวานเล่นบาส หกล้มมือไถลกับพื้นน่ะไม่เป็นไรหรอก" บีแก้ตัว นารีบซัก "2 ข้างเลยหรอ บีโกหก บอกมานะ บีทำร้ายตัวเองใช่ไหม" บีเงียบ
นาเลยพูดขึ้นมาว่า "บีสัญญากับนาได้ไหม ว่าจะไม่ทำร้ายตัวเองอีก" บีรีบตอบและท้วงว่า "สัญญา นาเองก็สัญญากับบีด้วยสิ ว่าจะไม่หันไปหายาอีก"
"นาสัญญา" เสียงเล็กๆน่ารัก ที่ดูมีอิทธิพลต่อชายหนุ่มอยากมาก เอ่ยข้างหูของชายหนุ่มสั้นๆ ทำให้หัวใจเขาพองโตขึ้นมาทันที
ในโรงหนัง นาสั่นมากกว่าครั้งก่อนๆ บีสังเกตุเห็นเลยถาม
"หนาวเหรอ" "ใช่ กอดนาได้ไหม" หญิงสาวตอบ
ทั้งๆที่ไม่ได้หนาวอะไร แต่ด้วยฤทธิ์ยาทำให้สั่น ซึ่งหญิงสาวไม่ได้กินยาที่โรงพยาบาลให้มา เพราะเธอตั้งใจว่า
ขอแค่ได้อยู่กับคนเธอรัก เธอสามารถเลิกยาได้ด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องใช้ยาช่วย
"อุ่น จัง อุ่นมากๆสำหรับคนไร้ค่าอย่างนา" หญิงสาวตอบทั้งๆที่ตัวยังสั่นอยู่ ชายหนุ่มได้ยินอย่างนั้นช่างรู้สึกมีความสุขเสียยิ่งกว่าสิ่งใด
พูดตอบกวนๆไปว่า "คนไร้ค่าที่บีรักที่สุด ไหล่ข้างนี้มีไว้ให้นานะ หนาวเมื่อไร ไหล่ข้างนี้ว่างสำหรับคนไร้ค่าอย่างนาเสมอ"
หญิงสาวตื้นตันน้ำตาคลอ ซบหน้าลงบนไหล่ชายหนุ่มด้วยความสุขทันที

2 เดือนที่คบกันหญิงสาวอาการดีขึ้นและร่าเริงยิ่งขึ้น แต่มีสิ่งเดียวที่หญิงสาวยังไม่ได้บอกกับเขา
ระหว่างที่เดินเล่นรอเวลาเข้าโรงหนังเสียงโทรศัพท์ของนาดังขึ้น นาขอตัวไปคุยที่มุมเสา บีจึงยืนรอใกล้ๆ
นานเข้าบีเริ่มสงสัย เลยเดินไปถาม "ใครหรอนา" นาเลยหันมาตอบว่าเป็นรุ่นพี่ที่วิทยาลัยฯ แต่บีไม่เชื่อเพราะคุยกันนานเหลือเกิน
"บอกมาเถอะ บีไม่ว่าอะไรหรอก" นาวางหูโทรศัพท์แล้วเงียบไปพักใหญ่ จึงถามบีกลับไปว่า "จะโกรธไหม ถ้านาจะบอกอะไรสักอย่าง"
"โกรธทำไมล่ะ" บีตอบง่ายๆ นาจึงตอบว่า "นาเคยมีแฟน และระหว่างที่นาเจอบี นายังคบกับเค้าอยู่ แต่หลังจากที่เราคบกัน นาบอกเลิกกับพี่เค้า"
บีเงียบพักนึง แล้วจ้องหน้านา "นาไม่โกรธหรอก บีจะว่านายังไงนาก็จะไม่เถียง "
บีจ้องหน้าแล้วยิ้ม "จะโกรธอะไรล่ะ นาเลิกกับเค้าแล้วนี่ อีกอย่าง นาก็บอกรักบีแล้วนี่บีจะว่าอะไรนาได้ล่ะ บีรักนานะ"
หญิงสาวหน้าแดงแล้วพูดแบบเขินอาย "ตาบ้า!! บอกรักต่อหน้าอย่างนี้เค้าอายนะ"
ชายหนุ่มดูนาฬิกาแล้วเลยพูดแทรกว่า "ไปดูหนังกัน เค้าให้เข้าโรงหนังแล้ว"
ชายหนุ่มรีบดึงมือหญิงสาวแล้ววิ่งไปที่โรงหนัง ทำให้หญิงสาวยิ่งรักเขามากขึ้น ตลอดเวลา 4 เดือนที่รู้จักกัน เขาไม่เคยโกรธ ไม่เคยว่าเธอเลย
แต่ มีอยู่วันหนึ่งแฟนเก่าโทรไปหาพ่อแม่ของนา บอกว่าจะคุยกับนาเพราะนาไม่รับสายเขาเลย
พ่อแม่ก็ได้แต่บอกปัดว่า นาไม่อยู่ ออกไปข้างนอก เขาเลยถามว่าไปไหน พ่อแม่เลยตอบโดยไม่ได้เอะใจว่าไปห้างใกล้ๆนี่ล่ะ
หลังจากนั้น นากับบีก็ไปดูหนังตามเคย ระหว่างที่เดินไปรอรถเพื่อจะกลับบ้าน ก็มีชายรูปร่างผมสูงเดินมาหาสองคนนี้
นาตกใจหน้าซีด ส่วนบีเห็นหน้านาแล้วก็รู้ทันทีว่าูผู้ชายคนนี้คือ แฟนเก่าของนานั่นเอง
"พี่หนุ่ม" นาอุทาน "มาอยู่นี่เอง อ่อ นี่เหรอ แฟนใหม่ที่ว่าดีแสนดี" เขาตอบพลางจ้องหน้าบีเขม็ง
"ขอร้องล่ะพี่หนุ่ม อย่ายุ่งกับเราได้ไหม"นาขัดขวางพี่หนุ่มไว้ "พี่ไม่ได้มายุ่ง แค่จะมาทักทายแฟนใหม่นาเฉยๆ"
ว่าแล้วชายร่างสูงก็เดินไปหาบีแล้วพูดว่า "ถ้าแกรักนาจริง ชั้นยกให้ แต่ขอบอกไว้อย่าง กินน้ำใต้ศอกคนอื่น มันไม่ค่อยชื่นใจเท่าไรหรอกนะ"
พูดจบชายคนนั้นก็เดินจากไป บีจึงหันไปหานาที่กำลังหลบหน้าอยู่ หลังจากส่งนาขึ้นรถ บีจึงเดินข้ามสะพานลอยไปขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน
ตกกลางคืนบีโทรหานา คุยเรื่องต่างๆนาๆตามปกติ แต่นาเงียบไป
บีสังเกตุว่าแฟนสาวกำลังไม่สบายใจและบีเองรู้สึกได้ เลยถาม "เรื่องจริงใช่ไหมที่ชายคนนั้นบอก"
นาตอบ "บีคงไม่อยากรู้หรอก อย่ารู้เลย"
บีซักหนัก "แต่นาไม่อยากปิดมันี่บีรู้ บอกมาเถอะ ไม่เป็นไร บอกแล้วนาจะสบายใจและโล่งใจมากเลยนะ"
นาเริ่มร้องไห้ และพูดว่า "นาบอกแล้วนาไม่ใช่คนดี นามันไร้ค่า ไม่มีค่าพอสำหรับบีเลย"
บีรีบแทรก"ใช่ นาเคยไม่ดี แล้วตอนนี้ล่ะ นาเป็นคนดี นาเลิกยาได้ ที่เค้าบอกอย่างนั้นเพราะเค้าอยากได้นาคืนต่างหากล่ะ บีก็บอกแล้วเหมือนกัน
ถึงนาจะไร้ค่ายังไง บีก็ยังรักนาเหมือนเดิม นามีค่าสำหรับบีเสมอ"
เด็กสาวได้ยินเช่นนั้นจึงยอมบอก "นาผ่านผู้ชายมาแล้ว นามีพี่หนุ่ม บอกแล้วไง!นามันไร้ค่า ไม่คู่ควรกับบี" นาโฮลั่นห้อง
ชายหนุ่มยากจะพูดต่อเพราะเพิ่งเจอเหตุการณ์นี้เป็นครั้งแรก
แต่ด้วยความหนักแน่นจึงตอบกลับไปว่า "เรื่องแค่นี้ บอกแล้วนาจะสบายใจทีหลัง บีจะรอนา รอจนกว่านาจะร้องไห้เสร็จ แล้วเรามาคุยกันต่อนะ"
หญิงสาวพูดปนสะอื้น "ทำไม ทำไมบีไม่เคยโกรธ หลายครั้งที่นาโกหกบี หลายครั้งที่นาปิดบังบี บีไม่โกรธนาเลย ทำไม"
บีตอบแบบอารมณ์ดี "ถามโง่ๆอีกละ บอกไม่เคยจำเลย" แล้วพูดแบบเต็มคำช้าๆ "เพราะบีรักนาน่ะสิ เหตุผลอื่น ไม่มี"
หญิงสาวเงียบไปพักนึง แล้วพูดขึ้นมาว่า "บีอย่าทิ้งนานะ นาขอร้อง นาไม่เหลือใครแล้ว"
บีรับคำทันที "แน่นอน บีไม่ทิ้งนาหรอก" หลังจากนั้นนาจึงขอตัวไปนอน เพราะเหนื่อยจากเดินทั้งวันและร้องไห้จนน้ำตาแห้ง
2 วันต่อมาขณะนากำลังเรียนอยู่ก็มี MMS ดังขึ้น เป็น MMS ของบี โดยบีส่งเพลงมาให้ "เพลง งมงาย ของ Bodyslam"
หญิงสาวถึงกับอมยิ้มไม่หุบจนเพื่อนๆล้อ ว่าหวานใหญ่เลยช่วงนี้
และอีกวันก็ส่งเพลง "คนของเธอ ของแมว จิระศักดิ์ ปานพุ่ม" ให้ ยิ่งทำให้หญิงสาวหนักแน่นในความรักที่ชายหนุ่มมีให้
ทุกๆวันที่ 2 ของแต่ละเดือน บีจะบอกกับนาว่า "ผ่านอีกเดือนแล้วนะ บียังรักนาเหมือนเดิม แต่รักมากกว่าเมื่อวาน นิดนึง"

หลังจากเรียนจบ หญิงสาวได้งานออฟฟิศเล็กๆ ย่านพระราม 4
โดยวันเสาร์อาทิตย์จะไปเรียนที่รามคำแหง และได้รู้จักกับแนน เพื่อนที่ทำงาน
แนนจบปริญญาและทำงานอยู่แผนกเดียวกับนา ทั้งคู่สนิทกันมากนามักจะเล่าเรื่องของบีให้ฟังเสมอ
ส่วนบีเรียนไม่จบเนื่องจากติด 0 เมื่อปี 1 ซึ่งซ่อมแล้วไม่ผ่าน จึงได้ลงเรียนอีก 1 เทอม
และได้งาน Part time ใกล้ๆบ้านทำ ทั้งคู่ติดต่อกันทางอีเมล์ ทุกๆวัน จะส่งอีเมล์ให้กันเสมอ
และเดือนละครั้งก็จะไม่ลืมที่จะไปดูหนังด้วยกัน
1 ปี 4 เดือนที่คบกันมา และอีก 13 วันจะถึงวันเกิดของนา
จนมาวันนึง มีเมล์แปลกๆเข้ามาเมล์ของบี เป็นเมล์ของผู้หญิงลึกลับ และอยากทำความรู้จักกับบี และขอเบอร์บี
บีจึงตอบกลับไปว่า มีแฟนแล้ว แต่ผู้หญิงคนนั้นส่งเมล์มาใหม่โดย รู้ว่า นากับบีไปที่ไหน วันไหน ทำให้บีสงสัยอย่างมาก
จึงอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร เลยส่งเมล์กลับโดยเอาเบอร์ ให้ไว้ที่เมล์ด้วย
หญิงคนนั้น ได้ทำการเปลี่ยนข้อความที่บีส่งให้แล้ว Fwd เมล์ไปหานา
ซึ่งนาเห็นแล้วโกรธอย่างมาก ตกเย็น บีโทรหานาอย่างเคยแต่ นาไม่รับสาย บีโทรหาเกือบ 50 ครั้ง กว่าจะได้นอน ตี 3 แต่นอนไม่ค่อยหลับ
ตกตอนเช้าบีโทรหาอีกรอบ นารับสายแต่ทำเหมือนไม่สนใจ บีขึ้นเสียง "ทำไมเมื่อคืนไม่รับโทรศัพท์ รู้ไหม เมื่อคืนบีเป็น...." ไม่ทันจะพูดจบนาแทรกมาว่า
"อย่ามาขึ้นเสียงกับนานะ นาจะทำงาน แล้วนี่โทรมากวนแต่เช้า นารำคาญรู้รึเปล่า !!"
ชายหนุ่มอึ้ง แล้วพูดเบาๆว่า "นาไม่เคยพูดกับบีนะ ว่ารำคาญ" นาสวน "ก็พูดอยู่นี่ไง แค่นี้นะ จะทำงาน" นาวางหูไป
ชายหนุ่มตัวสั่นทำไรไม่ถูก จึงตัดสินใจไปหาที่ออฟฟิศนาทั้งๆที่ไม่เคยไปเลย
เกือบเที่ยง ชายหนุ่มไปถึงถนนพระราม 4 และเดินหาชื่อบริษัทฯ ที่แฟนตนเองทำงานอยู่จนเจอ แต่ไม่กล้าเข้าไป ได้แต่รออยู่ด้านนอก
ตกเที่ยงบีจึงโทรไปหานา "นา บีอยู่หน้าออฟฟิศนานะ ไปกินข้าวด้วยกันไหม บีมีอะไรจะบอก" ชายหนุ่มพยายามอธิบายถึงเรื่องอีเมล์แต่ไม่เป็นผล
นาตอบเสียงแข็ง "กลับไปเหอะบี นาจะกินกับเพื่อนที่ออฟฟิศ แล้วไม่ต้องโทรมาหาอีกนะ เราเลิกกันแค่นี้!!"
ชายหนุ่มทรุดลงกับพื้น แล้วร้องไห้แบบไม่อายคนรอบข้าง คืนนั้นเขานอนไม่หลับเลย ได้แต่คิดว่ามันเกิดอะไรขึ้น "นาบอกเลิกเราแล้วเหรอ"
11 วันที่ชายหนุ่มง้อหญิงสาวทุกวัน จนวันที่ 12 ก่อนวันเกิดของนา 1 วัน บีโทรหานา
"นา บีขอโทษ แต่บีจะบอกเรื่องเมล์ มันไม่ใช่อย่างนั้น" นาตอบ "มันผ่านไปแล้ว ช่างมันเหอะ"
บีดีใจมากคิดว่านาหายโกรธ และคิดว่านาจะกลับมาคบกันบีอีกครั้งรีบเอ่ยปากชวนนา "งั้นพรุ่งนี้บีไปรับนาที่ราม 2 นะ เราไปดูหนังที่ซีคอนด้วยกันเหมือนเดิม"
บีตอบสั้นๆ "ตกลง" ชายหนุ่มดีใจกระโดดสุดตัว โดยนึกคำพูดสารพัดที่จะบอกกับนา เพราะไม่ได้คุยกันนานๆมา 11 วันเต็ม และจัดหาของขวัญวันเกิดให้นา
โดยบีรู้ว่านาชอบตุ๊กตา เลยซื้อตุ๊กตาแมวสีเขียวตาโตตัวใหญ่ไว้ให้
ถึงวันเกิดของนา เป็นวันสอบ Mid term วันสุดท้ายของนาด้วย บีรอที่โรงอาหาร พอนาเดินออกมาจากห้องสอบ บีจึงมอบตุ๊กตาให้นา
นาเอ่ยปากขอบคุณและนั่งรถไปซีคอนฯด้วยกัน ตลอดทางบีมองหน้านาแบบไม่เคยมองมาก่อน จนนาหันมาบอกว่า อย่ามองนาอย่างนั้น นาไม่ชอบ
บีจึงหันหน้าหนี แต่ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะทุกครั้งที่เคยนัดเจอกัน นาจะชอบให้บีมองหน้านานๆ ก่อนกลับบ้าน จะได้เก็บไปฝันในตอนกลางคืน
"วันนี้กินข้าวด้วยกันนะ" บีท้วง "อย่าเลยบีกลับไปก่อนเหอะ นานัดเพื่อนไว้" "ไม่เห็นเป็นไรนี่นา ก็ไปด้วยกันหมดเลย " บีแทรก
"แต่เพื่อนนานะ บีไม่เกี่ยว" นาขัดทันควัน บีเริ่มสงสัยพอถึงซีคอนฯ ทั้งสองคนยืนรอเพื่อนนาที่ทางเข้า สักพักมีชายหนุ่มหน้าใสผอมบางเดินมาหานา พร้อมทำหน้างง

ตอน  สุด ท้าย  ละ




ไม่รู้ ซึ่ง จิงป่าวไม่ได้  อ่าน



555+





นาร้องไห้โทรหาบี "บี นากลัว เอ้โทรมาอาละวาด หาว่านามีคนอื่น" บีเริ่มทนไม่ได้กับการกระทำของเอ้ บีตัดสินใจพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"นา ถึงเวลาแล้วนะ บีจะเอาของบีคืน บีจะเอานามาจากเอ้" นาดีใจและพูดว่า "ขอบใจนะ ที่บียังไม่ลืมนา อ้อ เห็นบีบอกซื้อโทรศัพท์ใหม่นี่ เครื่องเก่าล่ะ ขายหรือยัง"
"ยัง มันเป็นของนานะ บีจะขายได้ไงล่ะ" บีตอบ "งั้น วันอาทิตย์นี้บีเอามาคืนเราได้ไหม ที่เดิม เวลาเดิม" นาถาม "ตกลงบีจะเอาไปให้ ทั้งกล่องเลย" บีรีบตอบทันควัน
ถึงวันอาทิตย์ ทั้งคู่ต่างมาตามนัด นามาช้าเล็กน้อย แต่ไม่ได้ทำให้บีโกรธเลย ตลอดเวลาที่เคยนัดกันนาจะมาช้าเสมอ แต่บีไม่เคยเบื่อที่จะรอ
ทันทีที่ทั้งสองเจอหน้ากันในรอบเกือบ 2 ปีที่เอาแต่คุยกันในโทรศัพท์ ทั้งคู่ต่างรู้ดีว่า ยังลืมกันไม่ได้เลย
"ผอมไปนะ กินข้าวบ้างสิ" บีที่เห็นผู้ใหญ่และน้ำเสียงหนักแน่นขึ้น ไม่ขี้เล่นเหมือนแต่ก่อนถามนา
"กินแล้ว ได้แค่นี้ล่ะ ไหนขอดูตาหน่อยสิ" บีเอี้ยวตัวด้านซ้ายให้นาดูตาเขา เปลือกตาของบีจะตกเล็กน้อยเพราะแผลเป็นที่เกิดจากการเย็บ
"หายดีแล้วนี่" นาบอก "อืม หมอดีน่ะ พยาบาลก็น่ารัก เลยหายไว" บีพูดติดตลกแล้วพูดต่อ "โทดที ผมกระเซิงไปหน่อย งานยุ่งเลยไม่มีเวลตัด"
"น่ารักดีออก" นาขัด บีตอบทันควัน "ขอบใจ อ่ะนี่โทรศัพท์เอามาคืน ขอบคุณนะ มันคุ้มค่ามาก ถึงเวลาต้องคืนเจ้าของแล้ว" บียื่นกล่องโทรศัพท์ให้นา
"งั้นนากลับแล้วนะ ที่บ้านมีงาน" นาพูดก่อนจะเดินไปขึ้นรถ "อื้ม กลับบ้านดีๆล่ะ" บีตอบและบอกด้วยสายตาเปล่งประกาย
ยังไม่ทันจะถึงบ้าน เสียงโทรศัพท์บีก็ดังขึ้น
"บี นามีอะไรจะบอก" เสียงเงียบๆ จากโทรศัพท์ "ว่ามาสิ" บีรับคำ
"ที่นัดเจอวันนี้นาไม่ได้อยากเอาโทรศัพท์คืนหรอก นาแค่อยากเห็นหน้าบีเฉยๆ และทำให้นารู้ว่า นาก็ลืมบีไม่ได้เลย" บีดีใจแอบยิ้มมุมปากเล็กๆ ตอบกลับไปว่า
"เรารอมาเกือบ 2 ปีที่จะฟังคำนี้ และเกือบ 2 ปีที่ความรู้สึกเดิมๆตอนเราคบกันแรกๆ กลับมาหมดแล้ว" นาน้ำตาไหล รู้สึกผิดที่ทำอะไรให้บีเสียใจไว้อย่างมากมาย
แต่บีไม่เคยแม้จะด่าว่าหรือตะคอกนาเลย "งั้นเดือนหน้า เราไปดูหนังด้วยกันนะ" นาชวน "ได้ ครั้งนี้บีให้นาเลือกว่าอยากดูเรื่องอะไร" บีตอบ
ทั้งคู่วางหูและเต็มไปด้วยความรู้สึกอิ่มเอิบกับความรัก ที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ว่าจะได้กลับมาคบกันอีกครั้ง
และบีได้งานใหม่ที่ไม่ไกลจากบ้านของนามากนัก แต่ที่ทำงานใหม่นัดบีตรวจสุขภาพตอน 8 โมงเช้า แล้วบ้านบีอยู่อีกฟากของกรุงเทพ
"คงไปทำงานที่ใหม่ไม่ได้แล้วล่ะ บีไปตรวจสุขภาพไม่ทันหรอก" บีคุยโทรศัพท์กับนา นาเลยเสนอ
" งั้นนาจะขอพ่อนาใหบีมาค้างที่บ้านนา 1 คืนเพื่อจะได้ไปตรวจสุขภาพทันไง" "ลองขอดูนะ" บีแนะ
พ่อของนาได้ยินที่นาพูดและอยากเจอผู้ชายที่ดีกับลูกสาวตัวเองตลอด 3 ปี ตกปากตกลงทันที
คืนนั้นที่บ้านนาหลังจากข้าวเย็นที่แม่ของนาละเลงสุดฝีมือให้บีทาน
บีและพ่อของนากำลังคุยกันเรื่องงานใหม่ของบี โทรศัพท์นาดังขึ้น แต่นาล้างจานอยู่เลยยื่นโทรศัพท์ให้บี นารู้แล้วว่าเป็นเบอร์ของเอ้ แต่บีไม่รู้
บีรับสาย เป็นเสียงผู้ชาย "ขอสายนาครับ" บีตอบว่าเดี๋ยวนะ และส่งโทรศัพท์ให้นา
นากระซิบ "แหม ยังทำใจกว้างอีกนะ" หลังจากนั้นนาคุยกับเอ้
"มันจบแล้วเอ้ นาพยายามเข้าใจเอ้แล้ว ทำใจเถอะ นาไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับเอ้" พูดจบนาก็วางหูแบบไร้เยื่อใย
จากนั้นก็จัดแจงที่นอนให้กับบีในห้องของนาเอง ส่วนนาไปนอนห้องพ่อกับแม่
ก่อนนอน นาเดินมาในห้อง กอดและหอมแก้มบีฟอดใหญ่ แล้วกระซิบที่หูว่า "ฝันดีนะจ้ะ Darling"
บีตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยพลัง พลังแห่งรักของนาที่กลับมาหาเขา ว่า "ฝันดีเหมือนกัน วันนี้บีมีความสุขมาก"
บีได้งานใหม่และเช่าห้องเล็กๆใกล้ๆที่ทำงาน ช่วงแรกๆบีปรับตัวกับระบบกะหมุนเวียนไม่ได้
4 เดือนแรกบีไม่ผ่าน Professional ช่วงแรก แต่มีนาคอยให้กำลังใจ และปลอบว่า "ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไร นาจะช่วยหางานใหม่"
ชายหนุ่มได้ยินอย่างนั้น จึงบอกตัวเองว่า "ห้ามทำให้นาลำบากเด็ดขาด" แค่ 2 เดือนต้องทำให้ได้
และบีก็ทำได้ และได้จัดว่าเป็นช่างกะระดับๆต้นๆของบริษัทฯ
เดือนละประมาณ 2 ครั้งที่นาจะมาห้องเพื่อมาทำความสะอาดให้ และซักผ้าปูที่นอนให้เพราะบีต้องทำงานหนักช่วงทดลองงาน

กุมภาพันธ์ปีต่อมาบีพานามาที่บ้านบีเพื่อพบ พ่อ แม่ พี่ชายบี และเป็นวันเกิดน้องสาวบี
ซึ่งบีและนารวมเงินกันซื้อโทรศัพท์ให้น้องสาวคนสุดท้อง พ่อและแม่ต่างดีใจที่ลูกชายกลับบ้านพร้อมแฟนสาว
ที่เฝ้ารอวันที่ลูกชายพามาเปิดตัว ว่าที่ลูกสะไภ้ของแม่ในอนาคต ทั้งบ้านมีคามสุขมากในวันเกิดน้องสาวของบี
หลังจากนั้น บีก็ทุ่มเทให้กับงาน โดยบอกกับนาว่า "บีเข้ากะแล้วเวลาพบกันคุยกันจะน้อยลงนะ"
ซึ่งเป็นแบบนั้นจริงๆ บางเวลานานอนหลับ บีต้องมาทำงาน บางเวลานาหยุดวันอาทิตย์ บีต้องนอนเนื่องจากออกกะดึกมา
ทั้งคู่มีเวลาให้กันน้อยมาก หลังเลิกงานนาจะโทรหาบี "กินข้าวยัง เหนื่อยไหม วันนี้ฝนตกอย่าลืมร่มนะ"
"จ้ะๆ บีขอทำงานก่อนนะงานยุ่งมาก วันนี้เข้าบ่าย บีพักตอน 1 ทุ่มไว้คุยกันนะ" บีตอบ
บีทำงานจนลืมเวลา นึกขึ้นได้ว่าต้องโทรหานา แต่โทรไปตอน 4 ทุ่มครึ่งซึ่ง นานอนแล้ว
"ไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะบี นาเหนื่อย" นาตอบ บีที่อยากจะคุยกับคนรักตัวเองหนักหนา จำต้องวางหูไปเพราะเห็นว่านาเหนื่อยมาก
ต่างคนต่างทำงานทำให้ทั้งคู่บอกรักกันน้อยมาก พักหลังนาไม่ค่อยได้ไปที่ห้อง ส่วนบีมี OT ทำตลอดเลยต้องควบกะ 16 ชั่วโมงต่อวัน
เนื่องจากมีระบบใหม่มาติดตั้งที่บริษัทฯ และเป็นที่แน่นอนว่า บีต้องเรียนรู้ระบบนั้น ยิ่งทำให้ไม่มีเวลาให้นามากขึ้น
"เราห่างกันไปไหม" บีถามนาผ่านโทรศัพท์ "ไม่นี่ บีบอกนาแล้วว่า เวลาคุยกันจะน้อยลง"
เกือบปีที่ทั้งคู่ไม่เคยดูหนังด้วยกันเลย
บีที่มุ่งมั่นทำงานเพื่อตำแหน่งการงาน และเงินเดือนที่หวังจะได้เพิ่มมากขึ้นเพื่ออนาคตของเขาและนา ซึ่งบีหวังไว้ว่า ไม่นาน
"เราจะแต่งงานกัน" แต่บีไม่เคยบอกความฝันนี้ให้นาได้รู้ เอาแต่ทำงานและทุ่มเทให้มันเต็มที่ จนกระทั่ง...
นารู้สึกเหมือนบีเปลี่ยนไป ไมมีเวลาให้ โทรไปบางที่ก็ไม่รับสาย รู้สึกเหมือนถูกงานดึงคนรักของเธอไป
บ่อยครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องเวลา "นา !! บีทำงานอยู่นะ เครื่องจักรมันหยุดไม่ได้ขอซ่อมก่อนได้ไหม"บีบอกเสียงแข็ง นาไม่พูดอะไรแล้วก็วางหู
พอเลิกงานบีกลัวนาโกรธจึงรีบโทรกลับแต่นาไม่รับเพราะห้าทุ่มแล้ว บีจึงส่งข้อความไป "ฝันดีนะ อากาศหนาว อย่าลืมห่มผ้าล่ะ"
2 เดือน นาไม่มาที่ห้อง 3 เดือน นาไม่มาที่ห้อง บีโทรไปหา นาตอบว่า "นาขออยู่คนเดียวสักพัก ได้ไหม" ซึ่งบีไม่ปฏิเสธ
ก่อนวางสายนาถามว่า "ถ้าเกิดนาถลำไปทางอื่นที่ไกล บีจะดึงนากลับมาไหม" บีไม่ตอบ แต่ต้องการบอกอะไรสักอย่างที่บีอยากบอกนา
แต่บียังไม่พร้อมจะบอก แล้วนาก็วางหูไป
ใกล้ถึงวันเกิดบี ซึ่งปีก่อน นาจัดงานวันเกิดเล็กๆในห้องของบี ทั้งสองมีความสุขมาก นาเซอร์ไพรส์โดยโกหกว่าไปต่างจังหวัดกับเพื่อน
ซึ่งบีถอนหายใจและตอบว่าไม่เป็นไร บีก็ทำงานเหนื่อย จะกลับไปนอนแล้ว แต่กลับไปก็ต้องอึ้งและน้ำตาคลอ
เมื่อแฟนสาวตัวเองจุดเทียนเล่มเล็กปักบนเค้กวันเกิดที่ไม่ได้ใหญ่มากนัก ร้องเพลงวันเกิด และอัดเสียงใส่ตุ๊กตาหมีที่ซื้อไว้ให้
ความรู้สึกที่เธอให้เขาวันนี้ ทำให้ชายหนุ่มมุ่งมั่นสานฝันตัวเองให้สำเร็จเร็วที่สุด เพื่อจะได้แต่งงานกับคนรักของตัวเอง
แต่วันเกิดของบีปีนี้ บีชวนนากลับบ้านแต่นาบอกไม่ว่างไปธุระ นาได้แต่โทรศัพท์ไปอวยพรให้บีในวันนั้น
คราใดที่บีเหงา บีจะกดหน้าอกหมีที่มีเสียงของนาดังออกมาว่า "ของให้บีมีความสุขนะ นารักและเป็นห่วงบีนะ"
หลายเดือน จนแบตในตัวหมีหมด บีที่อยากจะโทรไปหาแฟนใจจะขาด แต่ไม่กล้าเพราะมันดึกมาก
เวลานอนไม่เคยตรงกันเลย บีล้มตัวลงนอนอย่างเดียวดายในห้องที่เปล่าเปลี่ยว หลับลงด้วยความเหนื่อยล้า

จนวันนี้มาถึง บีซึ่งได้เลื่อนตำแหน่ง และได้ทำงานในเวลาปกติแล้ว ได้โทรไปบอกแฟนสาวตัวเองว่า "นา บีมีเวลาให้นาแล้วนะ"
เสียงผู้ชายรับ "นาไม่อยู่ครับ อยู่ต่างจังหวัด" ครั้งที่ 2 "นาไม่อยู่ อยู่ต่างจังหวัด" ครั้งที่ 3 "นาไม่อยู่ นี่ใครหรอ" บีเอะใจเลยถามผู้ชายคนนั้นว่า
"นี่แฟนบีใช่ไหม" คำตอบที่ได้ทำเอาหัวใจของบีเหมือนถูกบีบอัดด้วยแผ่นเหล็กหนา "ใช่ เราแฟนนา" บีร้องไม่ออก ช็อค ทำไรไม่ถูก
"งั้นฝากบอกนาด้วย บีโทรมาหา" บีพูดก่อนวางหู หลังจากนั้นไม่นาน นาโทรมา "อะไรหรอบีพอดีเข้าห้องน้ำ " นาถาม
"อะไรหรอ ก็แฟนนาคนนั้นไงล่ะ คบกันนานแล้วใช่ไหม" นาเงียบไม่ตอบ "ทำไมไม่ตอบล่ะ ก็แค่บอกจะได้หลีกทางให้"
บีพูดด้วยน้ำเสียงของคนที่ใจสลาย "นาไม่รู้" นาแย้ง "ไม่รู้แล้วไอ่ที่มันบอกว่ามันเป็นแฟนนาล่ะ ไม่รู้ด้้วยใช่ไหม" เสียงของบีหนักขึ้น
"ใช่ !! เค้าเป็นแฟนนา" นาตอบเสียงเข้ม "เพราะบีไม่มีเวลาให้นาเลย นาโทรไปบีก็ไม่รับ นาอยากคุยกับบีแต่บีไม่เคยว่างคุยกับนาเลย"
"เราเคยคุยกันแล้วนี่ ว่าบีขอเวลา แล้ววันนี้..." ไม่ทันพูดจบนาแทรก "แล้ววันนี้บีถึงได้รู้ไงว่านาเสียใจแค่ไหน วันที่นาป่วยนาไม่สบาย
บีไม่เคยโทรหา นาโทรไปบีก็ไม่รับ มีแต่เค้าที่ไปเฝ้าไข้นาตลอด รู้ไหมนาเปลี่ยนไปตอนไหน ตอนที่นาถามบีว่า
"ถ้าเกิดนาถลำไปทางอื่นที่ไกล บีจะดึงนากลับมาไหม" แต่บีไม่ตอบนาเลย นาเสียใจมากรู้ไหม" นาร้องไห้หนัก ส่วนบีก็สะอื้น
ที่ได้ยินนาพูดแบบนี้และเสียใจกับการกระทำของตัวเอง และพยายามรวมสติพูดกับนาต่อ
"นา บีขอโทษ บีพยายามทำเพื่อเรานะ และวันนี้บีก็มี..." นาตัดบท "ช้าแล้วบี มันช้าไป" จบคำพูดนาวางหูทันที
ชายหนุ่มทรุดลงกับพื้น "ทุกอย่างที่ทำมา ทุกอย่างที่สร้างมา เท่ากับ 0 ไม่เหลือแล้ว ไม่มีอะไรเหลือแล้ว"
บีเดินกลับไปห้องด้วยอาการที่หมดทั้งแรงกายและแรงใจ ล้มตัวลงนอนร้องไห้ น้ำตาลูกผู้ชายไหลจนหลับไปแบบไม่รู้ตัว
ตื่นมากับความว่างเปล่า บีพยายามง้อนาหลายครั้ง นาไม่รับโทรศัพท์ สุดท้ายนาก็รับและพูดมาว่า "นามี 2 ทางให้เลือก เดินต่อ หรือจบแค่นี้
แต่นาให้คำตอบบีไม่ได้หรอกนะว่านาจะเลือกทางไหน ซึ่งนาอาจเลือกจะจบก็ได้ และไม่ต้องโทรมาหานาอีก เพราะนารำคาญ !!"
บีอึ้งกับคำนี้ คำที่นาเอ่ยเป็นครั้งที่ 2 ตลอด 5 ปีที่รู้จักกันและคบกันมา บีไม่เคยพูดคำนี้กับนาเลย
และนาพูดคำนี้ 2 ครั้งแล้ว ครั้งคือเลิกกันครั้งก่อน ส่วนครั้งนี้ บีไม่อยากจะคิดต่อ..
วันต่อมาบีโทรหานาและบอกว่า บีขอเดินต่อ ส่วนนาได้ยินแล้วก็วางหูไป บีโมโหตัวเองมาก ขว้างโทรศัพท์กระแทกกำแพงห้อง โทรศัพท์แตกกระจาย
และกำลังเงื้อมือชกกำแพงอีกครั้ง "ไม่ได้ เราจะผิดสัญญากับคนที่รักไม่ได้" สิ่งที่บีทำคือ ประกอบโทรศัพท์ขึ้นมาใหม่
ทำใจให้เข้มแข็งและหนักแน่น แล้วส่งข้อความสั้นๆให้นาว่า "บีจะเดินต่อ เดินตามทางของบีเอง มันจบแล้ว"
ครั้งแรกในชีวิตที่บีบอกเลิกกับคนที่ตัวเองรักมากที่สุดด้วยตัวเอง หลังจากนั้นบีใช้เวลาที่เหลือ เพื่อทำใจ และสู้ต่อ
15 วันหลังจากนั้น นาโทรมาหาบี น้ำเสียงสะอื้น "เลือกทางนั้นแล้วใช่ไหม" บีซึ่งหนักแน่นขึ้นตอบไปว่า "ใช่"
"บีคงจะเลือกสื่งที่ดีที่สุดเพื่อตัวเองสินะ" นาพูด บีซึ่งกำลังจะพูดแก้แต่ต้องหยุดชะงักแล้วพูดอีกลัษณะนึงว่า
"ก็แล้วแต่นาจะคิดนะ" ตรงข้ามกับหัวใจที่อยากบอกนาเหลือเกินว่า

"รู้ไหมที่รัก ที่บีเลือก บีเลือกทางที่ดีที่สุดสำหรับคนรักของบีเสมอมา
วันแรกที่เห็นนาสายตาเศร้า
วันที่นาผ่านเรื่องเลวร้าย
วันที่นาบอกว่าตัวเองไร้ค่า
วันที่นาซบอกคนคนนี้ เพื่อระบายปัญหาต่างๆนาๆ
วันที่นาบอกว่าเป็นคนไม่ดี
จะจมอยู่ในความเสียใจของผู้ชายคนนี้
มันจะลึกลงไปแบบไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น
มันจะอยู่กับผู้ชายคนนี้ คนที่ยังรักเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ไม่มีใครถูก ไม่มีคนผิด ฉันจะไม่โทษเธอ และขอร้องเธออย่าโกรธฉัน
คนอื่นจะเห็นแต่ความสวย ความดีของเธอ
ขอให้เขารักเหมือนที่ฉันเคยรัก และขอให้มันมากกว่าฉัน
ขอให้เธอมีความสุขกับคนรัก ตลอดไป....
จากคนที่รักเธอสุดหัวใจ จากผู้ชายธรรมดาคนนึง"

ก่อนจะวางหู นาถามคำถามสุดท้าย "บี ถึงเราจะเลิกกันแล้ว เรายังเป็นเพื่อนที่ดีกันได้ไหม"
"ได้เสมอ" บีตอบอย่างใจเย็น

และนาไม่เคยรู้แรงปราถนาของบีเลยว่าอยากแต่งงานกับนาแค่ไหน ส่วนบีก็ไม่เคยที่จะบอกนาเลยสักคำ.....

หลังจากนั้น 1 ปี นาได้เจอคนรักใหม่ซึ่งจะแต่งงานกันในไม่ช้า และเชื่อว่าเขาเป็นคนดีสำหรับนา และนายังคงโทรคุยกับบีอยู่เสมอ

ส่วนบี โอนย้ายไปอีกที่หนึ่งที่เป็นบริษัทฯเดียวกันแต่ต่างสาขา และลาออกไปอยู่บริษัททำระบบ Automation และได้ไปต่างประเทศในปีต่อมา
บีพบคนรักคนใหม่ซึ่งอยู่ใกล้ตัวเขามาก(อย่าที่นาเคยบอกไว้) คือเพื่อนของน้องสาวเขาเอง เขาบอกไม่จำเป็นต้องรักกัน แค่เข้าใจกันก็พอ

เคยมีคนถามว่าทำไมบีไม่โกรธกับคนที่ทำผิดกับเขาเลยเลยล่ะ บีเปรียบเปรยว่า แก้วที่แตกมันหลอมใหม่เป็นแก้วได้โดยไม่มีรอยร้าวเก่าเลย
แต่ใจคนที่ถูกทำร้าย หลอมใหม่ก็ยังเหลือซึ่งความรู้สึกทิ่มแทงอยู่ ถ้าเราโกรธเหมือนเราทำร้ายใจเขา จะโกรธทำไมในเมื่อมันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายเลย

                                                                                    8

 



                 แหะๆ    ซึ้ง   ดี   อ่านเลย




                                              5555555555555+




                                                           

 



ยินดีที่ได้รุ้จักค่ะพี่คิง






ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ