บทที่7 เสียสละ
ทางด้านของพวกราคิที่กำลังเจอศึกหนักอยู่เพราะฮายาเตะพาหลงทาง
“แกหนีออกมาจากคุกนั่นได้ไง” เสียงหนึ่งส่งมาจากฝูงยาม
“หนีได้ยังไงไม่สำคัญแต่ที่นี่มันที่ไหน” การินตะโกนถามไปแต่ก็ไม่มีเสียงไหนตอบกลับมาราคิจึงหยิบเป้ที่มี
ทอนฟาขึ้นแล้วพูดต่อว่า
“ไม่บอกก็ต้องใช้กำลังแล้ว”
“หยุดก่อนเจ้ามนุษย์” อีกหนึ่งเสียงดังขึ้นจากข้างบนทุกคนจึงเรียบหันไปดูสิ่งที่พบคือโครงกระดูกเดินได้เท่า
นั่นเอง
“ผีโครงกระดูกเหรอ” ฮายาเตะพูดพูดจบก็มีเงาหนึ่งวิ่งผ่านอย่างรวดเร็วมันคาบตัวการินไป
“เห้ย” ราคิชักปืนขึ้นมาวิ่งไล่เงานั่น
“หึ เป็นไปตามแผนเลย” หลังจากที่ผีโครงกระดูกเงียบไปนานก็พูด
“แผนอะไรบอกมานะไม่งั้นพรุน” มิสะพูดขู่เจ้าผีกระดูกนั่น
“จะบอกให้เอาบุญก็ได้นั่นก็คือหมานรกไงละ555+”ผีโครงกระดูกพูดต่อ
“บ้าเอ้ย” เซียร์พูดก็รีบวิ่งไปทางที่ราคิไล่หมานรกตัวนั่นไป
“คงไม่มีทางเลือกแล้วสินะมิสะ!!!ตามพวกนั่นไป” ฮายาเตะพูดพร้อมถือขวดที่เซียร์ให้มา2ขวด
“นะ...นั่นมันยาเปลี่ยนร่างนิ” มิสะพูดอย่างตกใจเมื่อเห็นฮายาเตะเอายาที่ไม่ควรเอาขึ้นมา
“รีบไปเร็วมิสะไม่งั้นได้กลายเป็นศพแน่” ฮายาเตะไล่มิสะ
“อึ.....อือแต่นายต้องรอดมาให้ได้นะ” มิสะพูดพร้อมวิ่งไปทางเดียวกับเซียร์
“ยายบ้านั่น” ฮายาเตะพูดจบก็กินยา2ขวดนั่นโดยเริ่มจากเลือดหมาป่าต่อด้วยยาประสาท
และตัวของฮายาเตะก็เริ่มใหญ่ขึ้นเสื้อผ้าขาดจนไม่มีส่วนไหนดีตอนนี้ฮายาเตะได้กลายเป็นสัตว์ที่บ้าคลั่งไปแล้ว
โปรดติดตามตอนต่อไป
ปล.มาแล้วนะพรุ่งนี้หน้าจะมาอีก
)
