ในวันที่ใจมืดหม่น วันที่ชีวิตหลงทางมาไกล
ในวัน ที่ใจวุ่นวาย ยิ่งทำให้คิดถึงบ้านเราจากมาตั้งนาน
ไกลแสนไกลเมื่อไรความฝันจะเป็นจริง
หรือที่ฝันใฝ่ไม่มีจริง
เข้าใจว่าคนทุก คน ย่อมมีเหตุผลของการเดินทาง
แต่ใจฉันยังอ้างว้าง เมื่อสิ่งที่หวังนั้นยังไกลหนึ่งใจล่องลอย
กลางผู้คนที่ก็ไม่รู้ใครเป็นใครหนึ่งใจที่ยัง ต้องเดินไป
เมื่อ ไรที่ล้มยังคิดถึงพ่อ เมื่อไรที่ท้อยังคิดถึงแม่และยังทำตามคำสัญญา
ชีวิตเมื่อทำได้ตามความฝันวันนั้น
ฉันคงได้กลับ เอาฝันนั้นไปฝาก. .
.ปลิว ไปตามกระแสใจคน ยังเคว้งคว้างและไร้จุดหมาย
มืดมนความจริงใจสุดท้ายไม่มี ความหมาย
โลกที่มันลวงหลอก มันช่างโหดร้ายหรือมันอาจเป็นโชคชะตา
ที่ฟ้าได้กำหนดเอาไว้และยังคงคิดถึงพ่อ
เมื่อไรที่ท้อยังคิดถึงแม่และ ยังทำตามคำสัญญา
ชีวิตเมื่อทำได้ตามความฝันวันนั้น
ฉันคงได้กลับ เอาฝันไปกราบเท้าแม้หนทาง มันจะยังห่างไกล
ฉันจะไม่ถอดใจ วันนั้นต้องเป็น . . . จริงในวันที่ใจมืดหม่น
วันที่ชีวิตหลงทางมาไกลแต่ใจฉันยังสู้ไหว
จะเหนื่อยแค่ไหนยังเดินต่อสิ่ง ที่ฝันใฝ่อาจเลื่อนลอย
แต่ว่าความหวังยังยิ่งใหญ่หนึ่งใจที่ยังต้องเดิน ไป . . .
ปะป๊า เเม่จ๋า นู๋อยากกลับบ้าน
เพลงมันเศร้า
