>.<~

            บทนำ

ไลแคน หรือ มนุษย์หมาป่า พวกเขาอาศัยอยู่แถวเขตป่า มันออกหากินตอนพระจันทร์เต็มดวง มันโหดเหืยม อำมหิต ฆ่าได้ไม่เลือกหน้า
เวลากลางวันนั้นมันจะอยู่ในร่างมนุษย์ สายตาของไลแคนนั้นเป็นสีแดงกร่ำ เขี้ยวอันแหลมคมของมัน บดขยี้ได้แม้กระทั่งกระดูกมนุษย์

คุณลองคิดเล่นๆสิ ถ้ามันบุกโลกขึ้นมาล่ะ?? เลือดคงจะหนองพื้นเลยล่ะ ผมล่ะกลัวจริงๆ วันนี้ท้องฟ้าดูแปลกมากเลยล่ะ

ราวี่จดบันทึกใส่ไดอารี่ของตัวเอง "พี่ เลิฟโลว์(ชั้นรู้ว่าพี่ต้องเอานี่)ผมว่าวันนี้แปลกๆนะ"ราวี่พุดขึ้นพลางชี้ไปที่ท้องฟ้า
"อืม...พี่ก็ว่าอย่างนั้นแหละ หมอกเพียบเลย หน้ากลัวเนอะ"เลิฟโลว์พูด สายตาไม่ได้บ่องบอกว่าเขามีอารมณ์เช่นไร
"ผมเข้านอนแล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปเรียน ฝันดีนะ"ราวี่เดินขึ้นห้องไป
...5ทุ่ม....
ติ๊ด....ด.....  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"ฮัลโหล่...ใครโทรมาตอนกำลังนอนเนี่ย...."ราวี่ถาม
"ฮัลโหล่ๆ ราวี่หรอ นายรีบมาที่โรงเรียนด่วนเลย!!! เอาอาวุธมาด้วย!!!"เสียงรีบร้อนของเซฟ เขาพูดเสียงรีบมาก
"ทำไม...คนกำลังจะนอน เฮ้ย!!!"เขาพูดยังไม่จบ ก็มีเลือดสาดใส่หน้าต่างห้องเขา
"ก้เพราะว่า...."เซฟพูดไม่ทันจบ
"มีคนคล้ายหมาป่าอยู่หน้าบ้านเพื่อนชั้น!!!"ราวี่พูดตัดบท"เดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อผ้าแปปหนึ่ง เดี๋ยวไป"เขาพูดเเล้วว่างสายทันที
"พี่เลิฟโลว์  เอามีดมาให้ผม2เล่ม ที่อยู่ในลิ้นชักตู้หนังสือมาให้ที!!"เขาตะโกนลงไปข้างล่าง
"พี่รู้แล้ว!!! รอข้างบน พี่ล๊อคบ้านก่อน!!!"เลิฟโลว์ตะโกนขึ้นไป

ติดตามชมตอนต่อไป

                บทที่1 มนุษย์หมาป่า
ตึกๆๆๆ.... เสียงฝีเท้าของเลิฟโลว์วิ่งขึ้นมาข้างบน
"ราวี่!!! แกหยิบผ้าปูที่นอนมา!!!"เลิฟโลว์สั่งราวี่
"ครับ.."ราวี่ดึงผ้าปูที่นอนมา
"อ่ะ...นี่มีด นี่เข็มทิศ แกจะเอาเข็ททิศไปไมว่ะ"เลิฟโลว์บ่น
"เอาเหอะ...แล้วพี่เอาผ้าปูไปทำไม"ราวี่ถามอย่างงุนงง
"เอาผ้าปูไปผูกไว้หน้าต่าง เอาไป2อัน"เลิฟโลว์ชี้ไปที่หน้าต่าง
"เสร็จแล้วครับ..."ราวี่เรียกเลิฟโลว์
"พอพี่นับ1-3เมื่อไหร๋ จับเชือกแล้วโดดลงเลยนะ 1...2.....3!!"ทั้งสองกระโดดลงมา
กรร....กรร
มนุษย์หมาป่าหันมาเห็นทั้งสองวิ่งอยู่
"พี่!!!มันเห็นเราแล้ว!!!"ราวี่หันไปเห็นมนุษย์หมาป่าจ้องมอง
"วิ่งเซ่!!!!"เลิฟโลว์จูงมือราวี่วิ่งไป
"อย่าคิดว่าจะหนีชั้นพ้น..."เสียงมนุษย์หมาป่าพูด แล้วมันวิ่งมาอย่างเร็ว
"พี่!!!มันมาแล้ว"ราวี่ตะโกน สายตาแสดงว่าเขากำลังกลัว
"วิ่งมาตามพี่!!!!"เลิฟโลว์เหลือบมองไปเห็นช่องแคบ"เข้ามานี่...."เลิฟโลว์เรียกราวี่เบาๆ
"พี่...มันดมกลิ่นได้นะ"ราวี่บอก
"เอานี่ไป  น้ำหอม ฉีดใส่ตัวซะ"เลิฟโลว์ยื่นน้ำหอมให้

....5นาทีต่อมา....
"พี่...สงสัยมันไปแล้วล่ะ ออกไปเถอะ ร้อน..."ราวี่บ่นเบาๆ
"เดี๋ยวพี่ออกไปก่อน "เลิฟโลว์เดินออกมา"มันไปแล้ว... "เลิฟโลว์พูด
"งั้นไปกันต่อเถอะ"

ติดตามตอนต่อไป

มีอะไรบกพร่อง เจ๊แนะนำมาเน้อ ก็เพิ่งเคยแต่งเลือดสา ดนิ

                        บทที่2 ที่พักของคืนนี้

ในขณะที่ทั้ง2วิ่งมาหน้าโรงเรียน ทั้งสองได้เจอะเจอศพมากมาย กลิ่นคาวเลือดช่างเหม็นเสียเหลือเกิน
"พี่....ผมกลัว..."ราวี่ตัวสั่นไปวิ่งไป
"ช่างเหอะ...มันก็ไม่เท่าไหร่หรอกหนา"เลิฟโลว์พูดแล้วจูงมือราวี่วิ่งไป

เมื่อถึงโรงเรียน ทั้งสองเจอพวกเพื่อนๆของราวี่นั่งรออยู่
"เฮ้ย! นานจังว่ะ เรารอเป็นชาติแล้วเนี่ย"โคโอริบ่นแล้วลุกขึ้น
"อย่ามาชวนทะเลาะตอนนี้ได้มะ!!! แล้วพวกแกมาที่นี่ได้ไง"เลิฟโลว์พูดเสียงดัง
"อ๋อ...พวกเรามาส่งรายงานอ่ะครับ...พอมาถึงหน้าโรงเรียนก็เจออาจารย์...กำลัง...."เซฟพูดช้าๆ
"กำลังอะไร!!!"เลิฟโลว์ตะคอกใส่เซฟ
"กำลังถูกกิน...."ยูกิพูดพร้อมน้ำตาไหล(นี่ ยูกิ ขอเปลี่ยนนิสัย เป็น อ่อนแอ แต่ก็สู้เป็น เคๆ)
"อะไรนะ!!!"ราวี่พูดขึ้นเสียงดัง
"เอาเถอะ....ก่อนถึงเช้า เราจะอยู่ที่ไหนดี บ้านเราก็ไม่ได้ มันอาจดักจับอยู่...."เลิฟโลว์บอก
"เอางี่...อยู่ที่โรงเรียนก่อน ที่ห้องประชุม ดีมะ"โคโอริเสนอ
"ก็ดี..."ทั้งหมดพูดโดยไม่ได้นัดหมาย....

...ณ ห้องประชุม...
ห้องนี้ก็เหมือนห้องประชุมธรรมดาทั่วไป
"คืนนี้นอนที่นี่สินะ...."ราวี่ผลักประตูออกมา
"ห้องนี่หน้ากลัวเนอะ...."ยูกิพูด
"นอนๆไปเหอะ"เลิฟโลว์บอก ทั้งหมดไปนอนตรงพรมที่ปูไว้กลางห้อง

วันพรุ่งนี้ก็เริ่มชีวิตใหม่แล้วสินะ

หนุกดี แต่สั้นไปหน่อย จะรอบทต่อไป

ชั้นรอรับเทออยู่โวย