บทที่10เหล่าผีแห่งป่าคำฉไนน
ทันใดนั้นพระอาทิตย์ก็ตกดินความมืดเริ่มบุกเข้ามาและจู่ก็มีลมพัดแรงและมีคนส่งเสียงร้องช่วยด้วยๆ
พวกเมจิกตกที่นั่งลำบากซะแล้ว และที่อยู๋ข้างหน้าคือ เหล่าผีแห่งป่าคำฉไนนนั้นเอง
"หา...อะไรกันโธ่ๆตายแน่ๆซวยแว้วๆ"เซนโดตะโกนร้อง
"ชิ..ลืมไปเลยว่านี้มันป่าก็ต้องมีผี"เมจิกรำพึง
"แล้วเราจะทำยังไงละหัวหน้า!!!"คิดส์ถามเมจิกแต่เมจิกก็ไม่ตอบ
"พวกแก่อย่าหวังเลยมาเป็นอาหารให้แก่เราซะเถิด"ผีตนหนึ่งเอ่ยขึ้น
ทุกคนหวาดผวาดด้วยความกลัว
"เรา...มะ..มะ..ไม่..ยะ..ยะ..ยอมแพ้หรอลุยพวกเรา"เมจิกตั้งสติแล้วบอกคน
"ลุย"ทุกคนวิ่งเขาไปโดยไม่มีความกลัวอีกต่อไป
"ยังไงพวกเราก็ต้องตายอยู่แล้วทำตัวให้มีประโยนช์ยังจะดีกว่า"ทุกคนคิดในใจ
"ปลาวเพลิงนรกโลกันต์"เมจิกเรื่มแสดงฝีมือคนแรกและก็มีไฟลุกขึ้นในที่ที่พวกผียืนอยู่
"หึหึ..ตาฉันบ้างละ...กระบวนท่าดาบตัดนรกสรรวต์"ฟุยูกิลุกขึ้นกวัดแกว่งดาบเป็นพายุซัดพวกผีกระเด็น
"ฟุยุกิ..พี่ไม่ยอมหรอ...กระบวนท่าดายวายุสลาตัน"โอยูคิซัดดาบอย่างแรงทำให้เกิดลมแรงขนาดที่คนโดนแล้วถูกผ่าครึ้ง
"โหโอ้..พวกเด็กเก่าเก่งเนอะพวกเราเด็กใหม่มาแสดงพลังมั้ง เอเมส เดอะ อินฟินิตี้"คิดส์ปุกกำลังใจเด็กใหม่ขึ้นและยิงปืนไสยเวทที่อยู่ในตัว
"ก็ดีตาผมละ...สน๊อก  ออฟ กันน๊อก"สไตน์อัดคลื่นวิญญาณใส่พวกผี
"ดูเหมือนพวกเราจะดูถูกพวกเจ้าไปมากแล้วเออะหึหึ"ผีตนหนึ่งมองไปที่เคนโด
พวกเมจิกจะรอดไปจากค่ำคืนที่แสนจะโหดคืนนี่ได้หรือไม่
                                                                                 โปรดติดตามตอนต่อไป
ปล.บทต่อไปใครอยากตายบอกได้

ต้องอาสาสมัครมิเช่นนั้นจะสุ่ม
ปล.ยังไงตอนจบทุกคนก็ต้องตาย

http://game.siamha.com/name/fighthing-fun/เกมหนุกๆอีก

เกมนี้โหดมาก

ยูกิแต่งจะแต่งนิยายนะค่ะช่วยสมัครกันด้วยน้า

เร็วมากมาย

ต่อๆ