เหอๆ

ตามกรรมตามกรรม

รู้ได้ไง ไม่สำคัญ แต่ ชื่อ คิม - -

เอ่อ
ทําไมเค้ารักพี่ชายตัวเองอะ
ตาเค้ากับตาพี่ชายเหมือนกัน
ทําไมต้องแต่งช้านเป็นคนหลายใจ
โทดทีที่หายไปหลายวันพอดีชั้นอยู่ที่ ญี่ปุ่น

อ้ายมอส สสสส

อยู่ญี่ปุ่นเรอะ นัทเกือบจะได้ไปดิสนี้เวิร์ลแล้ว วีซ่ามะผ่านแง  ๆ

หน้าสงสารตัวละครเราจังเลย

อือ

                                                           บทที่5 การทัศนศึกษาแห่งความตาย
ณ วันรุ่งขึ้น ป.6/1จะไปทัศนศึกษาที่อุดร
"ลาๆลัลลาๆๆๆๆล้าลาๆๆ"ไอรินเดินมาโรงเรียนพร้อมกับเป้
"ทุกคนมาพร้อมแล้วใช่มั้ย"คนขับรถถาม
"ครับๆๆๆๆๆๆ"ทุกคนตอบ
บรื้นๆรถไปแว้ว
"นั่งไหนดีน้าลัลล้าๆๆๆๆๆๆๆๆกนั่งตงนั้นดีกว่า"ไอรินวิ่งไปที่นั่งขอโอยูคิ
"เออ นี่โอยูคิในเป้นายมีอะไรอ่ะ"เคนโดวิ่งมาถามโอยูคิ
"เออ จะว่าไงดีก็ดาบน่ะ"โอยูคิตอบ
"อ้อ ดาบหรอ จ๊ากก ดาบกริ้ดๆๆ"เคนโดแต๋วแตก
"หึหึ สนุกกันไปเถอะสนุกกันไปให้เต็มที่เพราะเดี๋ยวต่อไปพวกแกต้อง.........ตาย"โอบิพูดกับตัวเอง
"เซนโด ลงมือเลย"โอบิบอกเซนโด
"เค ครับลูกพี่........"เซนโดเริ่มลงมือ
"ง่าส์ จู่ๆก็ง่วงอา"ตึ่งคนขับหลับและรถก็พุ่งเข้าป่าไป
ตู้ม  ทุกคนหมดสติไปชั่วขณะ..............
"ตื่นๆๆ ไอรินตื่นๆทุกคนเค้าตื่นกันหมดแล้ว"โอยูคิปุกไอริน
"งืมๆๆๆ ที่นี่ที่ไหนเนี้ย "ไอรินตื่นมาพร้อมความสงสัย
"ที่นี่ก็คือ ป่าอาถรรพ์แห่งจังหวัดอุดร ป่าคำฉไนน ไงละ"เมจิกพูด
"เรามีเรื่องสงสัยอยู๋เรื่องหนึ่งครับหัวหน้า ทำไมคนที่ยังไม่ตายต้องเป็นกลุ่มชมรม ไสยศาตร์ด้วยและทำไมโอบิกับเซนโดหายไป"คิดถามเมจิก
"เราคงต้องใช้ความสามารถที่อยู๋ในตัวพวกเรา ออกจากป่านี่ซะแล้ว"เมจิกมุ่งมั่นที่จะออกจากป่าคำฉไนนมากๆ
พวกเขาจะออกจากป่าแห่งนี้ได้หรอไม่แล้วโอบิกับเซนโดแห่งไปไหน
                                                                                                       โปรดติดตามบทต่อไป
ปล.ที่สัปหานี่ไม่ค่อยแห่งเพราะเราไปเทียวต่างจังหวัด
ปล.2 อ่านกันเยอะหน่อยให้เข้า1000เรวๆ