ดวงตะวันยามเช้าส่อง
ชีวิตผู้คนกำลังเคลื่อนไหว
ช่างดูสับสนเวียนวนวุ่นวาย
และพาอะไรมากมายมาให้เรา

เดินบนทางอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว
ชีวิตคนเดียวบางทีก็เหงา
ในวันที่ต้องทนผจญเรื่องเศร้า
มองหาสักคนก็ไม่มี

กับคนที่คอยดูแลใส่ใจ
ต้องเฝ้ารออีกแค่ไหนดี
คนที่มีที่ให้เราพักพิง

จะไปที่ไหนและที่ไหน
จะไปหาเค้าที่ไหน
ต้องทำเช่นไรจะได้พบเค้า
คนที่คอยจะยืนอยู่เคียงข้างเรา
ในวันที่ต้องเหงาขึ้นทุกวัน

ต้องไปที่ไหนและที่ไหน
อยากรู้ว่าที่ไหน
ถึงจะได้พบคน ๆ นั้น
ก็ได้แต่ปล่อยเวลาผ่านเลยทุกวัน
ฉันต้องรอต่อไป (ฉันต้องรอต่อไป)

ดวงตะวันลับฟ้าลง
ชีวิตฉันคงยังไม่หยุดเคลื่อนไหว
ต้องคอยคืนวันผ่านนานอีกเท่าไหร่
จะได้พบใครที่ฉันรอ

คนที่คอยดูแลใส่ใจ
ต้องเฝ้ารออีกแค่ไหนดี
คนที่มีที่ให้เราพักพิง

จะไปที่ไหนและที่ไหน
จะไปหาเค้าที่ไหน
ต้องทำเช่นไรจะได้พบเค้า
คนที่คอยจะยืนอยู่เคียงข้างเรา
ในวันที่ความเหงาก่อตัว เพิ่มขึ้นทุกวัน

จะไปที่ไหนและที่ไหน
อยากรู้ว่าที่ไหน (จะไปหาเค้าที่ไหน)
ถึงจะได้พบคน ๆ นั้น
ก็ได้แต่ปล่อยเวลาผ่านเลยทุกวัน
ฉันต้องรอต่อไป เพื่อพบใครซักคน