เมื่อไรที่สายลมพัดผ่านเนิ่นนานสักเพียงไหน
ให้รับรู้ว่าความคิดถึงของฉันเอง
ผ่านสายลมฝากแสงดาวมาส่งให้เธอ
อาจอยู่ในเสียงเพลงรักเก่า ซึ้งใจได้เสมอ
ความคิดถึงกำลังส่งตรงไปหาเธอ
จากหัวใจที่เฝ้าคอยเธออยู่ตรงนี้

เวลาที่เราต่างคนต่างไกลกัน
รักนั้นยังผูกพัน ไว้ข้างๆกาย
อาจมีนาทีที่เราใจตรงกัน
แม้ท้องฟ้าทะเลจะมีมาขวางกั้น
แต่คงไม่หยุดความคิดที่มีเธอ

ความคิดถึง ไม่ต้องพึ่งปฏิหาริย์
เพียงแค่สายลมผ่าน คือใจฉันมันเรียกหาเธอ
ความคิดถึง มองไม่เห็นแต่อยู่รอบๆตัวเธอ
หลับไปแล้วก็ยังเจอ ความคิดถึงยังคิดถึง
ยังคิดถึง ยังคิดถึง เธอเหลือเกิน

ค่ำคืนที่แสงดาวร้อยพัน ถ้าเทียบกับใจฉัน
ความคิดถึงนั้นเกินกว่าเอาแผ่นฟ้ากั้น
จะเหมือนลมที่หายใจเข้าออกเคียงเธอ

เวลาที่เราต่างคนต่างไกลกัน
รักนั้นยังผูกพัน ไว้ข้างๆกาย
อาจมีนาทีที่เราใจตรงกัน
แม้ท้องฟ้าทะเลจะมีมาขวางกั้น
แต่คงไม่หยุดความคิดที่มีเธอ

ความคิดถึงไม่ต้องพึ่งปฏิหาริย์
เพียงแค่สายลมผ่าน คือใจฉันมันเรียกหาเธอ
ความคิดถึง มองไม่เห็นแต่อยู่รอบๆตัวเธอ
หลับไปแล้วก็ยังเจอ ความคิดถึง ยังคิดถึง
ยังคิดถึง ยังคิดถึง เธอเหลือเกิน

ค่ำคืนที่แสงดาวร้อยพัน ถ้าเทียบกับใจฉัน
ความคิดถึงนั้นเกินกว่าเอาแผ่นฟ้ากั้น
จะเหมือนลมที่หายใจเข้าออกเคียงเธอ

ความคิดถึง ไม่ต้องพึ่งปฏิหาริย์
เพียงแค่สายลมผ่าน คือใจฉันมันเรียกหาเธอ
ความคิดถึง มองไม่เห็นแต่อยู่รอบๆตัวเธอ
หลับไปแล้วก็ยังเจอ ความคิดถึง ยังคิดถึง
ยังคิดถึง ยังคิดถึง เธอเหลือเกิน

ค่ำคืนที่แสงดาวร้อยพัน ถ้าเทียบกับใจฉัน
ความคิดถึงนั้นเกินกว่าเอาแผ่นฟ้ากั้น
จะเหมือนลมที่หายใจเข้าออกเคียงเธอ
ความรักยังมีอยู่เสมอ ก็ฉันนั้นคิดถึงเธอ