คือนี่น่ะไม่อยากจะว่าอะไรน่ะ แต่มันอดไม่ได้ คิดอยู่ในหัวสมอง
งงอยู่ว่าไปเคืองกับหล่อนตอนไหนกัน ตอนออกสายลมฉานก็ถามหล่อนดี ๆๆว่าออกทำไมหรา
หล่อนก็บอกเองไปอยู่กับเพื่อน ฉานเองก็เปนคนบอกเองน่ะ ว่าถ้าหล่อนอยู่แล้วไม่มีเพื่อนคุยก็อยู่สายลมแหละแล้ว
อยู่ที่ไหนสบายจัยก็อยู่ไป ทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าทำแล้วสบายจัย
หล่อนยังมาถามอีก มีใครว่าไรไม ฉานก็ว่าไม่เหนมีใครว่าไรเลย เดวใครว่าจะบอกให้ว่าหล่อนออกไปทำไม
หล่อนเองก็บอกเองว่าวันนั้นจะไม่ลงไปวอ ฉานก็บอกหล่อนว่าก็ดีแล้ว เดวใครเหนเคยจะว่าเอา
แล้วหล่อนก็สัญญากับฉานใช่ไม คนในกิวเขาก็ไม่ได้มีใครว่าเธอเลย มีคนถามฉานก็พูดกับคนในกิวอย่างที่หล่อนพูด
พอหลังจากนั้นฉานก็ไม่ได้สนจัยเธอว่าเธอจะทำอะไรต่อไปเพราะถือว่าเธอเป็นคนสายลม
ฉานก็ไม่เคยไปยุ่งหรือว่าเธอเสียๆๆหายๆๆ แล้วฉานไปทำอะไรให้เธอเคืองตอนไหนกัน ไม่พอจัยอะไรทำไมไม่พูดกับฉานเอง
พูดมาสิหมุดหัวให้คนอื่นมากันให้ทำไม แล้วเรื่องของฉันใครอยากรู้ไมไม่ถามฉานเอง ไปถามคนอื่นต่อทำไม อยากรู้ไม่ได้ว่าอะไร
จะบอกให้ แต่ไปพูดต่อขอร้องน่ะ พูดเรื่องที่มันจริง ๆๆหน่อย ทำคนอื่นเสียหายนิมันไม่ดีเลย ส่วนจะคบกับใครหรือจะไปเจอกับ ยังไง
ถามหน่อยมันไปเกี่ยวอะไรกับพวกเธอด้วย คนจะคบกันต้องบอกทุกเรื่องเลยหรา มันใช่เรื่องไมที่จะมาอยากรู้เรื่องของคนอื่น
ถามหน่อยรู้ไปจะทำอะไรได้ ก็ไม่เขาจัย จะคบใครทำอะไรกับใครมันเรื่องของฉาน อยากรู้อะไรมาถามฉันเองสิ
คิดว่าเป็นเพื่อนหลอกน่ะเหนถามก็บอกแต่สิ่งที่พูดไปหัดพูดให้ตรงกับสิ่งที่เล่าให้ฟังด้วย ไม่ใช่พูดอย่างไปเล่าอีกอย่าง
ชัดเจน
