ขุด

ไม่ให้มันหายยย

บทที่ 1

บาร์ครึกครื้นแห่งหนึ่งกลางกรุงเทพฯ เต็มไปด้วยแสงสี นายวิลาศนักธุรกิจหนุ่มพันล้าน วัยขึ้นเลขห้า อยู่ในห้องพิเศษลับเฉพาะ ร่างเปลือยเปล่าโชว์พุงพุ้ย กำลังขับเคลื่อนอยู่บนร่างบาง ของเด็กสาววัยขบเผาะ มังกรสีดำมะเมื่อมเป็นมันวาว ฝังมุกโดยรอบ เข้าออกประตูสวนดอกไม้ ที่เพิ่งเคยถูกผู้ชายรุกรานเป็นครั้งแรก ราวกับกระบอกลูกสูบของเครื่องจักรอย่างไรอย่างนั้น

เด็กสาวร่อนสะโพก และร้องครางอย่างบ้าคลั่ง เผลอใจไปกับลีลาระดับปรามาจารย์ ที่เขาเป็นผู้มอบให้ สุขและเสียวซ่าน อย่างที่เกิดมาไม่เคยเจอะเจอมาก่อน แม้เมื่อแรกชำแรกจะเจ็บแสบราวกับถูกแยกร่าง เลือดไหลทะลักชะโลมแก่นกลางของเขา แต่ต่อจากนั้น เธอกลับสำลักความมัน ที่ยิ่งเสียวยิ่งมัน พาเธอสู่สวรรค์ไปแล้วไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ

เด็กที่แม่เล้าวัยสิบเจ็ดหามาให้ เธอทั้งสด ทั้งซิง และขาวน่ารักถูกใจเขายิ่งนัก มิเสียแรงที่จ่ายไปด้วยจำนวนเงินเกือบๆ ถึงเจ็ดหลัก!

"อ้าๆๆๆ นะ หนู ไม่ไหวแล้ว จะ ถึง.. อ๋า.. อีก..ละ แล้ว!"

ตอน แรกเด็กสาวร้องไห้โฮ เมื่อรู้ว่ารุ่นพี่ที่โรงเรียนผู้มีอันจะกิน หลอกเธอมานอนกับเสี่ยกระเป๋าหนัก เด็กสาวหวีดร้องด้วยความกลัว และปกป้องผิวพรรณอันขาวใส ซึ่งได้รับการดูแลมาอย่างดี

แต่ด้วยยาปลุก กำหนัด กับปลายนิ้วอันช่ำชอง และปลายจมูกไซ้ไปตามซอกคอขาว ลงลิ้นฉกไปในรูหู พร้อมขบติ่งนิ่มเบาๆ ก็เล่นเอาเด็กสาวถึงกับสะท้านกาย

ความรักนวล สงวนตัว มาแพ้ให้แก่แรงราคะตามธรรมชาติ ปราการด่านสุดท้าย ที่เรียกว่าเยื่อพรรมจรรย์ ซึ่งหวังจะให้เป็นของขวัญวันเกิดแก่เพื่อนร่วมห้อง หล่อและหลงรักมานาน เป็นนักกีฬาของโรงเรียน ก็กลับมาเสียให้แก่ชายคราวพ่อรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์แทน

แต่บัดนี้ เธอกลับสะบัดหน้า น้ำลายไหลยืด ร้อนรุ่มเหมือนปรอทจะแตก ต้องการแท่งหฤหรรษ์กระแทกกระทั้นครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างไม่กลัวกลีบดอกอ่อนเยาว์จะช้ำเพียงใด

วิลาศรับรู้ความรู้สึกถึง ช่องทางที่รัดแน่นขึ้น เริ่มตอดถี่ขึ้น เขาก็เร่งจับเอวเล็กๆ แล้วซอยถี่ยิบ ตัดสินใจจะจูงมือพาเด็กสาวไปสวรรค์พร้อมๆ กัน

"ฮึ้ยๆ! ปะ ป๋าก็จะถึงแล้ว โอ้ววว!!"

แล้วเขาก็โก้งโค้งแนบแผ่นหลังขาว สองมือขยุ้มถันน้อยๆ ไม่ค่อยพอดีมือ แต่ปลายยอดก็แข็งเป็นติ่งไต

"อ๊ายยย!!"

เธอ กรีดร้องยาว กระตุกสามสี่ที ช่องทางฟิตที่ไม่เคยให้ชายใดสัมผัส ก็บีบตัวรีดน้ำเชื้อของเขาอย่างรุนแรง โคเฒ่าผู้นิยมบริโภคหญ้าอ่อนๆ หรือไม่มีขึ้นเลยสักต้น ฉีดพุ่งน้ำรักเข้าใส่เป้าหมายจนตัวงอ ทั้งสุขสมและเจ็บปวด ปวดแปลบที่หัวใจ แล้วเขาก็หน้ามึดและหมดสติคาอกเด็ก

เด็ก สาวหอบหายใจ หลังหายตัวสั่น ก็ค่อยๆ ดึงตัวให้หลุดออกจากยวง เธอเห็นรูกลวงโบ๋ น้ำอะไรต่อมิอะไรไหลโจ๊กราวกับท่อประปาแตก แล้วความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็กลับคืนมา และร้องไห้ให้กับความบริสุทธ์ที่เสียไป

เธอขยับตัวด้วยความปวดระบมตรงกลางหว่างขา เห็นว่าชายคราวพ่อแน่นิ่งไป ลองเขย่า ลองเอานิ้วทาบจมูก แล้วเธอก็ร้องกรี๊ดออกมา

วิลาศ ตายแล้ว! และตัวเขาเห็นทุกอย่าง ด้วยดวงตาแห่งวิญญาณจากเบื้องสูง นี่เขาหัวใจวายตายหรือนี่ เป็นการตายที่มีความสุข หรือจะเรียกว่าทุเรศดีนะ

ไม่ๆ ข้ายังไม่อยากตาย!

เขา มองร่างเปลือยเปล่าของเด็กสาวด้วยความเสียดาย อยากตะปบโลมลิ้นชิ้มรสอีกหลายๆ วัน แล้วไหนจะเด็กผู้หญิงวัยสิบสาม เหยื่อคิวต่อไปซึ่งเขาโอนเงินค่ามัดจำเป็นจำนวนเรือนแสน ให้กับนายหน้าวัยกระเตาะไว้แล้วด้วย

โอ้ ทำไมช่างโหดร้ายอย่างนี้ ผมมีเงินนะพระเจ้า! ให้ผมกลับไปเข้าร่างเถอะ แล้วผมจะโอนเงินผ่านวาติกันให้ท่านสักร้อยล้านก็ได้ ไม่ๆ พันล้านเลย!

วูบ!!
ฉับ พลันนั้น เกิดอุโมงค์ขึ้นด้านหลัง มีกระแสลมดูดเขาเข้าไปข้างใน เขารู้ดีว่าได้เวลาไปเกิดใหม่แล้ว แต่ก็ได้แต่ร่ำร้องอ้อนวอน นี่ถ้าเกิดใหม่กลายเป็นผู้หญิงเล่า มิซวยแย่หรือ!?

อย่า!! ผมให้หมดตัวเลย ทุกบาททุกสตางต์ อ้ากกกกกกก!!

แล้วนั่นก็คือวาระสุดท้ายของโลลิคอนตัวเอ้ของเมืองไทย..



อุแว้ๆ

เสียงร้องจากเด็กตัวแดง ที่ถูกจับห้อยหัวลงโดยแพทย์ทำคลอด

โผล่จากปลายอุโมงค์อีกด้าน มาพบกับแสงสว่างจนได้

"คุณได้เอ่อ..ลูกชายมั้งครับ คิดว่า.. แต่ก็สมบูรณ์แข็งแรงดีทุกประการ"

คุณหมอตีหน้าปุเลียนๆ จ้องมองตรงหว่างขาเด็กด้วยสีหน้าแปลกพิกล

เด็กทารกจ้องผู้เป็นแม่ตาแป๋ว ในใจคิดว่า ใครว่ะ สวยดีไม่หยอก เสียดายที่แก่ไปนิด ไม่งั้นจะชวนขึ้นเตียงซะเลย ฮ่าๆ!

สิบปีผ่านไป

"เคนจังจ๊ะ"

"อะไรฮะหม่ามี้?"


เด็ก ชายน่ารักน่ากอดตัวขาวจั๊ว ผิวเนียนอย่างกับเด็กผู้หญิง เงยหน้าที่มีเค้าความหล่อโผล่ให้เห็นตั้งแต่เด็ก ใช้ดวงตากลมโตแสนใสซื่อบริสุทธิ์ มองคนเป็นแม่

"นี่ลูกเอาแต่เล่นคอมพ์อีกแล้วเหรอจ๊ะ ไม่ออกไปเล่นกับเพื่อนๆ บ้างเหรอลูกรัก"


เขาส่ายหน้า

"ไม่ อ่ะหม่ามี้ ผมกำลังคุยกับโบรกเกอร์อยู่นะ ผมเพิ่งได้ข่าววงในมาว่าบ.ซูกิยามิกำลังขยายกิจการ หุ้นต้องขึ้นไปอีกหลายจุดแน่ๆ เลย ผมต้องรีบช้อนซื้อไว้ก่อนที่มันจะแพงกว่านี้ฮะ"

แม่เลิกคิ้วไม่เข้า ใจ คิดว่าเด็กไอคิวอัฉริยะคนนี้ คงกำลังเล่นเกมส์ซื้อหุ้นในเน็ตอยู่อีกแล้วมั้ง หล่อนคิดว่าลูกชายโทนคนนี้ออกจะเพี้ยนๆ แล้วไหนจะนายที่แปลกประหลาด เกี่ยวกับร่างกายของเขาอีกเล่า

"ก็ตามใจจ้ะ แต่อย่าเล่นให้มักนักนะ เดี๋ยวสายตาจะสั้นเอา"

กล่าว ทิ้งท้ายแล้วก็เดินออกไปจากห้อง เด็กชายสบถอย่างรำคาญ แล้วหันไปจัดการกับหุ้นต่อ ตอนนี้เด็กน้อยสร้างทรัพย์สินให้กับตัวเองอย่างลับๆ ด้วยการยักยอกเงินเก็บของพ่อกับแม่ แล้วนำไปลงทุนซื้อหุ้นต่างๆ ในตลาดหุ้นนิเคอิ จนเดี๋ยวนี้เขาได้ผลตอบแทนกลับมา เป็นจำนวนเงินที่ผู้ปกครองคนใหม่ของเขา หาทั้งชีวิตก็ไม่มีทางเป็นไปได้

เคน สุเกะ เด็กอายุสิบปีคนนี้มีความเป็นผู้ใหญ่เกินตัว รอบรู้เรื่องธุรกิจราวกับคร่ำหวอดมานานนับสิบๆ ปี ที่แท้แล้ว เขาก็คือนายวิลาศที่กลับมาเกิดใหม่นั่นเอง

ชาติภพใหม่ เขามาเกิดที่ญี่ปุ่น ช่วงหกปีแรกก็จำอะไรไม่ได้หรอก จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่กำลังเล่นเปิดแกล้งกระโปรงเพื่อนเด็กประถมด้วยกัน เห็นกางเกงในแบบเด็กๆ ตัวสีขาวลายการ์ตูน เขาก็เกิดจำอดีตชาติได้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น

คิดถึงอดีตเสร็จ เด็กชายเคนก็เปิดเข้า YAHOO MSN เสิร์ชหารายชื่อเด็กสาวญี่ปุ่นน่ารักๆ แล้วจ้องดูภาพจากเวปแคมฯอย่างหื่นกระหาย โดยไม่ลืมที่จะล็อคห้องกันไม่ให้แม่เข้ามา



"เคนจัง มาเล่นกันเหอะ"

นา นะจังเด็กผู้หญิงข้างบ้าน ยืนกระมิดกระเมี้ยนอยู่หน้าห้อง เธอเคาะเรียก เขาเดินไปสะเดาะกลอนประตูให้ แล้วเด็กในวัยเดียวกัน ซึ่งเป็นเพื่อนเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เกิดก็โผล่หน้าให้เห็น

ก่อนจดจำอดีตได้ เคนคิดว่าเธอเป็นเหมือนน้องสาว หรือไม่ก็เพื่อนสนิทที่น่ารัก แต่เดี๋ยวนี้ เขากลับเห็นว่านานะน่ารักน่าฟัดชะมัด

รออีกสักสองสามปี ให้น้องสาวในกระโปรงบานนั่น ใหญ่กว่านี้อีกหน่อยเถอะน่า! เคนจังคิดในใจ

เด็ก หญิงนั่งลงบนปลายเตียง เธอตัวเล็กนิดเดียว ผิวขาวอมชมพู ริมฝีปากสีแดงปลั่งดั่งผิวแอปเปิ้ลนั้นบางเฉียบสวยได้รูป ผมหยักศกหน่อยๆ สีออกน้ำตาลนิดๆ ดวงตากลมโตสีเขียว เธอทั้งสวยและน่ารักมาก เพราะความเป็นเด็กลูกครึ่งลูกเสี้ยวหลายเชื้อชาติ แม่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น-ฝรั่งเศส ส่วนพ่อนั้น...

เคนสุเกะไม่เคยเห็น พ่อของนานะจัง พวกเธออยู่ด้วยกันสองแม่ลูกมานมนานแล้ว แม่ทำงานเป็นดาราและนางแบบดังของญี่ปุ่น เด็กชายเคยแอบได้ยินพวกผู้ใหญ่คุยกัน ว่าสมัยแม่ของนานะเป็นวัยรุ่นนั้น มั่วผู้ชายอย่างกับเป็นโสเภณีดีๆ นี่เอง

แต่บ้างก็บอกกันว่าพ่อของนานะเป็นคนเกาหลี บางกระแสก็ว่าเป็นคนไทย และบางคนยังบอกว่าพ่อของเธอเป็นคนอินเดียด้วยซ้ำ!

แต่ ไม่ว่าพ่อเธอจะเป็นใคร นานะก็ไม่สนใจ เพราะเธอมีเคนจัง เขาเปรียบเหมือนพี่ชายที่แสนดี เพื่อนที่น่ารัก แม้ว่าพักหลังๆ มักจะชอบชวนเธอเล่นอะไรแปลกๆ อยู่เป็นประจำก็ตาม

"นี่นานะจัง"

เคน ผละจากคอมพ์ บนจอมีภาพผู้ชายกับผู้หญิงแก้ผ้ากำลังเล่นอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้ และก็ส่งเสียงเหมือนกำลังทรมาน เด็กหญิงมองอย่างไม่เข้าใจ ว่าจะถาม แต่เขาก็จับมือเธอมานั่งบนเตียง

นานะจังรู้สึกเขินๆ เคนถือว่าเป็นเด็กดังที่สุดในโรงเรียน เด็กผู้หญิงตั้งแต่ป.หนึ่งถึงป.หกต่างชื่นชอบเขา เธอภูมิใจที่มีอภิสิทธิ์เหนือกว่าคนอื่น

"วันนี้นานะน่ารักจังเลย ขอหอมแก้มหน่อยนะ"

ไม่ ต้องรอคำตอบ เคนคุงก็เอาจมูกไปซุกแก้มเนียนนิ่มทันที นานะทำคอย่น รู้สึกจักจี๊ เธอถูกเด็กชายหอมแก้มมาเป็นปีแล้ว แต่ทุกครั้งก็อดหน้าแดงไม่ได้

"หอมจัง นานะหอมที่สุดเลย หอมไม่เหมือนใคร เคนชอบนานะจังที่สุด"

เธอหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเอาหน้าซุกกับเตียง เด็กชายตามไปโน้มหน้าใกล้ๆ หู แล้วพูดว่า

"รู้ม้า เด็กผู้ชายทั้งโรงเรียนชอบนานะจังกันทั้งนั้น แต่เคนไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้นานะหรอก นานะจังเป็นของเคนคนเดียว"

เด็ก หญิงหันมาจ้องตาแป๋ว เคนชอบดวงตาคู่นี้ที่สุด สวยมาก สวยที่สุด ใบหน้าก็งดงามราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆ บริสุทธิ์ไร้เดียงสา เห็นแล้วเด็กชายก็มันเขี้ยว เลยจูบแก้มนุ่มๆ ไปอีกที

ได้กลิ่นหอมปาน บุปผา กลิ่นกายของเด็กหญิงคนนี้เป็นอะไรที่อธิบายได้ยาก เขาจำไม่ได้ว่ามีผู้หญิงคนไหนในโลกจะมีกลิ่นหอมอย่างเธอ หอมประหลาด ชวนให้เคลิบเคลิ้มใหลหลง และยิ่งหอมรัญจวนใจเอามากๆ ในยามที่นานะเขินอาย

"เคน จัง เค้าชอบเคนจังคนเดียวเหมือนกัน" เธอยิ้มแก้มยุ้ย แล้วกล่าวต่อ "นี่ๆ เคนจังจ๋า มิโยโกะกับมาซาโตะกำลังเล่นกันอยู่ในสวนสาธารณะ เราไปเล่นกับพวกเค้าดีมั้ย"

เด็กชายมองเรือนผมยาวสยาย มือเขาจับอยู่บนแขนเรียวเล็ก ตัวเธอนุ่มนิ่มและเนียนลื่นไปหมดทั้งตัว เคนกลืนน้ำลาย เมื่อเห็นชายกระโปรงบานสีชมพูเลิกขึ้นมา กางเกงในสีขาวพองๆ และเสื้อผ้าฝ้ายลายลูกไม้คอกว้าง เผยให้เห็นเนินอกกที่ยังไม่ตั้งเต้า แต่ก็เป็นสีชมพูสดสวย เขามองสำรวจไปจนถึงถุงเท้าที่ห่อหุ้มข้อเท้าเล็กๆ แล้วจึงวกกลับมามองบนใบหน้าขาวอมชมพูระเรื่อ

"นานะจัง เคนไม่อยากออกไปเล่นข้างนอก อยากอยู่เล่นกับนานะในนี้มากกว่า"

"แล้วเราเล่นอะไรดีล่ะ เล่นตุ๊กตาดีมั้ย"

"ไม่ เอาๆ" ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เสียงซี๊ดซ๊าดจากหน้าจอเงียบไปแล้ว "เคนอยากสำรวจดูว่าทำไมนานะถึงตัวหอมจัง อยากรู้ว่ากลิ่นตัวของนานะมันมาจากไหนกันแน่"

คิ้วสวยย่นอย่างงุนงง เธอดมตัวเอง

"เค้าไม่เห็นได้กลิ่นเลย"

"ก็ตัวของนานะเองนี่ แต่นานะจังมีกลิ่นจริงๆ นะ"

แต่เด็กหญิงทำหน้าเสีย

"เค้าอาบน้ำมาสะอาดแล้วนะ"

"ไม่ใช่กลิ่นไม่ดีเสียหน่อย นะๆ นานะจัง ขอเคนดมหาหน่อยนะ" เขาออดอ้อน

"กะ ก็ได้จ้ะ" อ้อมแอ้มตอบแล้วกุมหน้าอายๆ

แล้วนา นะก็นอนหนุนหมอน หงายตัวเหยียดขายาว ชายเฒ่าหัวงูในคราบเด็กชายเกิดใหม่ ขยับตัวมาใกล้ๆ แล้วใช้จมูกสูดดมตั้งแต่ปลายผม หน้าผากมน จมูก ริมฝีปาก ซอกหู ไล่ต่ำไปที่ซอกคอขาว รักแร้ เนินอก ปลายจมูกของเคนกดแนบ สูดหายใจเข้าลึกๆ ไปเรื่อยๆ จนถึงสะดือ และต่ำลงไปอีก

เด็กหญิงกลั้น หัวเราะ ดิ้นอย่างจั๊กจี้ แต่พอเงยคอเห็นเคนสุเกะเปิดกระโปรงเธอขึ้น และเตรียมจะซุกไปที่กางเกงในตัวน้อย เธอก็เบิกตากว้าง ร้องอย่างตกใจและหนีบขาแน่น

"เคนจัง ทำอะไรน่ะ"

เด็กชายเงยหน้า มีแววหงุดหงิดเล็กน้อย

"ก็ หากลิ่นไง เนี่ยตรงเนี้ยมีกลิ่นหอมกว่าที่อื่นเยอะเลย นานะขี้อายเกินไปแล้วนะ เราอาบน้ำด้วยกันออกจะบ่อย ให้เคนจังดูหน่อยไม่ได้หรือไง"

เขาไม่ได้พูดโกหก ว่าแล้วก็จับขอบกางเกงใน เตรียมจะดึงลง แต่เด็กหญิงผู้เรียบร้อยยังไม่วายใช้มือเล็กๆ ยื้อไว้

"อือ อย่าดูเลยนะเคนจัง ตอนอาบน้ำด้วยกันเราไม่ได้เห็นกันใกล้มากๆ นี่"

เธอดึ้อดึง เด็กชายไม่อยากใช้กำลัง สมองที่มีประสบการณ์ในชาติก่อนมาหลายสิบปีจึงคิดหาอุบาย

"แต่ นานะจัง เธอมีกลิ่นประหลาดนะ ถ้าเกิดว่ามันเป็นอะไรที่ผิดปกติล่ะ เป็นโรคประหลาด ขอเคนดูหน่อยเถอะนะ ขอร้องละ" พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วทำหน้าเว้าวอน

สองขาเรียวขาวคลายออก เด็กหญิงเริ่มกลัวขึ้นมา "ก็ได้นะ ให้ดูก็ได้ แต่เค้ากลัวจัง ถ้าเกิดมีอะไรผิดปกติจริงๆ ล่ะ เคนจังยังชอบเค้าอยู่มั้ย"

"ชอบซี่ ชอบที่สุดเลย" พูดก่อนจะปักจมูกไปบนผ้าสีขาวบริสุทธิ์ เด็กหญิงสะดุ้ง

เคนสุเกะสูดดมกลิ่นกลีบดอกไม้นุ่มเสียชุ่มปอด นานะวางหน้าไม่ถูก

แหม ของเด็กๆ นี่มันหอมชื่นใจจริงๆ แต่ทำไมมันถึงหอมจังวะ เมื่อก่อนก็ไม่เห็นจะมีกลิ่นเลยนะ

ด้วยความสงสัย เด็กชายค่อยๆ ดึงกางเกงในอย่างระวังไม่ให้ไก่น้อยตื่น และแล้ว..

ด้วยความสงสัย เด็กชายค่อยๆ ดึงกางเกงในอย่างระวังไม่ให้ไก่น้อยตื่น และแล้ว..

สรวงสรรค์ก็โผล่ให้เห็นเต็มตา

ขาว..

อูม..

ยังเล็กแบบเด็กๆ และ..

สองพลูปิดสนิทเบียดชิด

รู้สึกภาคภูมิใจราวกับได้เปิดกล่องสมบัติล้ำค่า กับกลิ่นสวนดอกไม้พวยพุ่งเข้าจมูกอย่างจัง

แล้ว.. เจ้าดินสอสีกระจิริดตรงหว่างขา ก็เกิดแข็งตัวขึ้นมาเป็นครั้งแรก นับตั้งแต่จำความได้ และเพียรพยายามมาตั้งเป็นปี ก็เพิ่งทำสำเร็จในคราวนี้เอง เขาเอามือลูบน้องสาวนานะเบาๆ

"นานะจัง ของนานะน่ารักจังเลย"

เด็ก หญิงบิดตัว เอาหน้าซุกหมอน เคนสุเกะเห็นอย่างนั้นก็อมยิ้ม เขากระโดดหย็องมานั่งกับพื้น ดึงสองขาของนานะหันมาอีกทาง ทำให้ก้นของเธอมาอยู่ตรงขอบเตียง และดันให้เนินเหนือสามเหลี่ยมเล็กๆ นั้นอูมมากยิ่งขึ้น เขาอยู่ระหว่างขา และทำตาโต

นานะเอามือเล็กปิด ผิวขาวๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาจูบมือของเธอ และเลื่อนออกไป

"เอาออกนะ เคนอยากเห็นชัดๆ"

เด็กหญิงเอามือปิดหน้าแทน เคนสุเกะเลียริมฝีปาก โน้มเข้าไปใกล้ๆ พ่นลมหายใจรด เธอรู้สึกจั๊กจี้ แล้วเด็กชายก็แลบลิ้นเลียไปบนกลีบนิ่ม

เธอ สะดุ้งเฮือก กระเถิบก้นหนี เด็กชายกดขาไว้ด้วยความยากลำบาก เขาไม่ใช่เด็กที่ตัวสูงใหญ่ เรียกได้ว่าเกือบจะเล็กสุดในชั้น ผอมบางเหมือนเด็กผู้หญิงมากกว่า บางครั้งพวกผู้ใหญ่ก็เข้าใจผิดออกบ่อยๆ คิดว่าเขาเป็นทอมบอยไปเสียนี่

"คะ เคนจังทำอะไรน่ะ" ถามเสียงสั่น ทำหน้านิ่วเมื่อเขาตวัดลิ้นโฉบไปเบาๆ

"ก็.." เคนสุเกะหาเหตุผลไม่เจอ เลยบอกว่า "เอาน่า อยู่เฉยๆ สิ เดี๋ยวก็รู้สึกดีเองละน่า"

แล้ว เด็กชายก็เลียไปรอบๆ จากล่างขึ้นบน บนลงล่าง ชอนไชไปด้านข้างกลีบอวบขาวทั้งสองฝั่ง นานะเริ่มดิ้นจนเขาจับไว้แทบไม่อยู่ ตอนแรกก็หัวเราะคิกคัก พยายามจะหนีบขาไปมา แต่ว่าติดศีรษะของเด็กชาย แต่พอเขาวาดลิ้นไปเรื่อยๆ เด็กหญิงก็ชักติดใจ เรียวขาเล็กค่อยๆ แยกออก และหลับตาพริ้ม บางครั้งก็ขมวดคิ้ว

เคนสุเกะเกลี่ยด้านนอกจนเปียก เยิ้มไปด้วยน้ำลาย เขาไม่แน่ใจว่าเด็กขนาดนี้จะมีน้ำเมือกใสๆ ออกมาหรือเปล่า เลยใช้สองนิ้วแหวกสองกลีบงาม

โอ้แม้เจ้า!

เด็ก ชายคิดว่าข้างนอกของนานะสวยสุดยอดแล้วนะ แต่ว่านายที่อยู่ข้างในประตูลึกลับนี่สิ! อะไรมันจะสวยเลิศขนาดนั้น ชาติที่แล้วว่าฟาดเด็กสาวบริสุทธิ์มาก็มาก จนนับไม่หวาดไหว แต่ไม่มีเด็กคนไหนจะมีเนื้ออ่อนด้านในจะสวยได้เท่าเธอ!

ติ่งเล็กๆ สีชมพูอมแดงอ่อนบริสุทธิ์ฉ่ำน้ำเคลือบใส มองแทบไม่เห็นกลีบใน และช่องทางสวรรค์ที่เล็กเสียยิ่งกว่าเล็ก

เคนสุเกะถึงกับลืมหายใจ ก่อนจะสูดเข้าไปเสียเฮือกใหญ่

หอมอีกแล้ว คราวนี้กลิ่นหอมอย่างรุนแรง หอมชนิดที่ว่าสติชักเลอะเลือน และกลิ่นมันออกมาจากรูที่แทบมองไม่เห็นนั่น

ไม่ รอช้า เขาฉกลิ้นเข้าไปชิมรสจากด้านในทันที นานะจังสะดุ้งโหยง กระเถิบก้นหนี รู้สึกแปลกๆ ไปทั่วช่องท้อง พยายามใช้สองมือเล็กดันหัวเพื่อนออกไป

"อะ อย่าเลียข้างในนะ สกปรกจะตาย"

"ไม่หรอก หวานจะตายไป นานะนี่ที่หนึ่งเลย"

"ฮึ้ย! อ๊ะ! ปะ ปวดฉี่.."

เคน สุเกะเห็นขาของนานะเริ่มสั่นเทิ้ม ท้องน้อยที่ป่องนิดๆ แบบเด็กๆ ขมวดเกร็ง มือเล็กบางกดโหนกไว้ เขาเห็นน้ำใสๆ ไหลย้อยออกมานิดๆ แล้ว เอาวะต่อๆ!

เขา ตวัดดุนบนปลายยอดติ่งน่ารักสดสวย เด็กหญิงเด้งสะโพก ทำหน้าเหยเก กลีบดอกไม้ชนหน้าอย่างแรง แล้วน้ำใสๆ ออกเหลืองนิดๆ ก็พรุ่งปรี๊ดฉีดใส่หน้าเด็กชาย เปียกเปรอะจนชุ่มโชก

เคนสุเกะผงะถอย ออกห่าง นานะจังเสียวจัดจนฉี่ใส่ เขาสบถพรืด นั่งมองดูน้ำพุสายน้อยๆ และเต็มไปด้วยปริมาณ จนกระทั่งฉี่ราดจนหมดท้องแล้ว ร่างน้อยก็ตัวสั่นระริกและเริ่มร้องไห้

"ฮือๆๆ.. คะ เคนจัง คะ เค้าฉี่รดเคนจัง ทะ ทำห้องเคนจังเปรอะหมดเลย ฮือๆ"

เด็กชายเกาหัวแกรกๆ ว่าแล้วเชียวว่ายัยนี่ยังเด็กเกินไป สงสัยคงต้องเลี้ยงต้อยประคบประหงมไปอีกหลายปีเลยกว่าจะใช้การได้

เขาบรรจงจูบบนเปลือกตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำ ใช้ปลายลิ้นเลียน้ำรสชาติออกเค็มนิดๆ ละไปถึงแก้ม เด็กหญิงหยุดสะอื้น เคนสุเกะปลอบว่า

"ไม่เป็นไรน่า เคนจังผิดเอง ขอโทษด้วยนะ นานะจังไปเข้าห้องน้ำล้างออกเหอะนะ เดี๋ยวในห้องเคนจัดการเอง"

แล้วเคนสุเกะก็ใช้ปลายจมูกแตะที่ยอดจมูกของอีกฝ่าย ถูไถเบาๆ

นี่คือวิธีแสดงถึงความห่วงใยซึ่งกันและกันระหว่างเด็กทั้งสองคน ความลับเล็กๆ รู้กันแค่ระหว่างเขาและเธอ ที่ผูกพันกันมาตั้งแต่เกิด

เด็ก หญิงชันตัวขึ้นมานั่ง เอากระโปรงปิดน้องสาวตัวน้อย แก้มแดงก่ำสุก มองหน้าสำนึกผิดของเด็กชาย เคนสุเกะเก่งมากในการตีหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ นานะไม่ถือโกรธ เธอยื่นหน้ามาจุ๊บแก้มเด็กชาย

"นานะเองก็ขอโทษเหมือน กัน เค้าอั้นไว้ไม่ไหวอ่ะ มันเสียวๆ หวิวๆ ยังไงไม่รู้สิ แต่มันก็เพลินดีเหมือนกันนะ ไว้วันหลังเราค่อยมาเล่นกันใหม่ก็ได้ แต่เค้าสัญญานะ ต่อไปจะไม่ฉี่รดเคนจังอีก"

แล้วก็ยืนบิดมืออย่าง เขินๆ และวิ่งหนีไปเข้าห้องน้ำนอกห้อง เด็กชายคลี่ยิ้ม เอื้อมมือหยิบกางเกงในสีขาวสกาวขึ้นมาดมกลิ่นหอมละมุนละไม และยัดใส่กระเป๋ากางเกง กะว่าจะขอนานะจังเก็บไว้เป็นที่ระลึก

 

จิงเรอะ

ใครเอามาลงอ่ะ ๆๆๆๆ



อุตส่าว่าจะเก็บไว้อ่านคนเดียวววววว