ดากานดา- ไหงเป็นชั้นล่ะ เเล้วดึงเค้ามาเเต่มะไหร่!?

เลิฟโลว์- เจ๊เหมาะสุดเเระ อึดถึก หน้าหนา เจอความผิดไม่เคยเกรงกรัว

ดากานดา- ปั๊ด! ชั้นว่าเเอคนนี้ดีกว่า ขอเสนอ...!

คนที่ดากานดาชี้คือ.....

ครูฟรุกจอมมารแห่งชิงสมบัต(ชื่อคล้ายเรื่องสูตรเสน่หา)แล้วครูฟรุกบอกว่า    เกี่ยวไรกับฉันชี้ไปที่ครูอุ้ยต่อครูอุ้ยบอกมิเอา   สรุปมีมังกรเอเลี่ยนมาบอกว่าจะเป็นเองก็ได้ครูอุ้ยและทุกคน  เฮื้อก  และมังกรเอเลี่ยนก็ใช้สกิลเพลิงนรกทุกคนต่างกันหนี   ตู้ม!   ฟู!   ทุกคนไม่มีใครหนีพ้นแล้วมีกลุ่มทหารกลุ่มนึกเป็นสายอึด
      แล้วทุกคนก็ยิงมันตู้ม  ง่ะ   ทหารคนหนึ่งเอยขึ้นมันยิงไม่เข้าแล้วก็มีนักดาบใช้ดาบปราบมังกรโจม
มังกรเอเลี่ยน       เคร้ง   เสียงดังขึ้นสักพักมีเสียงตู้ม   มังกรเอเลี่ยนได้ระเบิดขึ้นแล้วก็มีบอสทุกอย่าง
(ยกเว้นมังกรเอเลี่ยน)ตกลงมาจากฟ้าแวทุกคนก็วิงหนีอย่างสุดกำลัง  แล้วทุกคนก็ชวน
ชาวเอวฟ  ทหารถึงระดับพันตรี       และทุกอาชีพมา  รวมกัน1ล้านกว่าคน   โจมและปราบจนสำเร็จ
  และมีคนนึงพูดขึ้นทุกคนหันไปมอง เทร คนนึง   เขาบอกว่าท่าทุกคนไม่สามัคคีกันก็ไม่สำเร็จหรอกจริงไหม  
  แล้วทุกคนก็โหวดอย่างประชาทิปประไตย  โดยสมัคใจ....ต่อที    

ตกลง.... จะได้จบๆเรื่องหัวหน้า...

และแล้ววันหนึ่ง ในขณะที่ครูอุ้ยกำลังรับประทานส้มตำกับไข่ปลาทูอยู่นั้น อยู่ๆ ดากานดาก็วิ่งมา
หน้าตาบ่งบอกถึงความตกใจอย่างหาที่สุดไม่ได้

ดากานดา:แย่แล้วครูอุ้ย
ครูอุ้ย: มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ถ้าเรื่องไร้สาระไปไกลๆ คนกำลังกินไข่ปลาทูอยู่
ดากานดา : เรื่องใหญ่จริงๆครูอุ้ย คือว่า....

ดากานดา... ///me เผ่น...

ดีที่ดากานดา สักเสือเผ่นไว้ที่ใบหู จึงโกยแน่บอย่างรวดเร็ว จนหาที่สุดมิได้ แต่ดันไปสะดุดขี้มด
แดง ล้มกลิ้ง 10 กว่าตะหลบ
ครูอุ้ยวิ่งตามมาทัน จึงบอดี๊โพลงใส่ดากานดาเต็มเนี่ยง 

อั๊ก... เดี๊ยงด้วยท่าบอดิ๊โพลง!!

3 วันต่อมา ดากานดาฟื้นขึ้นมา แต่ทว่า... 

ณ โรงพยาบาล....

เลิฟโลว์- เจ๊ดาจะตายเเย้ว~ ฮือ

กุเกิ้ล- ครูอุ้ยใช้สกิลอะไรน่ะปางตายเชียว ดูสิ= =

ดากานดา- เเกเป็นใคร ชั้นชื่ออะไร ชั้นอยู่ที่ไหน มาได้อย่างไร เเล้วจะมาทำไม มาตั้งเเต่เมื่อไร ยานี่ของใคร ตอบเซ่~

กุเกิ้ล- ครบ Wh-Question เลยนะเนี่ย= =a

เลิฟโลว์- เจ๊เเกความจำเสื่อมเเย้ว 

ครูอุ้ย- เฮ้อ วิธีเดียวที่จะให้ยัยโง่นี่ฟื้นความจำได้ ต้อง.....

ไก่จ๊วบ ณ เวลานั้น ไก่จ๊วบกำลังหลับอยู่

ในความชำนาญของครูอุ้ย แปลงเป็นชาวสีม่วง

ท่าไม้ตาย พรางตัว 

และต่อด้วยดึงขนรักแร้พิฆาต 

เมื่อโดนดึงขนรักแร้ ไก่จ๊วบตื่นขึ้นมา แล้วก็ หลับต่อไป เพราะไม่เห็นครูอุ้ย 

อันนี้ไม่เกี่ยวเช่นกัน

สก๊อตไบท์-อุ้มหนูไม
ครูอุ้ย-ไม่สนจับโยนให้คลอกโคเดี้ยนกินเลย

//me เผ่น ด้วยความเร็วสุง+ชำนาญทำให้ไม่มีทางวิ่งล้ม

ครูอุ้ย : ชั้นไปเก็บขนขี้ตะแร้ของไก่จ๊วบแล้วนะ ต่อไปตาเธอเก็บขี้ไก่ลุงเบนเดียวนี้
เลิฟโลว์ : แต่!!
ครูอุ้ยมองด้วยสายตาอำมหิตพิษวาส เลิฟโลว์ไม่กล้าขัด จึงหยิบ ย้ำ!! หยิบขี้ไก่ลุงเบนใส่กระปุกข้าว
เลิฟโลว์ : อี๋... ถ้ามือชั้นขึ้นขี้กลากล่ะก็ ชั้นจะฆ่าครูอุ้ยคนแรกเลยเชียว
ครูอุ้ย : เอ้าน่า  เพื่อช่วยดากานดา ฮึดหน่อย
เลิฟโลว์ : ต่อไปก็ขี้ไคลที่รัก 
ครูอุ้ย : คราวนี้ นายทำนะกุเกิ้ล
กุเกิ้ล : Y^Yทำไมต้องเป็นพ้มมมมมม....


------------------------
อันนี้ไม่เกี่ยว แต่ขอเอี่ยว
สก็อตไบท์ : ไอ้โดต้า..แกต๊ายยยยยยยยยยย

ปล. ไอ้ 2 คนนี้มันแค้นอะไรกัน  กัดกันทุกเรื่อง = =.