จะเอา เวลามาจาก ไหน...
ต้องห้ามความรู้สึก ต้องทําเป็นเข็มแข็ง
ต้องแกล้งทําเป็นไม่ว่างจริงๆ ทําตัววุ่นวาย
ต้องเหมือนไม่ไหวหวั่น จากวันที่เธอไป
เห็นไหมว่ามีอะไรให้ทําตั้งเยอะ
ต้องคอยตอบอีกกี่คําถาม
ที่ใครต่อใครยังถามเรื่องเธอ
จะให้ไปเอาเวลามาจากไหน ที่ฉันจะใช้ลืมเธอ
หาไม่เจอสักนาที เลยต้องเจ็บอยู่อย่างนี้
และเหมือนจะไม่มีทางจบมันได้เลย
แค่หวังว่าสักวัน ที่ความเจ็บช้ำ
ถูกวันเวลาพัดให้ผ่านไป ก็คงลืมได้เอง
กี่ครั้งที่ต้องเหนื่อย สั่งใจไม่ให้หวัง
ต้องสอนว่าเธอนะ ไม่มีทางที่จะเข้าใจ
บ่อยครั้งมีน้ำตา ต้องคอยห้ามมันไว้
รู้ไหมไม่มีอะไรง่ายดายสักนิด
ต้องคอยตอบอีกกี่คําถาม
ที่ใครต่อใครยังถามเรื่องเธอ
จะให้ไปเอาเวลามาจากไหน ที่ฉันจะใช้ลืมเธอ
หาไม่เจอสักนาที เลยต้องเจ็บอยู่อย่างนี้
และเหมือนจะไม่มีทางจบมันได้เลย
แค่หวังว่าสักวัน ที่ความเจ็บช้ำ
ถูกวันเวลาพัดให้ผ่านไป ก็คงลืมได้เอง
จะให้ไปเอาเวลามาจากไหน ที่ฉันจะใช้ลืมเธอ
หาไม่เจอสักนาที เลยต้องเจ็บอยู่อย่างนี้
และเหมือนจะไม่มีทางจบมันได้เลย
แค่หวังว่าสักวัน ที่ความเจ็บช้ำ
ถูกวันเวลาพัดให้ผ่านไป ก็คงลืมได้เอง