ขุดๆ 

 

รู้สึกผิดแหะ 

บ้าแต่งไฮ5ไปหน่อย เลยไม่ได้พาโทดที 

 

- -

จาลงลาน้า

อาจจะแต่งได้ไม่ดีนะพึ่งกลับมาแต่งกลัวไม่ถูกใจเหอๆๆๆๆให้แก้ไขไงบอกนะครับจะได้ปรับเปลี่ยนถูก
เพระผมไม่ค่อยมีประสบการหรอก
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เริ่มต้นบทที่  1  ไนท์แมร์
ค่ำคืนที่ 1 การพบกันของสหาย

หลงัจากที่พวกชิตได้ออกเดินทางจากป้อมเดธวอลเล่ข้ามขึ้นไปยังปราสาทเซาเทิลฟอทและได้ข้ามเข้าไปยังป้อมตะวันออกและก็เดินทางต่อจนมาถึงป่าสวนเมเปิ้ลแล้วในการเดินทางครั้งน้พวกเขาใช้เวลาครึ่งเดือนเชียวกว่าจะถึงเพระเขาใช้ทางเท้าประหยัดไม่ใช่รถไฟ=  =

พลังอาทิตย์คล้อยไล่ต่ำลงจากขอบฟ้าค่อยๆต่ำลงบงบอกว่านี้คือวเลาหัวค่ำอากาศเริ่มหนาวจับขึ้นเพราะนี้ขึ้นมาเหนือมากแล้วใบแม่เปิ้ลจากต้นเมเปิ้ลค่อยๆปลิวลงมาอย่างช้าๆเมหาะอากาศคล้ายๆซี่รี่เกาหลีลเยทีเดวแต่ผิดที่นี้คือป่าที่ดูมืดมิดมาก

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

เสียงฝีเท้าขนาดใหญ่กำลังเดินตามในป่าเมเปิ้ลหลายเสียงสิง่ต่างๆรอบตัวเหมือนหยุดนิ่งและเวลาค่อยๆผ่านไปอย่างเชื่องช้า

วันที่ 17 เดือน4 ปี25

ข้ากำลังเดินทางไปหาสหายเพื่อให้ดูบางสิ่งบางอย่างให้สิ่งที่ข้ามีนั้นอาจจะเป้นสิ่งเดียวที่สามารถหยุดยั้งสิ่งที่จะเกิดภายในอนาคตได้ข้าได้เที่ยวตามหาสิ่งนี้มานานแต่มันใกล้แค่เอื้อมมือถึงและข้ากห็หามันเจอจนได้

ชิตค่อยๆนั่งเขียนไดอารี่ข้างๆกองไฟนั่งพิงต้นไม้ใหญ่สูงอย่างมีความสุขส่วนแนนนั้นกำลังนอนหลับอยู่ที่ตักของชิตอย่างสะบายใจสงสัยว่า2คนนี้จะตกลงปลงใจกันแล้วกระมั้ง(ฮิฮิๆๆ)ชิตได้ส่งใบหน้ายิ้มอย่างมีความสุขออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุและมองขึ้นไปยังบนท้องฟ้าที่มีดาวระยิบระยับเต้มท้องฟ้าเลยทีเดียว

“ข้าให้เจ้ามาเห็นเหมือนข้าจังเลย พอลคิว”ชิตพึงพ่ำออกมาตัวคนเดียวถึงคนที่ชื่อพอลคิวคนๆนี้เป็นใครนะหรือพวกท่านคงคิดเช่นนั้น(แต่ขออุบไว้ก่อน)
แส่กๆ แส่กๆ

เสียงพุ่มไม้ใกล้ๆที่พวกเขาอยุ่นั้นเริ่มสั่นไหวชิตเริ่มปลุกแนนขึ้นมาท่าท่างนางงัวเงียมากและค่อยๆยืนขึ้นชิตเริ่มชักดาบอย่างระวังคมดาบของเขาคอ่ยๆไหลลื่นออกมาจากฟักและตั้งท่าพร้อมแล้วสิง่ที่ปรากฏออกมานั้นคือ!

แผลบๆ

วุ้นเมเปิ้ลพะยะค่า!ชิตก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่นึกว่าสัตว์ร้ายที่ไหนเสียอีกที่แท้ก็วุ้นตัวเล้กๆสีส้มที่มีใบเมเปิ้ลแปะอยุ่ที่หัวดูน่ารักน่าชังนี้เองชิตเขาเก็บดาบกลับเข้าฝักอย่างสะบายใจพร้อมลงไปนอนใต้ต้ตนไม้พร้อมแนนอีกครั้งค่ำคืนนี้กำลังผ่านพ้นไปอีกคืน

แฮ่กๆ ๆ! เสียงหอบของเด็กชายตัวเล็ก2คนที่กำลังวิ่งอย่างเต็มกำลังเหมือนหนีสิ่งใดสิ่งหนึ่งมาที่ไล่ตามพวกเขาพระจันทร์ในค่ำคืนนั้นมันช่างแดงฉานราวกับเลือดและมีรอยยิ้มที่ฉีกกว้างมาก

แฮ่กๆ ๆ เสียงหอบยังคงดังต่อไปทั้งๆที่ไม่รุ้แล้วว่าสิง่ที่ตามมานั้นเลิกตามมารึยังเด็กชาย2คนเริ่มวิ่งลงไปตามแนวน้ำก็ได้พบร่างไร้วิญญาญที่โดนบางสิ่งซุบพลังชีวิตเลือด เนื้อ ออกไปเหลือไว้เพียงผิวหนังพวกเขาสะเอียนมากและกำลังเดินไปข้างหน้าเรือ่ยๆหวังว่าจะพบทางรอดพวกเขาเดินต่อไปๆและได้พบกำกับชายใส่ผ้าคลุมยาวสีดำทมิฬกำลังกัดลงไปที่คอของเหยื่อกำลังหายใจและกำลังซุปเอาวิญญาญเลือดเนื้อออกไปจากร่างนั้นเด็กชายทั้ง2ต่างหวาดกลัวสิ่งนี้มากและกำลังถอยไปเด็กชายคนหนึ่งล้มลงเกิดเสียงดังทำให้ชายผุ้นั้นหันมาพบกับใบหน้าที่ไม่ใช่สมุษย์ปากนั้นมีรอยยิ้มกว้างบิดเบี้ยวกว่างแถบถึงหูนัน้มีเขี้ยวแยกออกมาดวงตาเบิกโพล่งเป้นลูกกลมๆสีแดงและมีเลือดไหลนองออกมาจากลูกตาทั้ง2ข้างและปากเด็กชายคนที่ยืนอยู่มองลงมายังเด็กชายอีกคนที่ล้มและตัดสินใจวิ่งออกมาอย่างสุดกำลังและทิ้งให้เด็กชายคนนั้นหันไปมองเด็กชายคนที่วิ่งอย่างเสียใจมากส่วนเด็กชายอีกคนวิ่งออกมาอย่างมไมองกลับมาข้างหลัง

“ชิตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต”เด็กชายคนที่กำลังจะโดนกัดตะโกนเรียกชิตอย่างดัง

“พอลคิวววววววววววววววววววววว”ชิตสะดุ้งตื่นขึ้นมากจากฝันร้ายอันน่าสพรึงกลัวใช่คืนนั้นค่ำคืนนั้นท่เขาไม่มีวันลืมเลือนว่าเขาได้ทำการฆ่าเพื่อนสนิทที่สุดของเขาไปอย่างเลือดเย็นเขาค่อยๆมองลงมายังแนนและยิ่มให่อย่างออนโยนพร้อมหลับตาลงอีกครั้ง

ตะวันเริ่มเดินทางออกมาจากขอบฟ้าอย่างช้าๆแสงพระอาทิตย์ที่จ้าค่อยๆแปล่งแสงออกมาทอดยาวตามแนวเขาลงมายังพื้นดิน

“ง่ำๆ ง่าชิตไปหนายยยยยยยยย”แนนที่ละเมอออกมาทำให้ชิตเผลอคตื่นขึ้นมามองซ้ายมองขวาสงสัยจะมมีอะไรเขาเลยลุกขึ้นมาและได้ทำการปลุกแนนพร้อมทั้งไปล้างหน้าล้างตาให้สะอาดพร้อมเดินทาง

“ฮ่าววว~ชิตตตตปลุกไรแต่เช้าเนี้ย”แนนฮ่าวออกมาพร้อมทั้งกำลังหอบสัมพาระกลังเดินทางไปตามชิตอย่างร่าเริง

“ก็นะ....อืมเราควรจะรีบเดินทางแล้วละเพราเกรงว่าอาจจะไม่ทัน”ชิตพูดขึ้นมาทำให้แนนสงสัยสิง่ที่ไม่ทันนัน้คืออะไรกันแน่แต่ยังไงเธอก็ยังไม่มีสิทถามในวันีน้ชิตใส่ชุดที่ดูดีแปลกๆใส่เสื้อซูทสีดำแบบขุนนางมาเดินป่าสงสัยจะมีอะไรแน่ส่วนแนนนั้นนะหรือใส่ชุดกระโปรงยาวลงมาสีชมพูสดใสกำลังเดินทางไป

สักพักพวกเขาได้เจอกับประตูเมืองแดนหิมะวินโดเนียแล้วพวกเขาเดินเขาไปสัมผัสได้ถึงลมหนาวเลยทีเดียวพวกเข้าเดินเข้าไปเรือ่ยๆมองออกมาข้างหลังมันสว่างแต่พอเข้ามาในเมืองทำไมมันเป้นราตรีสงสัยที่นี้ตะวันจะมขึ้นพวกเขาเดินไปตามทางอิบน้ำแข๋.ที่จัดเรียงสวยงามบ้านเรือนที่ทรงแปลกตาเพรานี้เขตหนาวพวกเขาเลยไม่ค่อยคุ้นบ้างประชาชนก็ออกมาเดินข้างนอกน้อยมากสะส่วนใหญ่จะเป้นคนของเมืองไม่ใช่นักท่องเที่ยวหรอกพวกเขาเดินไปจนถึงโรงแรมแห่งหนึ่งใกล้ๆวิหาร...ชิตเปิดประตูเข้าไปก็พบพนักงานต้อนรับพายมือเข้าไปข้างในได้ทำการลงชื่อและไปที่ห้องทันที

“อ่า...ถึงสักที”แนนพูดอย่างเนหื่อยล่าพร้อมนอนลงบนกับเตียงอย่างนุ่มสะบายที่ทำจากขนชั้นดีส่วนชิตนั้นว่างแต่สัมพาระลงและเดินไปตรวจหน้าต่างและปิดหน้าต่างลงและปิดม่านอย่างระวังเหมือนกำลังมีบางสิ่งกำลังจะเข้ามา

สักพักเซ้นของชิตไม่ผิดได้มีเสียงเดินของใครคนหนึ่งดังมากแถมมีเสียงเลห็กเกราะแกร๊กๆมาดว้ยทันใดนั้น

ตูมประตูโดนขวานใหญ่สีแดงเพลิงทับแล้เกิดไฟลุกไหม้ขึ้นได้มีชายคนหนึ่งใส่ชุดรัดรูปสีแดงพร้อมด้วนเกราะปิดแขนและขาพรอ้มด้วยผ้าเสีแดงปิดลงมาระหว่างขาใส่หน้ากากโกเลมไว้ได้สะบัดขวานมาอย่างแรงชิตใช้ดาบยั้งไว้ได้ทันแต่กระนั้นก็ยังคงสุ้กันอยู่

เพล๊งงงงงง

เสียงกระจกแตกลงมาทั้งคู่ได้ลงมายังข้างล่างเ)นเหมือนลานกว้างที่ไม่มีอะไรมากีด้าวทั้งคุ่ยังคงห่างกันดูเชิงว่าฝ่ายไหนจะรุกมาก่อนและทันใดนั้นเองชายร่างใหญ่ตวัดขวานเป้นแนวขวางไปด้านข้างอย่างรวดเร็วชิตนั้นเบี่ยงตัวเองไปข้างหลังทันทีแหม่ขวานจะใหญ่แต่ทำไมมันเร้วอะไรเช่นนี้ชิตคิดในใจพร้อมยังคงโดนกดดันลงไปเรือยๆ

เพล๊งๆๆๆ

เสียงขวานเล่มใหญ่กับดาบของชิตเล่มเล็กลงถนัดตาเลยทีเดียวถ้าเถียบกับขวานกำลังฟาดดฟันกันอย่างเมามันแต่ทันใดนั้นเอง ปัง เสียวงปืนดังขึ้นจากห้องที่ชิตลงมา แนนนั้นเองได้ยิงปืนลงมายังชายร่างยักแต่ดดนตรงเข้าที่ท้องแต่เลือดออกเพียงน้อยนิดเหมือนกับใช้กล้ามเนื้อรับไว้ได้และทันใดนั้นแนนได้ชิงอกอมาเป้นชุดๆแต่ชายร่างยักก็ได้เบี่ยงตัวหลบอย่างคล่องแคล่วแต่ก็ไร้การป้องกันชิตได้ใช้โอกาศนี้พุ่งเข้าไปหวังพิชิตศัตรูผู้มาเยีอนและได้ใช้ดาบพุ่งเข้ามาที่ชายโครงแต่ชายผู้นั้นได้ใช้มือป่าวข้างขวารับดาบไว้เต้มๆถึงมันจะทะลุก็เหอะตแก็ไม่ถึงตัวเขาชิตได้ชักดาบกลับแต่ทำไมถึงดึงไม่ออกแพงที่ชิตแทงเขาเริ่มประสานกันอย่างรวดเร็วและทำให้ดึงไม่ออกและโอกาศนี้เป็นของชายคนนั้นได้ใช้ขวานตวัดไปกลางลำตัว

ฉึก

เสียงโดนของขวานโดนเข้าไปไม่โดนจุดสำคัญแต่ก็ทำให้ชิตหมดสติไปและค่อยนอนลงกับเพื่อน

“ชึ  ไม่ไหวเลยนะแกแค่ทักทายแค่นั้นก็ไม่ยอมเอาจริง”ชายร่างใหญ่ได้ถอดหน้ากากออกมาเผยผมสีเงินปลิวสลวยอย่างงดงามดวงตานั้นเป้นสีฟ้าอัญมณีสวยงามนัยตั้นคมกริบผิวขาวซีดค่อยๆมองลงมายังชิตที่กำลังหมดสติ

สักครู

“ว๊ากกกกกกกกกกก” ชิตได้ร้องขึ้นมาอย่างดังพร้อมพบตัวเงอนอนอยุ่บนเตียงและบาดแผลได้รับการปฐมพยาบาลเสียแล้วและได้มีแนนนั่งเฝ้าอยุ่ข้างไอย่างเป้นห่วง

“ชิต.ตื่นแล้วเหรอทำให้เป้นห่วงมากเลยนะรู้ไมหถ้าทางเปผ้นไรไปแล้วชั้นละ”แนนพูดทั่งน้ำตาไหลรินออกมาใบหน้าเสียใจมากชิตได้ใช้มือขวาลูบหัวแนนอย่างอ่อนโยนพร้อมพูดขึ้นว่า

“ไม่ไปไหนหรอกจะดูแลเธอเอง”ชิตพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนและตูคอ่ยๆเปิดออกพบร่างของที่พาชิตมารักษาคือคนที่เข้าโจมตีชิตนั้นเองกำลังถืออาหารเข้ามาให้

“ขออนุญาตอ้วกได้ไหมว่ะชิตสะเอียนว่ะ”ชายผู้นั้นพูดขึ้นมาอย่างสนิทกับชิตสงสัยจะมากด้วยค่อยๆยกโต๊ะมาไว้และเอาอาหารวางลงในนั้นมีของชิตเป้นข้าวต้มประสมสมุนไพร์สีขาวนวลส่วนของแนนแป้นพาสต้าพร้อมด้วยน้ำ1แก้วส่วนของชายคนนัน้เป้นเนื้อติดกระดูกย่างสุก

“อะไรละฟร้า~ก้ตูพึ่งมาถึงเลยเหนื่อยรับมือมไหวไง”ชิตเริ่มหาข้อแก้ตัวเข้ามาเริ่มพุดๆขึ้นมา

“ง้านนเหรอฟร่ะ..เออๆยอมรับก็ได้”ชายคนนัน้พูดขึ้นพร้อมกับหยิบเนื้อขึ้นมารับประทานอย่างอร่อยแนนก็เช่นกันหกำลังกินอย่างอร่อยด้วยชิตก็เอากะเขามั้งผ่านไปสักพักอาหารก็เริ่มหมด

“เออ..จะว่าไปชั้นยังไม่แนะนำตัวให้แม่หญิงคนนี้ได้ทราบนิเนาะ..สวัดดีครับผมชื่อ ชินเป้นเบอเซอเกอร์ประจำเมืงอนี้ครับและเป้นเพื่อนกับชิต”ชินได้หันมาทางแนนทำท่าเขาพร้อมพร้อมก้มหัวลงอย่างสุภาพ

“มากพิธีการว่ะ...ปกติแกไม่มากพิธีงี้นี้หว่า”ชิตเริ่มพูดกวนๆขึ้นอย่างดูอารมเสีย

“ก็นัน้มันต่อหน้าแกไงฟร่ะฮ่าๆๆๆ”ชินตอบกลับพร้อมหัวเราะออกมาเสียงดังแบบไม่ค่อยเกรงใจเอาเสียเลย

“เอ่อ...สวัดดีค่ะชื่อแนนเป้น....กะชิต”(....ขออุบไว้ก่อน)แนนพูดขึ้นพร้อมทำท่าเหมือนอายบิดซ้ายบิดขวาชินถึงกัทำหน้าไม่หน้าเชื่อว่า....นัน้มันคือ

“จะว่าไปชิตแกมาหาตูเพื่อเหตุอันใดฟร้า”ชินพูดหลายสำเนียงแต่ก็ยังเ)นภาษาคนอยู่ดีพร้อมกับกำลังรินชาลงแก้ว

“อ่อเรื่องนั้นก้....เจ้าสิ่งนั้นกลับมาแล้วและข้าก็มีของอยากให้เข้าดุ”ชิตพูดขึ้นพร้อมทำหน้าแขร่งขรึมขึ้นพร้อมด้วยชินก็ด้วย

ขอจบเพียงเท่านี้กำ บทที่ 1 ไนทแมร์ ตอนที่ 1 การพบกันของสหาย

เรื่องมันอาจต่างจากเดิมนะจะว่าไงละพึ่งลกดับมาแต่งพร้อมมันความคิดต่างจากเดิมแล้วตอนนี้ยังจับพลัดจับพลูไม่ได้อาจจะออกมาแบบมั่วนิสหน่อยไม่วากันนะ