ปฐมบท แห่ง  ~!PiSCeS!~

หลายเหตุนิยายเรื่องนี้แต่งเพื่อเอาไว้ชมเล่นและไม่มีอะไรหมิ่นประมาทใครและสิ่งใดๆรวมถึงเกมส์อีกด้วย  A*เป้นปีที่ตั้งขึ้นมาเองไม่เกี่ยวข้องกับอะไรใดๆ

นับตั้งแต่อดีตกาลเทพีแห่งแสงสว่าง ลูซิส  และเทพีแห่งความมืด  อาทรัม  ได้ทำสงครามกันมาเป็นเวลายาวนานหลายร้อยปี เทพีแห่งแสงนั้นมีกองทัพของเอลฟ์ผู้มีสติปัญญาดีเลิศ ส่วนเทพีให้ความมืดนั้นมีกองทัพที่กระหายเลือดกระหายสงคราม   เผ่าพันธุ์มังกร  ซอเรียน ซึ่งเชี่ยวชาญการต่อสู้ยิ่งนัก  ทั้งสองฝ่ายได้ทำการสุ้รบประหั่นประหารกันมายาวนานและผลสุดท้ายเอลฟ์ได้ชนะสงครามแต่กำลังพลของเอลฟ์เหลือไม่ถึงพันเอลฟ์นั้นมีเชื้อสายมาจากเทพแต่ได้ซ่อนเร้นกายอยู่ภายในป่าที่มืดมิดที่มีชื่อว่า  “แกรนด์ฟอเรสต์”  หลังจากนั้นอ๊อคซึ่งมีกำลังพลมากที่สุดที่รุ่งเรืองมานับหลังจากนั้นเวลาผ่านไปได้5ปีชนเป่าซอเรียนได้ทำการบุกอ๊อคจนแพ้ราบคาบอ๊อคนั้นรุ่งเรืองได้เพียงแค่5ปีเท่านั้นหลังจากนั้นมนุษย์ผู้ที่ได้ได้เข้าร่วมสงครามเลยได้จัดตั้งอาราจักรขึ้นมาได้มีความรุ่งเรืองมาก.....และแล้วในไม่นานชนเผ่าซอเรียนได้บุกเข้ามาอีกครั้งแต่ครั้งนี้มนุษย์รับมือและชนะได้อย่างเฉียดฉิวแต่อาราจักรได้พังไปมากเสียแล้วเวลาผ่านไปได้3ปีได้มีการสร้างป้อมปราการตะวันออกขึ้นมาเพื่อไม่ให้พวกซอเรียนนั้นบุกเข้ามาอีกครั้งและได้ทำนุบำรุงอาราจักรอย่างรวดเร็วและแล้วเวลาได้ผ่านมาหลายร้อยปีจนในที่สุด ปี A.*(อาสุรา)ที่ 25xx  ก็ยังคงสงบเฉกเช่นเดิม และการผจญภัยทั้งหมดนี้กำลังจะเริ่มต้นขึ้น ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่เงียบสงบ โปรดติดตามการผจญภัยสุดป่วนของกิลได้ในเร็วๆนี้


ตอนที่1  จุดเริ่มต้น
ขอโทษ  ขอโทษ  ขอโทษ  ขอโทษ  ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ
เสียงของใครกันน่ะ ขอโทษอยู่ได้ เขาขอโทษขนาดนี้ก็ขอโทษเขาไปสิหนวกหูจะตายชัก
จิ๊บๆๆแสงสว่างยามเที่ยงก้เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆในท้องทุ่งแห่งนี้เป็นท้องทุ่งของเซาเทินไชร์หมู่บ้านชนบทเล็กๆในอาณาจักรรษดิทางใต้เป็นเมืองที่เงียบสงบเป็นมิตรกันมากมีผู้คนมากหน้าหลายตาหลายอาชีพเดินสวนกันไปมาโดยเฉพาะที่ตลาดท่าน้ำมีคนตั้งร้านขายของมากมายเกลื่อนกลาดบางร้านของดีราคาแพง บ้างร้านของดีราคาถูก บางร้านของห่วยราคาแพง- -และวันธรรมดานี้ก็จะค่อยๆดำเนินไป

“อูย..แสบตาชะมัดเลย”เสียงของชายหนุ่มผู้หนึ่งพึ่งตื่นจากการนอนหลับเพราะมีวุ้นเดินมาแตะข้างๆเขานั่นมองไปทางยังพระอาทิตย์ย้างบนอย่างเป็นมิตรสายตาจับจ้องไปมีใบไม้มากมายรายล้อมเขาอยู่เขาลุกขึ้นมาปัดฝุ่นและใบไม้ตามตัวเขาและลูบลงผมบนยาวสีฟ้ายาวสลวยชองเขานิดหน่อยก่อนจะใส่หมวกแค๊ปสีเหลืองลงไปทำให้ดุเหมือนเด็กแนวเข้าไปเลยและเข้าก็ค่อยๆก้าวเดินต่อไปยังหมู่บ้านไชร์(เรียกๆย่อๆเลยละกัน)เขาเดินไปมองไปทางคาเดทบ้างก็บู๊เดินตบวุ้นอยู่คนเดียวบ้างก็มีคนช่วยบ้างก็จับกลุ่มกันคุยตั้งห้องสนทนากันเขาเดินเข้าไปในเมืองแห่งนั้นอย่างสบายใจในหัวก็คิดแผนไว้แล้วว่าวันนี้จะทำอะไรเขาเดินทางไปยังบ้านไก่จ๊วบและค่อยๆเปิดประตูเข้าไป

“สวัดดีค่ายินดีต้อนรับสู่บ้านไก่จ๊วบ”เสียงสดใสเหมือนแก้วเจียระไนของเลขาของคุณไก่จ๊วบพูดกับชายที่มาเยือนเขาเดินไปที่เคาท์เตอร์อย่างหน้าเป็นมิตรและค่อยๆหาถุงที่อยู่กล่องสำภาระของเขา

“นี้ครับ”คำพูดสั้นๆถูกกล่าวขึ้นจากปากชายผู้นั้นและได้หยิบถุงผ้าสีคล้ำออกมาในนั้นก็เป็นเหรียญกิลทั้งหมดคงประมาณ300เหรียญละมั้งที่จะสร้างกิลเลขาไก่จ๊วบก้ค่อยๆนับ
แหรียญไปส่วนเขาก็เดินไปนั่งจิบชาอยู่บนโต๊ะอย่างสบายใจในที่นี้ถูกประดับได้ด้วยโต๊ะเก้าอี้และแจกันดอกไม้ดูๆไปแล้วท่าว่าจะเหมือนร้านอาหารเสียมากกว่า
“ครบแล้วคะคุณเซ็นชื่อตรงนี้แล้วก็นำใบนี้ไปให้คนดูแลสมาคมนะค่ะ”เลขาไก่จ๊วบพูดจบแล้วยิ้มให้ชายผู้นั้นอย่างเป็นกันเองส่วนเขานั้นก็ยิ้มตอบที่เป็นมารยาทที่ดีเขานั้นกำลังเดินไปทางที่มีผู้ใหญ่บ้านเบนให้คำปรึกษาและมิอบหมายเควสสงานให้แก่คาเดทที่พึ่งฝึกหัดเขาเดินไปสักพักไปที่ต้นไม้ที่อยู่แถวนั้นเขาเดินลงไปเห็นชายวัยกลางคนกำลังนั่งมองเขาอยู่ด้วยสายตาที่ดุแล้วจริงจังนิดหน่อยดูมีความสุขขุมมาก
“อยู่นี้นี้เองเหรอครับผมหาคุณอยุ่ตั้งนานนะครับ”ชายผู้ที่ถุกมองเดินเข้ามาหาชายผู้ที่มองอยู่และได้ยื่นใบลายเซ็นของเขาอออกมาให้ชายผู้ที่นั่งมองอยุ่เขารับมาตามรู้หน้าที่อันสมควรเขาเซ็นรับอย่างเงียบขรึมราวกับพูดไม่ได้แต่ก็ดูเท่ไปอีกแบบ
“ขอให้โชคดีกับกิลที่ดูแลนะครับ”ชายผู้นัน้เริ่มลุกขึ้นมาและยื่นใบนั้นกลับไปให้ชายหนุ่มและเผยยิ้มที่เป้นกำลังใจให้
“อ่อ...ครับผมจะดูแลอย่างดีเลยครับ”ชายหนุ่มยิ้มตอบรับแล้วก็เดินออกไปพลางดูใบที่ตนได้รับมา
ตุบ!
“โอ๊ย!”เสียงอุทานเสียงใสดังขึ้นมาอย่างประหลาดเป็นเสียงของเทรหญิงคนหนึ่งที่เดินมาชนกับเขาซึ่งเขาเป็นสายต่อสู้นั้นท่าทางจะไม่ล้มและเป็นผู้ชายด้วยเขามองไปยังหญิงสาวเธอนั้นใส่หูกระต่ายสีขาวพร้อมด้วยดวงตากลมโตสีฟ้าใสราวน้ำทะเลผิวขาวเนียนเหมือนถูกดูแลมาอย่างดีสัดส่วนทรวดทรงใช้ได้ไม่มีที่ให้จะติเล็กน้อยนักที่จะมี..ชายหนุ่มยื่นมือออกมาให้เทรหญิงคนนั้นลุกขึ้นเธอจับมือเขาลุกขึ้นมามือนั้นนิ่มนวลมากแต่มือของของชายนั้นแข็งกระด้างราวกับไปทำไรมามากมาย
“ขอบคุณคะ”เทรหญิงกล่าวขอบคุณสั้นๆได้ใจความส่วนเขาก็พยักหน้าให้เตอบรับอย่างเป็นมิตรแต่แล้ว
“เฮ้ยหยุดนะเฟร้ยยยยยยย”เสียงของพาลาดินชายท่าทางจะหน้าโหดพร้อมด้วยแอสซาซินชายหน้าตากวนๆสวมหุแมวทั้งคุ่เดินตรงมาทางพวกเขาทั้ง2
“เธอนะ..ขโมยของของเราไปคืนมาสะดีๆ”แอซซาซินชายกล่าวเหมือนคนโรคจิตยังไงยังงั้นเลยและได้ยื่นมือเข้ามา
“ไม่ให้หรอกย่ะ!ของนี้พวกแกขโมยเขามาชั้นจะเอาไปคืน”เทรหญิงปฏิเสธเสียบงแข็งที่จะคืนคนแถวนั้นเริ่มมามุงแล้วพวก(ไทยมุง- -)เขาทำอะไรกันอยู่
“หน๊อยแกนี้อย่ามายุ่งยากน่า”พาลาดินวิ่งเข้าไปเอาแต่ชายผุ้ที่ยื่นฟังมากนานเดินเข้ามาขวางบีบมือเขาเอาไว้อย่างแน่น
“ไม่ดีนะๆ..ทำร้ายผุ้หญิงไม่มีทางสู้ได้ยังไง”เขากล่าวเสียงเรียบออกมาและเริ่มบีบแรงขึ้นๆเรื่อยๆ
“โอ้ยยยๆๆๆเจ็บนะเฮ้ย”พาลาชายเริ่มแกะมือเขาออกอย่างแรงแล้วเริ่มถอยออกไปตั้งหลักแอสซาซินชายดูท่าไม่ดีก็เริ่มส่งสัญญาณออกไปและได้กระซิบข้างหูพาลาดินชายอย่างมีดเลศนัย
“ท่าดีๆไม่ได้...งั้นต้องใช้กำลังกันละ”แอสซาซินชายดึงมีดออกมากส่วนพาลาดินชายกำลังจะดึงหอกออกมาจาด้านหลัง
ฟุบ!อยู่ดีๆปลายดาบหนึ่งไปจ่อคอของแอสซาซินชายส่วนอีกหนึ่งไปจ่อขอของพาดินชายอย่างแม่นยำส่วนคนถือดาบคาเล่มนี้นั้นมองด้วยสายตาที่ดูอาฆาตนิดหน่อยแต่ไม่มากเหงื่อของพวกเขาค่อยๆพุดขึ้นมาบนใบหน้าและท่าทางจะไม่ค่อยสู้ดี
“หยุดนะสต็อปบุ..พวกเธอทำอะไรกันน่ะ”ทันใดนั้นก้มีพาลาดินหญิงและนันเดินแหวกฝูงชนที่มุงกันดุอยู่อย่างยากลำบากที่หน้าอกของพวกเธอมีตราสัญลักษณ์ว่าเป็นผู้รักษาการของเมืองเดินไปยังพวกเขาและแอสซาซินชายหัวไวมากใช้นิ้วชี้ไปที่ชายผู้นั้นซึ่งเป็นเบรดมาสเตอร์นั้นเองด้วยเหตุนี้และรูปการแล้ว
แกร๊ก
“คุณถูกจับแล้ว...ข้อหาก่อความวุ่นวายในเมือง”นันหญิงพูดด้วยเสียงออกเข้มนิดหน่อยไม่มากและได้ใส่กุญแจมือให้กับเบรดมาสเตอร์ชายนั้นพาลาชายนั้นทรุดลงและแอสชายก็ทรุดตามทั้ง2หายใจหอบมากนึกว่าจะไม่รอดเสียแล้วและพวกนั้นก็วิ่งหนีไป
“อ่ะเด๊วๆ...เดี๋ยวก่อนเซ่คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบผมมผิ๊ดดดดดดดดดดดด”เบรดมาสเตอร์ชายคนนั้นตะโกนออกมาขณะโนนลากไปทางสำนักงานของชุมชนนั้น
“เดียวเธอชื่ออะไรเหรออออ”เทรสาวที่โดนช่วยตะโกนถามเบรดมาสเตอร์ชายตามหลังไปเขาหันกลับมายิ้มให้และตอบกลับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ทุกอย่างจะต้องไปได้ด้วยดีแน่..และชั้นชื่อ  kidohaY0/ชิต  ถ้ามีโอกาสหรือประเจ้าเป็นใจเราคงจะได้เจอกันอีกนะเธอ”เขายิ้มให้และค่อยๆเดินกึ่งโนนลากไปทางสำนักงานของชุมชน
“ชั้นชื่อ Nanza32/แนนยินดีที่ได้รู้จักนะ”แนนตะโกนตามหลังชิตด้วยเสียงสดใสและรอยยิ้มที่เป็นมิตร
---------------------------------------------จบตอนที่ 1----------------------------------------------------------------------------

คนหาย 

*0* 

 

เห็นแต่งนิยายมาเลยอยากจะขออะไรสักอย่าง
ช่วยเอาข้าพเจ้าไปอยู่ในนิยายด้วยคนสิ...เป็นตัวประกอบก็ยังดี

จะขุดแล้วนะ.....

*คำชี้แจง : ไม่ใส่สีเขียวในการขุด

2....