เรื่องน้ำเน่าเศร้านิดๆ
ผมได้รู้จักกับเกมนี้ครั้งแรก เมื่อประมาณปีใหม่ปีที่แล้ว หัดเล่นได้ไม่นาน
ก็ได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงเป็นหัวกิวที่มีชื่อเสียงด้านเกรียนในอดีด
พอได้รู้จักและคุยกันทางโทรศัพผมจึงนัดเทอไปดูหนังด้วยกันโดยมีเพื่อน
ที่สนิทของเทออีก1คนไปด้วย ผมพาเทอไปเที่ยวติดกันหลายวัน พอผม
กลับมาบ้านก็มาคิดว่าผมไม่เคยชอบใครแบบเทอเลย อาจเป็นเพราะเทอน่ารักดี
ไม่นานเราก็ตัดสินใจมาอยู่ด้วยกันแถวรัชดา ผมมีความสุขมากที่ได้ใช้ชีวิตกับเทอ
อยู่ด้วยกันนานโดยผู้ใหญ่ของเราทั้งคู่รับรู้และอยากให้แต่งงานกันแต่ผมอยากให้โอกาสเทอเลือก
เเละเรียนก่อนมากกว่า แต่ไม่นานผมกลับทำสิ่งที่ผิดต่อเทออย่างมากคือผมคุยกับผู้หญิงคนอื่น
ตรงข้ามกลับเทอ ที่ไม่เคยมีเรื่องผู้ชายให้ผมต้องคิดมาก ผมทำให้เทอมีน้ำตาและเทอต้องเสียใจหลายต่อหลายครั้ง
ผมเห็นน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเทอความโมโหและใจที่ร้อนของผมก็สงบลงและผมสัญญาต่อเทอ
ว่าผมจะไม่ทำให้เทอเสียใจอีก เพราะผมรักเทอมาก ผมโทรไปบอกเลิกกับผู้หญิงที่เคยรู้จัก
และไม่ได้ติดต่อใครอีกเลย เพราะผมรู้ว่าเทอก้อคงรักผมขนาดแม่ของเทอไม่ให้คบเทอก้อหนีแม่มาหาผม
ผมไปอยู่บ้านเพื่อนเทอก้อโทรมาตามร้องไห้ ขอให้ผมกลับมาหาเทอมาอยู่ด้วยกันผมจึงคิดว่าเทอคือคนที่ผมจะรัก
และผมหยุดที่เทอคนนี้ แต่แล้วเวรกรรมที่เคยทำกับเทอก้อย้อนกลับมาเกิดขึ้นกับผม
เมื่อประมาณต้นเดือนของวันแม่ ผมเริ่มรู้สึกถึงสิ่งผิดปรกติในตัวเทอ เทอไม่สนใจผมเหมือนก่อน
เทอดูเย็นชา เฉยๆ ไม่สบตา เทอไปโรงเรียนในตอนเช้าและจะหายไป2-3วันโดยไม่บอกผม
ทิ้งให้ผมต้องอยู่คนเดียว ผมโทรไปเทอก้อปิดเครื่องเป็นแบบนี้มาหลายครั้ง ผมทำได้แต่รอการติดต่อของเทอ
ผมนอนร้องไห้เหมือนไม่ใช่ลูกผู้ชาย และเมื่อเทอกลับมาผมก้อไม่ได้ทำอะไรเพียงแค่บอกกับเทอไปว่า
*คราวหลังอย่าหายไปแบบนี้อีกนะ ติดต่อกลับมาบ้างก้อยังดี รู้มั้ยว่าเป็นห่วง อย่าทำแบบนี้เลย*
และเทอก้อสัญญา แต่เทอก้อทำไม่ได้ เพราะเทอก้อหายไปอีก ยอมรับว่าผมโมโหมากๆและเสียใจมากๆ
เมื่อผมรับรู้ได้ด้วยตัวเองว่าเทอมีคนใหม่ แต่ผมก้อทำไรไม่ได้นอกจากแอบนอนร้องไห้และรอเทอกลับมา
เทอรู้ว่าผมเป็นคนที่ชอบเก็บใว้ในใจไม่ค่อยพูด เทอก้อถามแต่ใครจะบอก
กลัวว่าพูดไปมันจะทำให้เทอจากไปเร็วขึ้น 2วันหลังจากวันแม่เป็นวันที่ผมต้องเสียเทอไป
คืนก่อนนั้นผมฝันเห็นภาพของเทอ ค่อยๆลอยห่างผมออกไป ผมร้องเรียกเทอก้อไม่กลับมา
เมื่อตืนขึ้นมาก้อเหนเทอนั่งเล่นเกมอยู่ใกล้ๆ เทอจับมือผมใว้เเน่นและพูดออกมาว่า เทอไม่ได้จากไปไหน
เทออยู่นี่ อยู่ใกล้ๆผมตลอด ผมจึงหลับไป โดยมีเทอคอยจับมือเอาใว้ที่จริงผมทำแบบนี้เสมอเวลานอน
จนเทอคิดว่าผมโรคจิตแต่สำหรับผม มันทำให้ผมได้รู้ว่าเทออยู่ใกล้เราตลอดเวลาไม่ได้ไปไหน
เช้าวันต่อมาเราอยู่ด้วยกันทั้งวันจนดึก
เทอขอไปนอนที่บ้านของแม่ ใกล้ๆห้องผมก้อไม่ได้ว่าอะไรยินดีให้ไปโดยที่ไม่คิดเลยว่า
นาทีนั้นผมจะได้เห็นเทอเป็นครั้งสุดท้ายผมจดจำภาพสุดท้ายของเทอได้ดี เทอใส่ชุดที่ซื้อมาใหม่ หมุดตัวหน้ากระจกและถามผมว่าน่ารักมั้ย
ผมบอกว่าน่ารักดี เป็นคำที่ผมพูดบ่อยมากกับเทอ
คืนนั้นเมื่อเทอไปแล้วผมก้อติดต่อเทอไม่ได้อีกเลย ผมถามญาติและแม่ของเทอก้อไม่มีใครรู้ ผมไม่กินไม่นอน
ยืนมองรถเท็กซี่ที่เลี้ยวเข้ามาในตึกเผื่อจะเป็นเทอ บางทีก้อลงไปนั่งรอด้านล่าง บางทีตี3ก้อไปตามหาเทอทีบ้านแม่
เพราะคิดว่าเทออาจไปที่นั่น หลายวันแล้วผมเริ่มเป็นห่วงเทอมากขึ้นจึงได้ไปแจ้งความและไปตามหา
บ้านเพื่อนของเทอและที่ๆคิดว่าเทอคงจะไปแต่ก้อไม่เจอ ผมจึงกลับมารอเทอที่บ้าน เทอไม่ได้เอาอะไรไปเลย
แม้กระทั่งบัตรประชาชนมีก้อแต่เสื้อผ้าที่ใส่กับโทรศัพที่แบทหมด ผมโทรหาแม่ของเทอและรอเทอที่บ้านหลายวัน
ก้อไม่มีวี่แวว ผมคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้งและไม่ยอมกินอะไรเลยตอนนั้นตัวผมไม่ต่างจากคนขี้โรค
น้ำหนักผมลดไป10กว่ากีโลเพียงเวลาแค่2อาทิต
วันหนึ่งเทอติดต่อกลับมาผมดีใจมากที่รู้ว่าเทอไม่เป็นอะไร แต่ไม่ทันได้พูดอะไรเทอก้อวางเทอบอกผมว่าเทอจะไม่กลับมาแล้ว
และไม่พูดไรอีก ผมดีใจวิ่งไปบอกกับแม่ของเทอที่ตึกว่าเทอติดต่อมาพูดไปทั้งน้ำตาและบอกว่าเทอไม่กลับมาหาผมแล้ว
แม่ของเทอขอร้องให้ผมกลับบ้านแต่ผมก้อไม่กลับยืนยันที่จะอยู่รอเทออีกต่อไป หลายวันต่อมาผมก้อกินแต่เหล้า
เมาทั้งวันและยังคงยืนมองรถที่หน้าต่างและนั่งรอโทรศัพเทอเหมือนเดิมน้ำหนักลดเรื่อยๆวันหนึ่งเพื่อนพาเมียมาห้องแล้วกลับ
ทิ้งเมียใว้ห้องผมแล้วให้ผมไปส่งที่ห้องมัน มันจะไปรอและเตรียมเหล้าใว้ที่นั่นแต่แม่ของเทอเห็นเลยคิดว่าเมียผม
คิดว่าผมมีใหม่แล้วผมก้อไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่บอกว่าผมไม่เคยคิดมีใหม่ผมยังรอเทอกลับมา
หลายอาทิตต่อมาใครบางคนบอกข่าวเรื่องของเทอ ทำให้ผมแน่ใจว่าเทอมีแฟนใหม่และไม่กลับมาจริงๆ
ผมไม่คิดเลยว่าเทอจะทำแบบนั้น ผมเอามาคิดและคิดว่าเขาคงไม่โกหกเพราะผมก้อสงสัยเหมือนกันคิดย้อนไปตอนคบกันใหม่ๆ
ก้อมีผู้ชายโทรมาตามเทอเหมือนกัน และไหนจะที่เทอชอบหายไปแล้วติดต่อไม่ได้อีกคิดได้ผมจึงเอาของใช้และหนังสือเรียนของเทอ
ไปให้แม่เผื่อเทอจะไปเรียนบ้างเพราะเทอไม่ไปเรียนนานมาก ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่ที่ใหม่และยังรอเทอเหมือนเดิม
แต่ก้อยังติดต่อไม่ได้นอกจากฝากข้อความหรือเพลงใว้ ในนี้ เพราะรู้ดีว่าสักวันเทอต้องเข้ามาอ่านถึงเทอจะพยายามหนีผมก้อตาม
ผมเสียใจมาหลายครั้งแต่ครั้งนี้ผมเสียใจที่สุด หากพบเทอผมจะบอกกับเทอว่าผมขอโทด
สำหรับทุกเรื่องที่เคยทำ ผมคิดถึงเทอมาก อยากให้รู้ว่า ตั้งเเต่รู้จักกันวันแรกจนเวลานี้ผมรักเทอมากขึ้นทุกวัน
ผิดกับเทอที่ลดลงหรือไม่เคยมีเลย และอยากให้เทอรู้ว่าชีวิตของผมตอนนี้เหงาและทรมานมาก
อยากให้เทอติดต่อผมบ้าง ได้โปรดอย่าหายไปจากชีวิตของผม และผมจะจดจำสิ่งดีๆที่เคยมีด้วยกันตลอดไป
ผมจะรักและรอเทอกลับมา "วันนั้นหากผมตัดสินใจฆ่าตัวตายจริงๆ ผมคงไม่รู้ความจริงว่าเทอไม่เคยรักผมเลย"
วันนี้เป็นวันเกิดผมเป็นวันที่ผมรู้สึกโดดเดี่ยวจริงๆนั่งคนเดียวในห้องมืดๆ มองดูรูปของเทอน้ำตามันยิ่งไหล
เพราะมี เสียงเพลงจากโทรศัพที่ผมชอบฟังซ้ำๆเนื้อหาในเพลงทำให้ผมคิดถึงเทอตลอดเวลาที่ได้ยินว่า.....
" เเด่เทอที่รัก "
http://www.youtube.com/v/izLHRA9k1jQ&rel=1คงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะมาทำให้บอดนี้เปื้อน ต่อจากนี้จะไม่มีอีก
ขอบคุณสำหรับเนื้อที่ในบอด ขอบคุณเพื่อนเอมเพอทุกคน ที่สำคัญของคุณเทอที่ทำให้ผมได้รู้จัก
กับคำว่า... รัก...และเจ็บ ดูแลตัวเองด้วย
"เซนรักมิ้ม...สุดหัวใจ"
Z&M