เด็กๆทั้ 6คนก็ได้วิ่งกันมาจนถึงหน้าเหมือง Yuffie :

หวังว่าไอ้พวกแก๊งบ้านั้นจะไม่ตามมาอีกแล้วนะ
Sudtirak :

เอ๊ะ นั่งเด็กที่ไหนมานั่งแถวหน้าเหมืองอะ
Sushi :

โอ๋ๆ หนูน้อยมานั่งเล่นอะไรที่หน้าเหมืองจ๊ะ บอกพี่หน่อยสิ
คนแคระ เคน :

น้องบ้านแกสิ ข้าอายุ45 ปีแล้ว หัดดูหน่อยสิ ข้าเป้นคนแคระ
Sushi :

เอ้าก็ใครจะไปรู้ละ เห็นนั่งหันหลังให้ แถมตัวเล็กๆ แถมไม่มีผมอีก ช้านก็เลยนึกว่าเด็กมานั่งเล่นนี่ ชิ

Lich :

น่าอย่าไปยุ่งกะคนเคระเลย ค้าเกิดมาก็เตี้ยอยู่แล้ว อย่าไปย้ำปมด้อยที่ว่าเค้าเตี้ยเลย นะ ปล่อยให้เค้าเตี้ยของเค้าไปเถอะ
คนแคระ เคน :

ไอ้เด็กบ้านี่ คำก็เตี้ย 2คำก็เตี้ย เดี๊ยะก็เอาฆ้อนทุบให้เตี้ยตามเลยนี่
Saber :

แล้วเตี้ย เอ๊ยๆๆๆผิดๆๆ แล้วคุณลุงคนแคระสุดหล่อมาทำอะไรที่หน้าเหมืองนี้ละ
คนแคระ เคน :

พูดจาแบบนี้ค่อยน่าพูดด้วยหน่อย ข้ามารับซื้อน้ำมันดิบและแร่ต่างๆจากคนที่มาเก็บเลเวลในเหมืองนี้อะ
domon :

แล้วทำไมลุงคนแคระสุดหล่อไม่เข้าไปตีเองเลยละ ท่าทางลุงก็เก่งนี่ ดูสิร่างกายกล้ามเป็นมัดๆๆ
คนแคระ เคน :

ข้ามีเหตผล 2ข้อที่ข้าไม่เข้าไปหาแร่ข้างใน(พูดไปก็ตัวสั่นไป)
Sudtirak :

อะไรหรือคะที่ทำให้ลุงคนแคระสุดหล่อไม่กล้าเข้าไปนะ หนูชักกล้วแล้วสิ ข้างในคงมีปีศาจที่ดุร้ายแน่ๆเลย
คนแคระ เคน :

แค่....ข้ากลัวผีเพราะข้าในมึดมาก กะข้าตีค้างคาวแบ็ตตี้ไม่โดนเพราะข้าเตี้ยไปนิดอะเลยตีค้างคาวไม่ถึง( พูดไปก็ทำหน้าแดงอายๆ)
ทุกคนพร้อมใจกันหัวเราะ ฮ่าๆๆๆๆ

Yuffie :

นี่เป็นเหตผลที่ท่านต้องมารับซื้อแร่ตรงหน้าทางเข้านี่หรือ เพิ่งรู้นะเนี่ย ฮ่าๆๆ

คนแคระ เคน :

ไม่ต้องมาหัวเราะเยาะข้าเลย สาธุๆๆๆไอ้พวกที่หัวเราะเยาะคนแคระว่าเตี้ยขอให้ พวกมันมีแฟนเตี้ยยิ่งกว่าข้าอีก สาธุๆๆๆๆๆๆๆ
ทุกคนหุบปากกันหมด

เซียนเครื่องจักรดิ้งโก้(ก๊อบบริน) :

โอ๊ยๆ ช่วยลูกข้าด้วย ลูกข้าไม่สบายหนักแล้วๆๆๆ
Sudtirak :

ใจเย็นๆค่ะลูกของคุณน้าเป็นอะไรหรือ
เซียนเครื่องจักรดิ้งโก้(ก๊อบบริน) :

ลูกข้าไม่สบายมาก ดูสิ ลูกข้าเปลี่ยนสีจากสีเขียวเป็นสีขาวซีดแล้ว ข้าต้องการได้ยานะ พอมีให้ข้าได้ไหม
Sushi :

ยาข้าก็พอมีอะนะ แต่ไม่รู้จะช่วยลูกท่านได้ไหมละ
เซียนเครื่องจักรดิ้งโก้ :

ตอนนี้ยาอะไรก้ได้ทั้งนั้นละ ต้องลองเสี่ยงแล้วละ
domno :

งั้นลองขวดนี้ดูนะ ยาฟื้นพลัง ลองกินดู
เซียนเครื่องจักรดิ้งโก้ :

เย้ย ลูกข้าร่างกายเปลี่ยนเป้นสีแดงละ ท่าทางไม่ได้ผล
Yuffie :

งั้นขวดนี้ละ ยาMP
เซียนเครื่องจักรดิ้งโก้ :

ง่าๆ ลูกข้าเปลี่ยนเป้นสีน้ำเงินอีกละ
คนแคระ เคน :

งั้นกินนี่ซะเผื่อช่วยได้
เซียนเครื่องจักรดิ้งโก้ :

เห้ย ไปกันใหญ่เลย ลูกข้ากลายเป็นตัวดำปี๋เลย แถมน้ำลายฟูมปากใหญ่เลย ท่านเอาอะไรให้ลูกข้ากินอะ
คนแคระ เคน :

อ้อ ที่ลูกเจ้ากินประกี้ เป้นก้อนขี้ไคร ที่ข้าเพิ่งถูกจากจั๊กแร้และปั้นเป้นลูกกลมๆปะกี้เอง
อ๊าก ๆๆ อ้วกๆๆๆ
ทุกคนวิ่งไปอ้วกกันหมดSaber :

ไอ้บ้าใครเค้าเอาขี้ไครปั้นเป็นก้อนแล้วเอามากินกันเล่า
Lich :

งั้นก็ลองขวดนี้ เป็นน้ำยาสูตรใหม่ของเจ้าจูนนะ เป็นจูนโพชั่น ลองกินดู
เซียนเครื่องจักรดิ้งโก้ :

โอ้ พระเจ้าจอจ ลูกข้ากลับมามีตัวเป็นสีเขียนอีกครั้งแล้ว โอ้ๆๆ ข้าขอขอบคุณพวกท่านมากจริงๆ
Lich :

ไม่เป็นไรเรื่องเล็กน้อย งั้นพวกข้าคงต้องลาก่อนนะ พวกข้าต้องเข้าเหมืองอีกจะได้เก็บเลเวลต่อ
พวกเด็กๆทั้ง 6คน หลังจากหมดธุระที่หน้าถ้ำแล้วก็ได้เดินเข้าไปในเหมืองเพื่อเก้บเลเวลต่อไปตามปกติ โดยที่ก่อนจะเข้าเหมืองพวกเค้าก็ต้องหัวเราะส่งท้าย เพราะภาพที่พวกเค้าเห็นคือภาพ เซียนเครื่องจักรดิ้งโก้ กำลังเอาฆ้อนไล่ทุบหัวคนแคระ เคนอยู่ เนื่องจากปะกี้คนแคระเคน เอาขี้ไครมาให้ลูกเค้ากินจนเกือบตาย...........