บิกินคุงหย่อนเชือกลงมาให้ทั้งสอง จอลลี่พา彡❤-ปล่อยวาง-❤彡 ไต่ขึ้นไป 

เมื่อทั้งหมดปลอดภัย จอลลี่ได้ถามขึ้นว่า "เเหวนของข้าอยู่ไหน?"

(อย่าให้มันจบง่ายๆ )

彡❤-ปล่อยวาง-❤彡  รู้สึกหมั่นไส้  จึงพูดไปว่า.. "ถ้านั่นเรียกว่าลำบาก ชั้นคงเรียกว่าโคตรลำบากล่ะตาบิกินคุง วันๆชั้นกินเเค่ผัดไทหอยทอด"

ระหว่างที่ทั้งสามต่อล่อต่อเถียงกันอยุ่นั้น  จอลลี่ก็นึกขึ้นได้ว่าเรามาที่นี่เพื่อทำลายเเหวน  จึกขอเเหวนคืนจากบิกินคุง

เมื่อจอลลี่ยื่นเเหวนออกไปบริเวณหน้าผา เงาลึกลับก็พุ่งเข้าใส่จอลลี่!!!


                                   -----------------------------------------------------------------------------

อีกไม่นานคงจบเเระ เรื่องนี้ 

  เเต่งต่อมะถูกเรย

ลุงเบนอัดลูกตัวเองกระเด็นลงเหว



"บาสสส~~" พิ้งวิ่งมาจับมือบาสไว้ 

"อย่าปล่อยมือช้านน้า "



"พิ้ง ปล่อยมือผมเถอะ ก่อนที่คุณจะร่วงลงไปกับผม..."



เเกร๊ก!! เเผ่นหินที่เท้าของพิ้งถล่มลงไป



"กรี้ด~~~~"



 彡❤-ปล่อยวาง-❤彡 เเละบิกินคุงวิ่งเข้าไป เเต่สิ่งที่ทั้งสองคว้าได้ มีเเต่ความว่างเปล่า....

อยุ่ในซอกใจ อยุ่ในน๊านของ เทอ ~

และทันไดนั้นมีสุภาพบุรุษ มาดเท่ นาม ว่า กระปุกได้ออกมาเผยความจริงว่า

" แหวนของเจ้านั้นอยู่แถวๆ โรงรับจำนำ  "





"คณะเดินทางพูดพร้อมกันว่า ใครเอาไปวะ"


คิดได้เท่านี้