ในนั้นคงไม่มีรินอยู่แล้วล่ะค่ะ
คิดถึงๆ
ทำไมรินต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้คนเดียวด้วยนะ
คิดถึงๆ
พอนานๆเข้า
ทุกๆคนก็คงจะลืมรินไปจนหมด
ช่วงนี้มีปัญหามากมาย....โรคเก่าก็กลับมาเยี่ยมอีกแล้ว
คิดถึงๆ
อิจฉาๆ
อยากกลับบ้าน
แต่ไม่มีบ้านให้กลับ
อยากกลับบ้านจริงๆนะ
TT
วันนี้ไปหางานทำ
ว่าจะหาเงินเดินทาง
แต่รินกลับมาอาการกไรบแบบนี้
จะมีที่ไหนรับเข้าทำงาน
เหนื่อย
เดินจนเหนื่อย
อยากพัก
แต่ไม่มีที่พัก
รินไม่น่าเอาแมวออกมาทรมานกับรินเลย
น่าสงสารยังไม่ได้กินข้าว
แต่ก็นะ
รินไม่มีปัญญาหาอาหารให้กินแล้วเจ้าเหมียว
เฮ้อ......
อีกไม่นาน.....ถ้ารินไม่ได้เข้ามา
ทุกคนก็คงจะลืมรินสินะ
บางคนอาจนึกได้แค่ลางๆ
แต่คงไม่สนิทเหมือนเก่าแล้วสินะ
สมาคม
ก็คงไม่เหลือใครแล้วสินะ
เฮ้อ.....
ที่ตรงนั้น...
เคยมีรินอยู่
แต่ตอนนี้
รินเข้าไปตรงนั้นไม่ได้
ทุกคนเงียบกับริน
ทุกคนเหมือนไม่รู้จักริน
แล้วรินจะไปอยู่ที่ไหน
ปัญหามากมาย
ขนาดในเกมยังมีปัญหา
อิจฉาทุกๆคนมากมาย
อิจฉาที่ทุกคนมีความสุข
อิจฉาที่ทุกคนอยู่ตรงนั้น
รินเข้าไปไม่ได้
เพียงแค่ข้ามคืน
ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป
รินร้องไห้อยู่ตรงนี้
ตรงที่ไม่มีใครเห็น
รินอยู่ในที่ที่มืดและหนาว
ในขณะที่ทุกๆคนอยู่ในบ้าน
ในที่นอนอุ่นๆ
อิจฉาจริงๆ
อย้่าคิดแบบนั้นสิริน
พี่เคยบอกแล้วนี่ว่าพี่จะอยู่ในกิลนี้ตลอดไป
จะอยู่กับเราตลอดไป
แล้วก็จะไม่มีวันลืมครอบครัวของพี่ด้วย
รินเป็นน้องของพี่ เป็นน้องที่น่ารักของพี่
และจะเป็นตลอดไปด้วย
น้องของพี่ต้องไม่อ่อนแอนะ เข้มแข็งเอาไว้
มีเรื่องอะไรไม่สบายใจก็คุยกับพี่ได้
มีเรื่องอะไรอยากให้ช่วยก็ได้
ถ้าพี่ช่วยได้ก็จะช่วยทุกอย่าง
แต่ขอให้เราจำไว้เสมอว่า พี่ชายคนนี้และอีกหลายๆคนจะอยู่ข้างเราตลอดไป
รินมีอะไรให้ช่วยบอกซิครับ...พี่ว่าคนในกิลยังรักเราเหมือนเดิมนะ 
ที่รินบอกว่าไม่มีที่ว่างสำหรับริน ไม่จริงนะ... 
อยากรู้ข่าวจัง