ในกระแสเวลาเราต้องเดินไปไม่อาจย้อนกลับ
ในความเป็นไปเราต้องปล่อยให้ผ่านเลย
ในความเป็นจริงเราต้องยอมรับในสิ่งที่เป็น
แต่ในชีวิตเราต้องสร้างเส้นทางของตัวเอง

[/URL]
[/img]

   เดิมทีแล้ว ม.6 มี 12 คน      ต่างปะปนมาจากหลายสถาน

แต่แล้วก็รักกันได้ไม่นาน         ครูอาจารย์ก็มาไล่ให้ออกไป
   
   ตอนนี้พวกเราก็เหลือ 11 คน      ชีวิตก็เวียนวนเป็นสดใส

แต่แล้วก็มีเหตุต้องจากไกล         เพื่อนหนึ่งคนหายไปในราตรี

   จากวันนั้นก็เหลือเพียง 11 คน      ทั้งสุขทุกข์ปะปนในวิถี

แต่ก็โดนโชคชะตาแกล้งอยู่ดี         ทำให้เป็นอีกคนที่ต้องจากไป

   แต่พวกเราก็ยังเหลืออยู่ 8 คน      คงสับสนตนที่ 9 หายไปไหน

เหตุผลที่โดนไล่ออกก็ไม่ไกล         เพราะว่าไปมีเรื่องกับอาจารย์

   อยู่ 8 คนตอนแรกก็สนุก                แต่ก็ทุกข์เหมือนไฟร้อนมาเผาผลาญ

เพื่อนกับเพื่อนทะเลาะกันอยู่ไม่นาน                      ฉันก็พาลขอร้องให้ออกไป

   เพื่อนคนนี้ที่อยู่เป็นเพื่อนกัน      กลัวว่าฉันอยู่คนเดียวจะร้องไห้

แต่ฉันก็บอกไปว่าไม่เป็นไร         อยู่แล้วไม่สบายใจก็ไปอย่าห่วงเลย

   หลังจากนั้นเราก็เหลืออยู่ 7 คน      ต่างสร้างผลงานตลอดไม่อยู่เฉย

แต่ ผอ.กลับไม่สนใจเลย         ทำเพิกเฉยขอให้ออกไป 2 คน

   จากวันนั้นก็เหลือเพียง 5 คน      ต่างทุกข์ทนแต่ก็หวังจบให้ได้

แต่แล้วอีก 2 คนก็ต้องจากไป         เพราะ ผอ. ขับไล่ไม่ให้เรียน

   จากวันนั้นจนวันนี้เหลือเพียง 3      ให้รู้ความตามจริงที่อ่านเขียน

ว่าผลงานที่สร้างให้โรงเรียน         ไม่เคยเปลี่ยนหัวใจพวกอาจารย์

   แต่พวกเรา 3 คนก็ยังอยู่         และที่รู้สุดทนต้องเล่าขาน

เหลือ 3 คนยังคอยจ้องมาระราน         ทุกคืนวานจ้องแต่ให้เราเสียใจ

   จาก 12 จนมาเหลือเท่านี้      มันเป็นที่ขุ่นข้องและสงสัย

เหมือนภูตผีปีศาจมาดลใจ         ให้อาจารย์ขับไล่โดยไม่ฟัง

   แต่ฉันก็จะทนอยู่ตรงนี้         จบจากนี่แล้วจะไปตามความฝัน

จะไม่กลับมาอีกแล้วแม้เสี้ยววัน         โรงเรียนอันโหดร้ายทำลายใจ


***** ตอนนี้รู้สึกแย่มากๆ    ......โดนบีบให้ออก   ทั้งๆที่รินก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย   เพื่อนๆของรินก็ไม่ได้ทำอะไรผิดมากมาย    แต่กลับโดนให้ออก  ทั้งๆที่....เด็กห้องอื่นๆ ทำอะไรร้ายๆหลายอย่างแต่อาจารย์กลับเอาหูไปนาเอาตาไปไร่   แล้วก็เอามาจ้องจะไล่พวกรินออก       
      ...........ตอนนี้พวกรินเหลือแค่ 3 คน ...........  คุยกันแล้วในห้อง  ว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกรินจะเรียนให้จบ  จะไม่ตัดอนาคตตัวเองกลางคันเด็ดขาด”    TT   รินสับสน    แล้วก็เสียใจจริงๆนะวันนี้    ขอระบายหน่อยนะคะ   รินทนมานานแล้ว.......  เรื่องนี้ไปพูดที่ไหนก็ไม่ได้  TT   เจ็บใจจริงๆ

 

แหม..นายเรย์มาช่วยขุดด้วยเหรอ 555 ก็

                                           จะคอยเป็นกำลังใจให้เธอหายเหนื่อย 
                                           จะคอยเป็นสายลม พัดมาห่วงใย 
                                           แหละเธอจะได้รู้ ทุกวินาที หัวใจ 
                                           ว่ายังมีฉันเข้าใจเสมอ       

ดีไปกินข้าวก่อน