ต้องขอโทษที่ทำให้บอร์ดเลอะไปหน่อย พอดีผมต้องการลงลายเซ็น เลยทำผิดๆถูกๆ ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วยน่ะคับ

รินมีคนอยากซื้อหมวก ZEST 2.5m น้องคิดว่าไง
อยากได้กากซาดิส 2m เอง

ขอโทษน่ะ แต่ผมทนมองคนในกิลไม่สบายใจไม่ได้ ผมไม่มีความสุข แต่ก็รู้ว่าเมื่อมีทุกข์ ก็ย่อมมีสุข แต่ทำไมตอนมีความสุข ถึงต้องเรื่องให้เราทุกข์ใจประจำ

งืมๆ ทำใจให้สบาย จิตใจปลอดโปร่งโล่งสบายหายห่วงเถอะ คิดไรมากคนเรา

มาช่วยไขข้อข้องใจของหลายๆคน
สำหรับปริศนาที่กิ๊ฟเอามาฝากไว้ (คงไม่ช้าไปหรอกนะ)
จะขออธิบายเป็นส่วนๆนะเพราะมันมาจากหลายบทในคัมภีร์เต๋า

"เมื่อชนชาวโลกเห็นความงามเป็นความงาม
ก็มีความน่าเกลียดเกิดขึ้น
เมื่อชนชาวโลกเห็นสิ่งที่ดีเป็นดี
ก็มีความชั่วเกิดขึ้น"
ตรงส่วนนี้ก็เหมือนกับที่กิ๊ฟบอกมาก่อนหน้านี้คือ ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมี2ด้านเสมอ
เมื่อมีด้านใดด้านหนึ่งเกิดขึ้นมาก็จะเกิดการเปรียบเทียบอีกสิ่งหนึ่ง
ซึ่งการเปรียบเทียบกับด้านนั้นก็จะทำให้เกิดด้านตรงข้ามขึ้นมา
เช่นเมื่อคนเปรียบว่าดีคืออะไร ชั่วก็จะเกิดขึ้นจากการเปรียบเทียบ
เมื่อคนเปรียบว่าความสวยเป็นอย่างไร ความน่าเกลียดก็จะเกิดขึ้นจากการเปรียบเทียบ เป็นต้น
ความหมายหลักของบทนี้คือ คนเราเปรียบเทียบทุกๆสิ่งที่ได้พบเจอ ซึ่งการเปรียบเทียบนั้นจะทำให้เกิดการเปรียบเทียบต่อไปอีกไม่จบสิ้น

"นักวิ่งที่ดีไม่ทิ้งร่องรอยไว้
คำพูดที่ดีย่อมไม่ปล่อยให้มีช่องถูกทักท้วง
นักคำนวณที่ดีย่อมไม่ใช้ลูกคิด
ประดูที่ปิดดีย่อมไม่ต้องใช้กลอน
และใครก็เปิดไม่ออก
ปมที่ดีย่อมไม่ต้องใช้เชือก
และก็ไม่มีใครแก้ได้
ฯลฯ (มีอีกเยอะเลย เอาคร่าวๆเป็นพอ)
เพราะฉะนั้นคนดีจึงเป็นครูของคนชั่ว
และคนชั่วจึงเป็นบทเรียนของคนดี"
ตรงนี้ก๋เหมือนกะที่กิ๊ฟบอกมาแล้วคือ การกระทำทุกอย่างของเราจะเป็นผู้สอนตัวเราเอง
การกระทำทุกๆอย่างจะทำให้เกิดประสบการณ์
เราเป็นผู้ที่ทำให้เกิดประสบการณ์ และประสบการณ์ส่งผลให้เราเติบโต
ดังนั้นใจความหลักของบทนี้คือ ทุกสิ่งทุกอย่างต่างขึ้นอยู่กับตัวเราทั้งสิ้น เราเป็นผู้กำหนดตัวของเราด้วยการกระทำของตัวเราเอง

"ผู้รู้ไม่พูด ผู้พูดไม่รู้"
ส่วนนี้อาจจะยากไปซักนิดสำหรับคนที่ไม่เคยรู้เรื่องของเต๋ามาก่อน
หลายคนอาจงงกับประโยคนี้ และความหมายของประโยคนี้คือ
ผู้รู้หรือปราชญ์จะไม่โอ้อวดตัวเองว่ารู้เพราะความรู้ไม่ใช่สิ่งที่จะเอามาป่าวประกาศให้ผู้อื่นได้ยินว่าตัวเองนั้นรู้มาก
ส่วนผู้พูดมักจะโอ้อวดว่าตัวเองรู้เรื่องสารพัด แต่ความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นและสิ่งที่พูดมานั้นหาแก่นสารสาระไม่ได้
ใจความหลักของบทนี้คือ การไม่โอ้อวดตนเอง

ทั้งหมดนี้จะเชื่อมโยงไปยังบทอื่นๆในคัมภีร์แต่ขอไม่ยกตรงนั้นมา (เพราะถ้าเอามาอาจจะงงเพิ่มขึ้นอีก)

อี๊ดสวดซะพี่ง่วงเลย
อิอิ พูกเล่น 
แต่ก็ยัง งง อยู่ดีนั้นแหละ 
พอดีจบม.3 เลยไม่ค่อยจะฉลาดซักเท่าไหร่ 
ไปแหละมาขุดให้ก่อนนอน   

ไม่ว่าจะเป้นยังไง พี่ก็ยังรักรินเสมอเหมือนน้องแท้ๆคนหนึ่ง พี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พี่จะรอรินอยู่ในกิลนี้ตลอดไป ...