ขุด..เด้อคร่ะ 

   
บอกบ๊อยบ่อย...       

ไม่มิตรภาพฟร่ะ!!!!!!!


สำหรับคนนี้ขอเว้นคำว่ามิตรภาพ!!!!!!!!!!

บทที่12:

ซู่ม!!...ฉึก!!! เสียงของลูกศรที่พุ่งไปยังร่างของผู้เฒ่าเห็ดหอมและร่างของผู้เฒ่าเห็ดหอม...

“ไม่จริง...ธนูวิหกฟ้า….ลูกดอกวิหกฟ้า…..จะ.....เจ้า.....มีมันได้ยังไง.....อั่ก!!”

ผู้เฒ่าเห็ดหอมพูดพร้อมกับเลือดที่กระอักออกจากปาก

“ ก็ผมเป็นเจ้าของมันนี่ครับ หึหึ” พี่แมวหัวเราะในลำคอฟังน่ากลัว...

“เจ้ามนุษย์อย่ามาเล่นคำกับข้าผู้ที่ใช้มันได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น”  ผู้เฒ่าเห็ดหอมพูดด้วยสีหน้าทรมาน

“แล้วถ้าบอกว่าผมคือคนๆคนนั้นล่ะ” พี่แมวที่พูดขึ้น

“ไม่จริง นี่เจ้าออกมาจากสถานผนึกได้ยังไงกัน...”ใบหน้าของผู้เฒ่าเห็ดหอมแสดงความหวาดผวาอย่างเห็นได้ชัด 

“ไม่รู้สิครับเอ....ออกได้ยังไงน้า...”

 ฟุ่บ!!!เสียงของควันที่ลอยออกมาจากลูกดอกที่ปักอยู่บนพื้นก่อนที่มันจะสลายไปและกลับมาที่มือพี่แมวอย่างเดิม

“ เอาเป็นว่าหลับให้สบายนะครับคุณลุง” พี่แมวที่โบกมือไปมา ไฟสีดำทมิฬแผ่ออกมาจากร่างของผู้เฒ่าเห็ดหอม

“อ้าก......อย่า.....ข้ายังไม่อยากตาย...” เสียงของผู้เฒ่าเห็ดหอมโดนไฟสีดำเผาจนในที่สุดก็สลายหายไป

เหลือเพียงซากขี้เถ้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“แหมๆหลับกันซะสบายเชียวนะครับเฮ้อ.....เอาไงดีหว่าถึงจะพาไปเรดคริฟครบทุกคนเนี่ย”

แอสแซสซินหนุ่มเอื้อมมือเข้าไปหาบาส พิ้ง และแนน จู่ๆมัดจังก็กระโดดขึ้นมาขวางพี่แมวไว้พร้อมทำเสียงขู่

เขี้ยวเล็กๆของมัดจังขย้ำเข้าที่มือพี่แมวอย่างแรงพร้อมเลือดพี่แมวที่ค่อยๆไหลออกมาเรื่อยๆ

“ ...มัดจังไม่ดีเลยนะทำแบบนี้น่ะ เห็นทีต้องทำให้หลับแฮะ” พี่แมวเอามือลูบไปที่หัวของมัดจังพร้อมแมวน้อยที่

ล้มลงไปนอนอีกตัว

“ แฮ่~ ”เสียงของเหล่าฟังกุลที่ยังเหลือรอดจากการถูกฆ่าดังขึ้นมาทางด้านหลังของพี่แมว

“ เห็ดนี่ ตื้อเป็นบ้า เฮ้~ เอรอสต์ฉันอนุญาต ไม่ต้องเกรงใจอย่าลืมรักษามือฉันด้วยล่ะเจ็บแฮะถูกแมวกัดเนี่ย...”

 พี่แมวที่เอ่ยขึ้นและหลังจากนั้นก็มือเสียงตอบรับที่ดังมาจากที่ไหนสักแห่งดังขึ้น

“ขอรับ นายท่าน” เสียงแหบห้าวดังขึ้นมาลอยๆ

และในขณะผ้าพันคอก็ค่อยๆบิดๆเบี้ยวๆก่อนจะกลายเป็นรูปร่างคล้ายดอกไม้ที่เบ่งบานและภายในผ้าสีแดงสดนั้น

มีอะไรบางอย่างคล้ายหนามแหลมจำนวนมากที่โผล่ขึ้นมา

กร้วม!!!ง่ำ..กร๊อบ... เสียงที่เหมือนกับเสียงของคนเคี้ยวอาหารดังขึ้น เหล่าฟังกุลถูกผ้าพันคอสีแดงสดรัดเอาไว้

 ฟู่... ของควันที่ออกมาจากมือพี่แมวเผยให้เห็นรอยแผลที่กำลังหายไปอย่างรวดเร็ว

“ช่วยพาฉันกับคนพวกนี้ไปเรดคริฟหน่อยสิจะได้ไหม?” พี่แมวเอ่ยขึ้น

ฟุ่บ!! ผ้าพันคอตวัดใส่กลุ่มคนทั้งสี่อย่างรวดเร็ว พร้อมกับแสงสว่างจ้า 

นาทีต่อมา บริเวณนั้นเหลือแต่ซากศพของปีศาจเห็ด ไม่มีร่องรอยของบุคคลที่บุกรุกเข้ามาในป่าแห่งนี้เลย.. 

ณ เมืองเรดคริฟ

“ขอบคุณที่ใช้บริการค่า~” เสียงใสๆของหญิงที่ใส่ชุดสีขาวผมสีทองดังขึ้น

“เฮ้อ... วันนี้คนมาเที่ยวที่เมืองนี้เยอะแยะอีกตามเคย” เมียร์ อาคาเดมีแห่งเมืองเรดคริฟบ่นพึมพำ

พร้อมกับปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนใบหน้าก่อนจะแหงนหน้ามองบนฟ้า

“วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสจังเลยขอให้มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นทีเถอะวันนี้ ” เมียร์พูดขึ้นพลางยิ้มให้กับฟ้าก่อนจะสังเกตเห็น

แสงบางอย่างที่ปรากฏบนท้องฟ้า  วูป!! คนสี่คนโผล่ขึ้นมา พร้อมกับตกลงมาทับเมียร์ 

              -------------------------------------------------

ไปนอนเเระดีก่า บาย ฝันดี~

  สงสารเมียร์...หนักนะนั่น   

หวัดดีฮะ ^^
 

ขุดดดด