ขุดๆๆๆๆๆ

ไปนอนเเระดีก่า บาย ฝันดี~

ณ ป่ารอบเมืองเรดคริฟ

 “อิ๊~อิ~....มันโดนสปอร์ไปแล้วนี่นา ทำไมยังลุกขึ้นมาได้อีกเนี่ย...” เหล่าเห็ดทำหน้างงบวกกับผวากับ

ภาพที่เห็นตรงหน้าเพราะพวกมันได้รับรู้ถึงอะไรบางอย่างจากแอสซาซินที่ยืนอยู่ตรงหน้าของพวกมัน

 “อุ๊....น่ากลัวหนีดีกว่าพวกเรา...” เหล่าเห็ดกระซิบกันอีกครั้ง บางตัวก็กำลังตั้งท่าเตรียมหนี 

ตุ้บ.. ตุ้บ..เสียงของฝีเท้าของตัวอะไรบางอย่าที่เดินออกมาท่ามกลางเหล่าเห็ดที่ตอนนี้กำลังก้มหัวคำนับให้...

 มันมีร่างกายสีเทา ลายจุดสีเขียวที่แต้มบนตัวมัน ร่างกายที่ใหญ่และต้วมเตี้ยม...

ไม้เท้าที่ถือมีรูปลักษณ์แปลกตาและโล่ขนาดใหญ่...

นั่นคือเห็ดยักษ์ที่เป็นราชาของเหล่าเห็ดทั้งปวง!! มันคือผู้เฒ่าเห็ดหอม!!!

“พวกเจ้าทุกตัวจงอยู่ในความสงบ....แค่มนุษย์คนเดียวพวกเราทุกตัวก็สามารถปราบมันได้” 

ผู้เต่าเห็ดหอมพูดพร้อมตวัดไม้เท้าไปมา

“  เจ้าจงมอบขวานเล่มนั้นมาซะแต่โดยดีและผ้าพันคอที่อยู่กับเจ้าแล้วพวกข้าจะปล่อยพวกเจ้าไปแต่โดยดี”

เสียงที่ฟังดูอึมครึมปนแหบแห้งของผู้เฒ่าเห็ดหอมดังขึ้น...

 “งั้นเหรอครับแต่ขอบคุณนะครับ...เพราะผ้าพันคอกับขวานเนี่ย...ต่อให้แลกด้วยชีวิตก็....ไม่ยอม”  พี่แมวพูดขึ้น 

“หนอย!! เจ้าฆ่ามัน!!” ผู้เฒ่าเห็ดหอมทำหน้าตาโกรธสุดๆพร้อมกับชี้ไม้เท้าไปที่พี่แมว

เหล่าเห็ดต่างพากันพุ่งเข้าไปหาพี่แมวอย่างรวดเร็ว

 “เฮ้อ....ยิ่งฆ่ายิ่งเพิ่ม...วัยรุ่นเซง...”  พี่แมวที่พูดขึ้นก่อนจะเก็บค้างคาวราตรีแล้วหยิบอะไรบางอย่างออกจาก

“ มอนเตอร์ธาตุไม้.. เผาลูกเดียว!!” พี่แมวขว้างบอลไฟไปยังฝูงมอนเตอร์ที่กรูกันเข้ามา

ประกายไฟขนาดใหญ่ระเบิดขึ้น พรึ่บ!!!

แกรบ...แกรบ.. เสียงของป่ารอบๆที่ตอนนี้กลายเป็นทะเลเพลิง พร้อมๆกับเหล่าเห็ดที่กรีดเสียงร้องอย่างโหยหวน

 “ไงลูกน้องตายหมดแล้วจะเอาไงต่อหึหึหึ”  พี่แมวยืนประจัญหน้ากับผู้เฒ่าเห็ดหอม

 “แก...”  ผู้เฒ่าเห็ดหอมที่ใช้ไม้เท้าขนาดใหญ่ฟาดอย่างรวดเร็วเข้าที่ตัวพี่แมว ฟุบ!!
 
 “โอ๊ะโอ๋~ เกือบไปแล้ว...เก่งจังเลยคุณลุงเห็ดหอมเนี่ย”  พี่แมวที่กำลังหัวเราะไปพลางหลบการฟันที่รวดเร็วของ

ผู้เฒ่าเห็ดหอมที่ฟันอย่างต่อเนื่อง

‘ บ้าน่าทำไมมนุษย์คนนี้ถึงหลบการโจมตีของเราได้...’

 ผู้เฒ่าเห็ดหอมที่กำลังทำหน้าตะลึงก่อนที่จะตกใจเมื่อพี่แมวขึ้นมาเหยียบบนด้ามของไม้เท้า

 “โหยเบื่ออ่ะไม่โดนสักทีงั้นตาผมมั่งนะ” พี่แมวหยิบค้างคาวราตรีออกมา

 และปาอย่ารวดเร็วเข้าใส่จนผู้เฒ่าเห็ดหอมถึงกลับกระเด็นถอยหลังไป

 “อุ๊บ...  ลองเจอนี่หน่อยเป็นไง... คลื่นกระแทก!!” 

“เหวอ~ ” รอยร้าวของแผ่นดินถล่มไปทางพี่แมว

 แต่พี่แมวก็กระโดดขึ้นต้นไม้ที่เกรียมและไหม้เพราะผลของบอลไฟได้...

“เจ้ามนุษย์คนนี้มันเป็นใครกันแน่ทำไมเราถึงทำอะไรมันไม่ได้เลย!!...”

 ผู้เฒ่าเห็ดหอมที่พูดขึ้นพลางทำหน้าเหมือนคิดอะไรบางอย่างออก

“จริงสิ!!!ลองเจอนี่หน่อยเป็นไงหึหึหึ..” .ผู้เฒ่าเห็ดหอมแสยะยิ้มขึ้นมาก่อนจะหยิบเศษยันต์

ขึ้นมาโปรยทั่วบริเวณนั้น

 “หือ?จะทำอะไรหรือครับคุณลุง” พี่แมวพูดขึ้นพร้อมทำหน้ากวนประสาทใส่ผู้เฒ่าเห็ดหอม

 “โอม....เหล่าสมุนข้าที่ล่วงลับไป...จงปรากฏกายขึ้นต่อหน้าข้า!!!”

วิ้ง...ฟู่... เกิดควันล้อมรอบบริเวณนั้นและแผ่นยันต์ที่ตอนนี้กำลังบิดๆเบี้ยวๆก่อนจะเกิดเป็นเห็ดตัวสีเห็ดม่วง

ยันต์ที่ติดบนใบหน้าที่ตอนนี้กำลังเปล่งแสงสีแดงออกมา....

 “ฮ่าฮ่าฮ่า...เหล่าสมุนของข้าจงไปจับเจ้ามนุษย์ชั้นต่ำคนนั้นซะ!!!”  ผู้เฒ่าเห็ดหอมที่หัวเราะขึ้นก่อนเหล่าเห็ดผีจะ

พุ่งไปยังพี่แมวอย่างรวดเร็ว

“หวาๆๆ” พี่แมวโดนเหล่าเห็ดผีจับเอาอีกครั้ง...

 “ดีมาก!!เอามันลงมาให้ข้าลงทัณฑ์มัน...” ผู้เฒ่าเห็ดหอมเดินเข้ามาหาพี่แมว

 “ชิ....เจ้าเห็ดหอมเจ้าเล่ห์จะทำอะไรก็เชิญ แต่ถ้าผมรอดล่ะก็คุณลุงต้องตายแทนนะ ฮิๆ” พี่แมวที่ยิ้มขึ้นอีกครั้ง

เฟี้ยว~  ฉึก....ผ้าพันคอสีแดงสดของพี่แมวพุ่งเข้าแทงร่างของพวกเห็ดที่กำลังจับพี่แมวอยู่จนกระเด็นออก....

 “หึหึหึ นึกว่าจะแน่....ผิดหวังจริงๆเลยนะครับ...ถึงคราวผมเอาจริงมั่งดีกว่า”

“ว่าอะไรนะ!! ” ผู้เฒ่าเห็ดหอมทำหน้าตาเหมือนไม่เชื่อกับภาพที่เห็นตรงหน้าอย่างสุดๆ

 “เอางี้นะครับผมจะเล่านิทานสนุกๆสักเรื่องให้ฟังละกัน.... ในอดีตกาลมีอสูรอยู่ตนหนึ่งที่แข็งแกร่งและร้ายกาจ

มันมีพลังจนเป็นที่เกรงกลัวของเหล่าอสูรทั้งปวง พวกมันได้กักขังปีศาจตนนั้นไว้พร้อมกับผนึกมันกับอาวุธของ

ปีศาจตนนั้น และรู้ไหมครับว่าอาวุธของปีศาจตนนั้นมันคืออะไร?....” พี่แมวพูดขึ้นพลางชูมือ

จู่ๆก็เกิดวงเวทย์สีดำทมิฬขึ้น หลังจากนั้นอะไรบางอย่างก็ออกมาอยู่ในมือของพี่แมว

ธนูและลูกดอกสีน้ำเงินซึ่งมีลวดลายประดับอย่างวิจิตบรรจงสวยงามยิ่งนัก

พร้อมกับพี่แมวที่จับคันธนูง้างมาที่ผู้เฒ่าเห็ดหอม

“ผมบอกแล้วใช่ไหมครับว่าถ้าผมรอด คุณลุงต้องตาย... จงหายไปกับสายลมซะเถอะ”

 “ศรผ่าภพ วิหกกลับรัง!!”




ปล. โพสใหม่ตัวเล็กคนอ่านไม่รู้เรื่อง

กาลเวลาที่หน้าเศร้า


ความเศร้ามองที่ควรจดจำ


ดำดิ่งสู่ความมืดมิด


และจบปรักอยู่กับความทุกข์



" เทพสังหร "

  พี่เต้อ ขอบคุณครับ

อิอิ ไปนอนจิงๆเเระ บายเน้อ ฝันดีครับ

แม่ม วันนี้อะไรวะ เซงโซ้ยยยยยยยยยยย




เล่นไพก็เสีย เซงๆๆๆๆ

เต้ออย่าเต้อ....อย่า...ช้า ไอ๊คนที่เรียกตูว่าโลลิคอนมันสมควรม่องนะบัดนาว!!!!!!