หากเจ็บช้ำหรือเสียน้ำตา
ช่วยแสดงออกมาให้เห็นบ้างจะได้ไหม
ใช่ว่าคนเข้มแข็งจะไม่เคยเสียใจ
เพียงแต่บางเวลามันเลวร้ายจนเกินทน
ถ้าจะร้องไห้อย่าไปเสียดายน้ำตาเลย
เธอคงเคยน้ำตาไหลไร้เหตุผล
นั่นก็เพราะความอ่อนแอแพ้ใจตน
เธอเป็นคนไม่ใช่สิ่งของต้องเข้าใจ
เพราะสิ่งของไร้หัวใจไร้ความรู้สึก
ส่วนตัวเธอนั้นเบื้องลึกแสนอ่อนไหว
หลอกตัวเองว่าแข็งแกร่งทำเสแสร้งว่าไร้หัวใจ
แม้จะปกปิดสักแค่ไหน แต่สุดท้ายก็แอบร้องไห้เพียงลำพัง   

อาจดูเหมือนว่าฉันไม่เป็นอะไร
ตั้งแต่วันที่เธอจากไปจนถึงวันนี้
เพราะอยากให้เธอรู้ว่าฉันยังมีความสุขดี
และอยากให้เธอรู้ว่าผู้หญิงคนนี้...ไม่เป็นอะไร
แต่ความรู้สึกลึกๆมันตรงกันข้าม
ฉันไม่อาจห้ามน้ำตาให้หยุดไหล
ไม่อาจอดกลั้นความรู้สึกที่อยู่ภายใน
ทุกอณุที่เปล่าไร้ จึงก่อตัวเป็นน้ำใสๆ
...แล้วไหลออกมา...

ฉันเคยลองถามฟ้า
ว่าถ้าขาดดวงดารา--จะอยู่ได้ไหม
ฟ้าตอบ..ถ้าขาดดวงดาราก็เหมือนขาดใจ
เพราะว่าฟ้าสดใส ก็เพราะว่ามีดวงดาว
ฉันก็คงเป็นเหมือนฟ้า
ที่ขาดเธอแล้วรู้สึกอ้างว้าง เหน็บหนาว
โลกที่สดใส กลับเหมือนฟ้าที่ร้างดาว
ทุกย่างก้าวเงียบเหงา และเดียวดาย
แต่ว่าฟ้าคงโชคดีกว่าฉัน
ที่ฟ้ามีดาวทุกวัน -แต่- ฉันไม่มีเธอเคียงใกล้
ก็ได้แต่ภาวนาว่า..ความห่างจะไม่ทำให้อะไรๆมันเปลี่ยนไป
แต่ทุกสิ่งจะยังคงไว้..ซึ่ง..ความผูกพัน

แม้หัวใจไร้สิทธิ์จะคิดหวัง
แต่ก็ยังมีสิทธิ์จะคิดถึง
แม้เป็นสองของใครไม่คำนึง
ขอเป็นหนึ่งอยู่ในหัวใจเธอ

ไม่เคยคิดไขว่คว้าเพื่อหาสิทธิ์
ฉันเตือนจิตเตรียมใจไว้เสมอ
เราไม่มีวาสนาอย่าพร่ำเพ้อ
รักไม่เก้อเธอยังเกื้อบุญเหลือล้น

ขอให้คิดถึงฉันวันละหนึ่ง
ฉันคิดถึงเธอวันละพันหน
และมีจิตคิดถึงเพียงหนึ่งคน
ไร้กมลที่จะเหลือเผื่อผู้ใด

แม้นมาหาเธอได้จะไม่ยั้ง
นี่ต้องรั้งแม้จะรู้เธออยู่ไหน
ไม่อยากเห็นเธออยู่คู่กับใคร
คงขาดใจถ้าเธออยู่กับผู้นั้น

เมื่อคิดถึงฉันจนทนไม่ไหว
ก็จงไปยังที่ซึ่งมีฉัน
มิได้ชิดชื่นใจไม่สำคัญ
สบตากันสักครั้งก็ยังดี

เมื่อเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าและว้าเหว่
ขวัญจะเร่ร่อนคว้างถึงกลางหาว
แล้ววอนถามความหมองของหมู่ดาว
ซ่อนแสงพราวพรุบหรู่อยู่ทำไม

เห็นใครคว้างอย่างนี้มีไหมเล่า
จะว่าเศร้าก็ไม่เศร้า ...ดาวรู้ไหม
หากแต่ว่าแพ้ตัวแพ้หัวใจ
ที่เฉยเมยซ่อนไว้ซึ่งไยดี

เห็นเคยเห็นดาวคว้างอย่างคนคว้าง
ปลอบตัวเองอุ่นใจอย่างไรนี่
หรือแอบหมอกหยอกฟ้ามานานปี
จนดาวมีฟ้าเสมือนเป็นเพื่อนคิด

อิจฉาดาวพราวแสงเหมือนแสร้งเยาะ
กระทบเหมาะแววว้างตรงกลางจิต
ตาจึงวาบปลาบละห้อยเพียงน้อยนิด
แล้วเม้นมิดซ่อนหมายอยู่อย่างเดิม

เพราะรักสิทธิ์อิสระเกินจะทุกข์
จึงซ่อนซุกความรู้สึกไม่ฮึกเหิม
เมื่อดาวหมายปรายตามาเยาะเติม
ชีวิตเพิ่มสิ่งใด...รู้ไหมดาว

เพิ่มชีวิตเข้มแข็งให้แกร่งกล้า
ให้เชิดหน้าท้ามองถึงห้องหาว
ยิ้มเยาะโลกโชคชตามานานยาว
ซ่อนน้ำพราวท่วมทั่วรดหัวใจ



ลมเปลี่ยนแปลงทุกยามตามฤดู
บนยอดภูมีสิ่งแตกออกแปลกใหม่
แม้แต่ฟ้าระย้านภาลัย
ยังเปลี่ยนใจกลางวันเป็นกลาคืน

    ฉันไม่รู้พรุ่งนี้เป็นเช่นไร
จะอ่อนไหวลำบากหรือยากฝืน
หรือจะคู่ซื่อสัตย์ยังหยัดยืน
แค่ค่ำคืนเปลี่ยนวันผันผ่านไป

    ขอบฟ้าคอยเปลี่ยนไปเสมอ
เราต่างเจอและพบอะไรใหม่
ทุกๆวันมีสิ่งเข้ามาในใจ
ไม่มีใครรู้ได้แน่ใจจริง

    ฉันจะทำวันนี้ดีที่สุด
หากสะดุดรันทดหมดทุกสิ่ง
จะคอยทำให้เธอหมดใจจริง
กลัวทุกสิ่งพรุ่งนี้ไม่มีเธอ

    จะคอยง้อออเออยามเธอโกรธ
จะขอโทษระวังยามพลั้งเผลอ
จะหมั่นมาคอยเฝ้าเอาใจเธอ
ไม่ให้เก้ออาวรณ์ต้องงอนนาน

    ฉันจะรักไม่ทำให้เสียใจ
และร้องไห้ฝังเก็บเจ็บสะท้าน
จะรักษาน้ำใจเธอไปยาวนาน
เพราะใจรักด้วยประสานต้องการเธอ

หยุดหลอกตัวเองเสียทีได้ไหม
เลิกทำตัวหวั่นไหวกับใครคนนี้
เขามีบ้างหรือเปล่ากับความหวังดี
แค่เศษเสี้ยวนาทียังไม่เคยห่วงใย
ยอมเจ็บสักครั้งจะตายหรือ
มัวแต่ไปยึดยื้อเขาอยู่ได้
อยู่อย่างคนเจ็บมันไม่ตายใช่ไหมใจ
มันคงดีกว่า...การทำอะไร...เพื่อหลอกตัวเอง

รู้ทั้งรู้ว่าเธอนั้นไม่รัก
ยังอยากทักอยากคุยอยากมองหา
ยังดิ้นรนหลอกตัวเองอยู่เรื่อยมา
ทุกเวลารักเธอมิเสื่อมคลาย
จนวันนี้เธอบอกจากใจว่า
ตลอดมาที่ผูกพันมิจางหาย
ฉันเป็นแค่น้องสาวก็มากมาย
ใจสลายเพราะรักคนไม่มีใจ
ต้องร้องไห้คิดถึงเธอทุกวันคืน
อยากจะฝืนแต่ใจรับไม่ไหว
มาวันนี้จำต้องจากเธอไป
ที่เหลือไว้มีเพียงคราบน้ำตา

เมื่อแรกรักหัวใจไม่เคยต้องการเหตุผล
แต่เมื่อ..สัญญาณเลิกราร้องเตือน
การคบหากันในทุกเรื่องล้วนต้องการเหตุผลมากมาย
ที่สำคัญนั้นมักเป็นเหตุผล ที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลเสียด้วย
ในความรู้สึกของเรา..
เมื่อความรักเดินทางมา
หัวใจของเราก็เปิดประตูต้อนรับด้วยความยินดี
เมื่อความรักเดินจากไปหัวใจของเราก็น่าจะเอ่ยคำอำลาที่ดีต่อกัน
ในโลกที่มีทั้งด้านขาวด้านดำ
จะมีสักกี่คน  จะมีสักกี่คู่ ที่มีความรักต่อกัน
เพียงครั้งเดียว แล้วไม่มีการเปลี่ยนแปลง