"ตื่น ตื่น ตื่น !! หมดเวลาพักแล้ว !!" เน็ตสึกล่าวพร้อมตุ้บหัวเก็นมะไปหนึ่งที
"ไอ่เจ้าบ้า ปลุกดี ๆ ไม่เป็นเรอะไงฟระ ?!?!" เก็นมะกล่าวพร้อมพยายามตุ้บหัวกลับ แต่ก็ไม่ถึง
"ในเมื่อนายแพ้เจ้าโกเล็มนั่น ... ชั้นมี 2 ทางเลือกให้เลือก ... " เน็ตสึกล่าว
"ทางเลือก ? อะไรบ้างล่ะ ?" เก็นมะถาม
"ก็มี .. ทางเลือกที่ 1. เอ ทางเลือกที่ 2. บี" เน็ตสึอธิบาย
"ไอ่บ้า แล้วจะรู้ข้อมูลมันมั้ยเนี่ย !!!!" เก็นมะตะคอกใส่ทันที
"ล้อเล่นน่า ... ทางเลือกที่ 1. คือ สู้กับโกเลมเจ้าตัวเดิมนั่นแหละ ... ซึ่งนายไม่ต้องหวังหรอกนะ ว่าจะชนะ .. โฮะ ๆ .. และทางเลือกที่ 2. คือการตอบคำถาม ปัญหาเชาว์กับชั้น ถ้าตอบถูกได้อย่างน้อย 5 ข้อ ก็จะชนะเกมนี้ทันที .. โดยถ้านายเลือกทางเลือกให้ทางเลือกหนึ่ง แล้วทันแพ้ นายยังมีโอกาสที่จะแข่งทอยลุกเต๋ากับชั้น ถ้านายชนะ นายก็จะสามารถเลือกทางเลืออีกทาง .. เช่น ถ้าสมมุตินายเลือกทางเลือทกี่ 1 แล้วนายแพ้ นายก็ต้องมาดวลทอยลูกเต๋ากับชั้น ถ้านายชนะ นายก็จะสามารถตอบคำถาม ปัญหาเชาว์กับชั้นได้ .. ถ้านายชนะ ก็จะสามารถดำเนินภารกิจนี้ต่อไปได้เหมือนเดิม .. แต่ทว่า .. ถ้านายแพ้ล่ะก็ ... คงไม่ต้องบอกหรอกนะ ว่าจะโดนอะไร มุฮ่าฮ่าฮ่า .." กล่าวเสร็จ เน็ตสึก็ยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์
"ว่าแต่ ... โดนอะไรอ่ะ ?" เก็นมะถาม
"ก็ .. ไ ป ห มู่ บ้ า น อู บุ น ตู้ ยั ง ไ ง ล่ ะ . . . . มุฮ่าฮ่าฮ่า" เน็ตสึกล่าวด้วยน้ำเสียงหลอกหลอน
"อุม่ายยยยยย หมู่บ้านอูบุนตู้เนี่ยนะ ?!?!?!?!" เก็นมะกล่าวด้วยความอภิมหึมามหาตกใจ แทบใจขาดดิ้น
"หึหึ ... สู้ ๆ นะ ชนะให้ได้ล่ะ =3=" เน็ตสึให้กำลังใจ
"ว่าแต่ .. นายจะเลือกทางเลือกไหนล่ะ ?"
"เอ่อ .. ขอตอบคำถาม ปัญหาเชาว์แล้วกัน ของอย่างนี้ ชั้นถนัดอยู่แล้ว มุฮ่าฮ่าฮ่า .. สบาย ~" เก็นมะกล่าวด้วยความชะล่าใจ
"โอเค .. งั้นมาเริ่มข้อที่ 1 กันเลยนะ !"
"ข้อแรก .. มีชายคนหนึ่งเดินทางไปที่ทะเลแดง ซึ่งทะเลแห่งนี้ถ้าโยนของลงไปของนั้นจะเปลี่ยนไป เขาจึงโยนรองเท้าสีเขียวลงไป
ถามว่ารองเท้าจะเปลี่ยนเป็นอะไร" เน็ตสึถาม
"หึหึ .. ข้อนี้มันง่ายชะมัด .. ขนาดเด็กอนุบาลหนึ่งยังหลับตาตอบได้เลย มุฮ่าฮ่าฮ่า !!" เก็นมะกล่าว พร้อมตอบว่า
"ขอคอบว่า .. รองเท้าจะเป็นสีแดง !!"
"เติม เป็นคำตอบสุดท้ายด้วยสิ ... ไม่งั้นบ้านนอกนะเออ .." เน็ตสึกล่าว
"เอ่อ .. งั้น .. ขอตอบว่า รองเท้าจะเป็นสีแดง เป็นคำตอบสุดท้าย !!" เก็นมะตอบ
"และ ... และ ... คำตอบที่ว่า รองเท้าจะเป็นสีแดงนั้น ... นั้น ... ผิดครับ !!!" เน็ตสึกล่าวด้วยหน้าตายิ้มแย้ม
"เฮ้ย !! เป็นไปไม่ได้ ม่ายยยยยยยยยยยยย !!" เก็นมะกล่าวด้วยความโหยหวล
"คำตอบที่ถูกต้องคือ .. รองเท้าเปียกต่างหาก ... หึหึ ... คำถามข้อนี้ เด็กอนุบาลหนึ่งหลับตาตอบได้ไม่ใช่หรอ .. ทำไมนายตอบไม่ได้ล่ะ มุฮ๋าฮ่าฮ่าฮ่า .." เน็ตสึกล่าวด้วยความสะใจ
"คนเรามันผิดพลาดกันได้ อะโด่ !!" เก็นมะแก้ตัว
"เอาล่ะ .. ข้อที่สอง .. มีคน 100 คน ยืนบนหน้าผา อยากรู้ว่า คนที่เท่าไหร่จะตก ?"
"หึหึ ... ข้อนี้ง่ายชะมัด .. ขอตอบว่า คนที่ 9 (คนที่ก้าว) เป็นคำตอบสุดท้าย !!" เก็นมะกล่าวด้วยความมั่นใจ และหน้าเชิ่ด ชูนิ้วโป้งขึ้นมา
"และ .. และ ... คำตอบที่ว่า คนที่ 9 นั้น ... นั้น ... เป็นคำตอบที่ ผิดครับ !!!!" เน็ตสึกล่าว
"คำตอบที่ถูกต้องคือ .. คนที่ 46 .. เพราะชั้นไม่ชอบเลขที่ 46 !!" เน็ตสึอธิบาย
"ไอ่บ้า มันเกี่ยวอะไรกันฟระ ขี้โกงงง !!" เก็นมะท้วง
"ไม่เอาน่า .. อย่างอแง .. การตัดสินของกรรมการถือเป็นที่สิ้นสุด .." เน็ตสึตอบ
"ต่อไป .. ข้อที่ 3 .... มดอะไรว่ายน้ำได้ ?"
"หึหึ ... ง่ายชะมัด .. มดกระแดะอยากเป็นปลา ไงเล่า !! ขอตอบเป็นคำตอบสุดท้าย !!" เก็นมะตอบ
"และ .. และ ... คำตอบที่ว่า มดกระแดะอยาเป็นปลา เป็นคำตอบที่ ... .... .... ถูกต้องครับ !!!!" เน็ตสึเฉลย
"แหม .. ไอพวกคำถามไร้สาระ งี่เง่า ปัญญาอ่อนนี่ นายเก่งจังเลยนะเก็นมะ สุดยอดไปเลย !!" เน็ตสึชม
"ช่างเป็นคำชมที่วอนพระบาทชั้นจริง ๆ นะเนี่ย ... ไอ่ ...." เก็นมะกล่าวด้วยความโมโห
"เอาน่า ๆ .. ข้อต่อไป .. ข้อที่ .. สี่ ...
ครูอะไรทั้งชีวิตมีปากกาด้ามเดียว ?"
"เอ่อ ... ไม่แน่ใจเลยแฮะข้อนี้ ... ไม่ได้การล่ะ ต้องพึ่งท่านผู้นั้น !! .. โอม .. ขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย โปรดเมตตาลูกช้างด้วยเถิด ..." เก็นมะวิงวอน
"ขอตอบว่า ... คุณครูวันเพ็ญ เป็นคำตอบสุดท้าย !!"
"และ .. และ ... และคำตอบที่ว่า คุณครูวันเพ็ญ นั้น ... เป็นคำตอบที่ .. ถูกต้องนะคร้าบ !!" เน็ตสึเฉลย
"เห็นมั้ยเล่า มุฮ่าฮ่าฮ่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์เมตตาชั้น !!" เก็นมะกล่าวเสร็จ เศษกระเบื้องก็หลุดจากบนเพดานตกใส่หัวทันที
"สงสัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์จะเมตตานายจริง ๆ แหละเก็นมะ .. ฮ่าๆ" เน็ตสึกล่าวเยาะเย้ย
"สรุปคะแนนตอนนี้นะเจ้าคะ .. ผ่านไป 4 ข้อ ตอบถูก 2 ช้อ และ ตอบผิด 2 ข้อเจ้าค่ะ ท่านเก็นมะสู้ ๆ เจ้าค่ะ" เฟริลเชียร์
"เก็นมะสู้สุดใจเพื่อเฟริลผู้เดียวเลยครับพ้ม !! =3=" เก็นมะกล่าวพร้อมแผ่รังสีความหื่นใส่
5 ข้อผ่านไป ..
"และแล้ว ก็มาถึงข้อสุดท้ายสินะ .. หึหึ .." เน็ตสึกล่าว
"สรุปยอดตอนนี้ก็ .. ถูกทั้งหมด 4 ข้อ และผิดทั้งหมด 5 ข้อเจ้าค่ะ ถ้าหากข้อสุดท้ายนี้ ท่านเก็นมะตอบถูก จะชนะในการตอบปัญหาเชาว์ครั้งนี้เจ้าค่ะ ! สู้ ๆ นะคะท่านเก็นมะ !" เฟริลอธิบายพร้อมเชียร์
"อูบุนตู้ ! อูบุนตู้ ! อูบุนตู้ ! อูบุนตู้ !" เสียงกองเชียร์ดังสนั่นหวั่นไหว
"ถ้าจะมาเชียร์แบบนี้ กลับบ้านไปให้หมดไป๊ ไอ่พวกบ้า !!" เก็นมะกล่าว ก็ไล่ตะเพิดกองเชียร์ที่สุดแสนจะน่ารัก (มาก) ทันที กองเชียร์วงแตก อย่างกับผึ้งแตกรัง
"เอาล่ะ .. ข้อสุดท้าย ... อะไรเอ่ย ทำเพื่อวัดอย่างเดียวเลย ข้อนี้ยากหน่อย อณุญาตให้ตอบ 2 อย่างเลยเอ้า !" เน็ตสึกล่าว
"หึหึ .. ขอตอบว่า .. ไม่ พระ ก็ เณร แล้วกัน .. เป็นคำตอบสุดท้าย !!" เก็นมะกล่าวด้วยหัวใจที่เปี่ยมด้วยความหวัง .. ที่จะมีชีวิตรอดต่อไป .. ในดินแดนอันโหดร้ายเช่นนี้ T^T ~
"ตุ้บ .. ตุ้บ .. ตุ้บ" เสียงหัวใจเก็นมะเต้นดัง
"และ .... และ .... และ ......
"และ .... และ .... และ ......
"ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ" เสียงหัวใจเก็นมะเต้นเร็วขึ้นอีก
"และ .... และ .... และ ......"
"จะและอะไรนักหนาฟระ ตื่นเต้นจนหายตื่นเต้นแล้วโว้ย !!" เก็นมะตะคอกใส่
"เออ ๆ .. และคำตอบที่ตอบมาว่า พระ / เณร นั้น เป็นคำตอบที่ ..... ที่ ..... ผิดครับ !!!!!!!!!!!!!! "
"คำตอบที่ถูกต้องคือ ไม้บรรทัด เพราะ ทำเพื่อ 'วัด' อย่างเดียวไง .. ฮ่า ๆ" สิ้นเสียงเน็ตสึ เก็นมะก็ช็อกทันที หน้าตาซีดเซียวเหมือนคนสิ้นหวังกับชีวิต
"เอาน่า .. นายยังสามารถทายลูกเต๋าได้นี่ ... หึหึ .." เน็ตสึกล่าวพร้อมหยิบลูกเต๋าออกมาจากกระเป๋า
"ตาชั้นก่อนล่ะนะ ..." เน็ตสึกล่าวพร้อมโยนลูกเต๋า
"กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก"
"กึก ... กึก .." สิ้นเสียง ทุกคนก็รีบวิ่งไปมุงดูเลข
"5 !!! เย้ ~" เน็ตสึกล่าวทันที เมื่อพบคำตอบ
"เฮ้อ .. หมดหวังแล้วชั้น .. สงสัยต้องไปเมืองอูบุนตู้ซะแล้ว ... " เก็นมะกล่าวด้วยความท้อแท้ และเริ่มโยนลูกเต๋า
"กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก .. กึก กึก .."
ทุกคนวิ่งเข้าไปที่เลขที่ออก .. และเลขที่ออกคือ ..
" 1 ... " เก็นมะกล่าว พร้อมทำท่าทางจะเป็นลม ... แฮ้ก ...
"โอเค .. ถ้าเป็นลมจะได้นำไปส่งหมู่บ้านอูบุนตู้ง่ายหน่อย" เน็ตสึกล่าวพร้อมเริ่มลากตัวเก็นมะไป
"โอเค ๆๆ ไม่เป็นลมแล้ว ๆ " เก็นมะรีบลุกขึ้นมาทันที
"อะไรกันฟระเนี่ย ... ตามหนังละคร พระเอกตลอดกาลอย่างชั้นจะต้องชนะสิเฮ้ย .. ทำไมมาแพ้หมดรูป แถมต้องไปหมู่บ้านอูบุนตู้อีกเนี่ย ..." เก็นมะกล่าว
"เอาน่า ... หมู่บ้านอูบุนตู้ไม่โฆดร้ายอย่างที่ท่านเก็นมะคิดหรอกเจ้าค่ะ .." เฟริลปลอบใจ
"แค่ชื่อก็น่ากลัวแล้ว ..." เก็นมะกล่าวด้วยความสิ้นหวัง
"น่า .. ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ ยังไงท่านเน็ตสึก็ไปด้วยนี่เจ้าคะ .." เฟริลกล่าว
"หา .. ชั้นด้วยหรอเฟริล .. ไม่น้าาา" เน็ตสึกล่าวพร้อมค่อย ๆ กระดึ๊บหนีไป
"จะไปไหนเจ้าคะ .. ท่านเน็ตสึ ..." เฟริลกล่าวพร้อมดึงตัวกลับมา
"เอาล่ะ !! เดินทางสู่หมู่บ้านอูบุนตุ้ได้เลย !!" เฟริลกล่าวด้วยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส .. ส่วน 2 คนนั้นไม่ต้องพูดถึง .... หึหึ

 

 

 

กาก้า นี่ ของเค้าแรงจิงๆ

ฝันหวานๆๆ

รักกระโป่ย !!!