Black & White
บทที่ 3
งานเข้าแล้ว เผ่นเร็ว !
"เข้ามา ...." เก็นมะกล่าวด้วยสีหน้าอันเคร่งเครียด
"แน่นอนอยู่แล้วล่ะ ...." หุ่นยนต์กล่าวด้วยความห้าวหาญ
(วิญญานตุ๊ดออกไปแล้ว ตอนมันแปรสภาพกับสู่สภาพเดิม - -.)
"เตรียมตัวไว้ให้ดีละกัน !" หุ่นยนต์กล่าวพร้อมวิ่งเข้าใส่เก็นมะด้วยความเร็วสูง
"พลังหมัดพิฆาตทมิฬ !!" ลำแสงสีทองปรากฏบนหมัดของหุ่นยนต์ตัวนั้น และต่อยใส่เก็นมะไม่หยุดยั้ง
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก" เก็นมะกล่าวด้วยความเจ็บปวด
"หึหึ ... ยอมรึยังล่ะ .." หุ่นยนต์กล่าวพร้อมกระชากขอเสื้อเก็นมะขึ้นมา
"........................." ความเงียบ เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เก็นมะตอบ
"ถ้างั้น ลาก่อนสหาย ..." หุ่นยนต์กล่าวพร้อมง้างหมัดสุดแรงเกิด
"หมัดเพลิงโลกันตร์ !!" หุ่นยนต์ต่อยใส่เก็นมะด้วยความเร็ว จนเกิดเป็นประกายไฟรอบ ๆ หมัด
แต่ทันใดนั้นเอง เมื่อหุ่นยนต์ต่อยใส่เก็นมะ เก็นมะก็หายไปในพริบตา เหลือแต่เพียงฝุ่นละออง
"ทำอะไรอยู่เหรอ .. ?" เก็นมะกล่าว เมื่อตนได้วาร์ปไปข้างหลังหุ่นยนต์
'เฮ้ย ตูทำไงได้ฟร่ะเนี่ย โคตรเท่เลย -0- ... ว่าแต่ ตุทำไงวะนั่น ... เอ่อ ... เผื่อต้องใช้อีกที'
เก็นมะนึกกับตัวเอง เพราะที่เขาได้วาร์ปครั้งแรกนั้น มัน "ฟลุค" นั่นเอง
"พายุหมัด !!" เมื่อหุ่นยนต์กล่าว มันก็หมุนรอบตัวด้วยความเร็วสูง ทำให้ฝุ่นตลบอบอวล และเกิดเป็นพายุลูกมหึมารอบตัวหุ่นยนต์
และแน่นอน เก็นมะก็ถูกดูดเข้าไปในพายุนั่นเช่นกัน
"โอ๊ยยยยยย มึนไปหมดแล้ววววว" เก็นมะกล่าว เมื่อตนเข้าไปอยู่ในพายุนั่น
'เราคงต้องทำอะไรสักอย่างบ้างแล้วล่ะ ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป เราคงไม่ไหวแน่' เก็นมะกล่าวกับตัวเอง
"แปรสภาพอาวุธ รูปแบบที่ 2 !" เมื่อหุ่นยนต์กล่าวเสร็จ พายุก็ค่อย ๆ สงบลง
"ตุ้บบ !" เก็นมะตกลงมาจากพายุนั่น เท้ากระแทกพื้นอย่างแรง ทำให้ขาแพลงโดยทันที
'ซวยแล้วสิเรา ... จะทำยังไงดีเนี่ย ...' เก็นมะกล่าวพร้อมบีบข้อเท้า
"การแปรสภาพอาวุธสำเร็จ พร้อมทำงานได้" หุ่นยนต์กล่าวกับตัวเอง
เมื่อเก็นมะมองไปหาหุ่นยนต์ ก็พบว่าหมัดของหุ่นยนต์หายไปแล้ว
แต่กลายเป็น "ใบพัดเหล็ก" ซะแล้ว
'ซวยล่ะสิเรา .. จะเข้าไปโจมตียังไงล่ะ ...' เก็นมะนึกในใจ พร้อมนึกวิธีที่จะจัดการกับเจ้าเศษเหล็ดนี่
เจ้าหุ่นยนต์ไม่พูดไม่จา วิ่งเข้าหาเก็นมะพร้อมใบพัดที่แขนด้วยความเร็ว แม้ใบพัดจะไปโดนพื้นดิน แต่ก็ไม่ทำให้หุ่นยนต์ชะงักเลยแม้แต่น้อย เพราะใบพัดนั่นทำจากเหล็กกล้า ซึ่งแข็งแรงเป็นพิเศษ
"ตายซะ !!" หุ่นยนต์กล่าวพร้อมหันใบพัดเข้าหาเก็นมะ แล้วกระโจนใส่ด้วยความเร็วสูง
"ถึงเวลาใช้ท่าไม้ตายแล้วสิน่ะ .." เก็นมะกล่าว ส่วนใบพัดก็เข้าใกล้มาเรื่อย ๆ
"ท่าไม้ตายท่าที่ 1 ... โกยแน่บ !!" เก็นมะกล่าาพร้อมวิ่งหนีด้วยความเร็วสูง ฟิ้ว ว ว ว
"คิดเรอะ ว่าจะยอมให้หนีไปง่าย ๆ น่ะ .." กล่าวเสร็จ หุ่นยนต์ก็ไม่รีรอ ทำท่าเหมือนชารืจอะไรบางอย่าง แล้วทันใดนั้นเอง ... ใบพัดก็สลัดออกจากตัวหุ่นยนต์ พร้อมพุ่งไปหาเก็นมะด้วยความเร็วสูง
"ตายซะเถอะ .. !!" หุ่นยนต์กล่าวเมื่อใบพัดเข้าใกล้เก็นมะเข้าไปเรื่อย ๆ
'งานเข้าแล้วสิ เราคงจะหนีไปได้อีกไม่นาน ตอนนี้ก็เริ่มเหนื่อยแล้วด้วย
อีกอย่าง ... ใบพัดมันก็เร็วกว่าเราซะด้วยสิ ...'
"ลาก่อน ..." เมื่อกล่าวเสร็จ ใบพัดก็พุ่งเข้าหาเก็นมะ และเฉือนโดนคอเต็ม ๆ
"ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก"
แต่แล้ว ก็มีเกล็ดน้ำแข็ง กระจายออกมาเรื่อย ๆ และยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อใบพัดยิ่งไปโดนตัวเก็นมะ
"หนะ ... นี่มันอะไรกัน ?! " หุ่นยนต์กล่าวด้วยความตกใจ
สิ่งที่ใบพัดของมันโดน ไม่ใช่เก็นมะ แต่เป็น เกราะน้ำแข็งที่เก็นมะสร้างไว้นั่นเอง
"Ice hail !!" ทันใดนั้นเอง ลูกเห็บน้ำแข็งก็ตกใส่หุ่นยนต์และใบพัดของเป็นร้อยเป็นพันเม็ด
"ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง" เสียงลูกเห็บน้ำแข็งปะทะกับหุ่นยนต์เหล็ก
แต่ก็ดูเหมือนจะทำอะไรมันไม่ได้เลย เพราะหุ่นยนต์ทำจากเหล็กกล้า ทำให้ไม่ได้รับความเสียหายใด ๆ เช่นเดียวกับใบพัดของมัน
"ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก" ใบพัดยังคงเฉือนเกราะน้ำแข็งของเก็นมะเรื่อย ๆ จนเกราะน้ำแข็งของเก็นมะใกล้จะสลายเต็มที
"ลาก่อน ..."
"ระ ... เบิด .... น้ำ ..... แข็ง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เมื่อสิ้นเสียง ก็เกิดระเบิดปะทุด้วยความรุนแรงสูง
"ตู้มมม ... ตู้มมมม ...."
"หึหึ .. หลบได้สบายมากน่า" หุ่นยนต์กล่าว พร้อมมองไปที่พื้นและหลบการปะทุของระเบิดด้วยความง่ายดาย
"เสร็จกัน ... !" เก็นมะกล่าว เมื่อเกราะน้ำแข็งของเก็นมะแตกพอดี
"คราวนี้ ... ลาก่อนของจริงแล้วล่ะ มุฮ่าฮ่าฮ่า " หุ่นยนต์กล่าวเสร็จ ก็พุ่งใส่เก็นมะด้วยความรวดเร็ว
"แข็ง !!" เมื่อสิ้นเสียง หุ่นยนต์ก็กลายเป็นน้ำแข็งโดยทันที
"แกคงไม่รู้ล่ะสินะ .. ว่าสกิลระเบิดน้ำแข็งน่ะ .. จะปะทุระเบิดจากใต้ภิภพ และจะปล่อยความหนาวเย็นจากฟ้า โดยไม่ให้ศัตรูรู้ตัว จนเยือกแข็งยังไงล่ะ .. " เมื่อเก็นมะกล่าวเสร็จ ใบพัดก็พุ่งใส่ทันที เฉือนแก้มของเก็นมะเป็นรอยเลือดยาว
"ทำได้เยี่ยมมาก .... เจ้าค่ะ"
เมื่อเก็นมะได้ยินเสียงนี้ ก็ตกใจทันที
"ท่านเก็นมะทำภารกิจแรกสำเร็จแล้วเจ้าค่า ~ "
เมื่อเก็นมะหันไปทางหุ่นยนต์ หุ่นยนต์นั่น ก็กลายเป็น "เฟริลลิน่า" ไปเสียแล้ว
อันที่จริง หุ่นยนต์นั่น ก็คือ "เฟริลลิน่า" นั่นเอง
"การทดสอบนี้ จะทำให้ท่านเน็ตสึทราบถึงพลังธาตุของท่าเก็นมะเจ้าค่ะ" เฟริลอธิบาย
"ตกลง ... ไอ่หุ่นยนต์บ้านี่ ก็คือเฟริล ซึ่งถูกเน็ตสึสั่งมาใช่มั้ย ?!" เก็นมะกล่าวพร้อมอาละวาด
"ชะ .. ชะ ... ใช่แล้วค่ะ" เฟริลกล่าวพร้อมเสียงสั่น ๆ
"ไอ่เจ้าเน็ตสึบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา !!!!" เก็นมะกล่าวพร้อมทำหน้าเหมือนอยากจะกัดใครสักคน
"เรียกข้าทำไมเหรอ เก็นมะ *-*" เน็ตสึกล่าวพร้อมทำหน้าตาเฉย
"ไอ่เน็ตสึ แกสั่งให้เฟริลจังทำร้ายชั้นใช่ไหมเนี่ย ไอ่ !#$^%)#$&%(@$%*)^)%^* ไอ่ @$%&@$(*&%@$(&*@($*&% ไอ่ @$%^(*@$%*^(@($&*"
"ด่ามาเถอะน่า ชั้นหน้าด้าน เอ้ย ทนได้ชิล ๆ อยู่แล้ว ~" เน็ตสึกล่าว
'แต่น่าแปลกใจแฮะ .. เจ้านี่ ... ทั้ง ๆ ที่ใจร้อนแท้ ๆ แต่ดันเป็นธาตุน้ำแข็งได้ ... แต่เอ๊ะ ... ท่าระเบิดน้ำแข็งนั้น ... ใช้ได้เฉพาะ"ไฟเร็น"นี่ ...' เน็ตสึนึกในใจ
"สรุปแล้ว นายเป็นผู้ใช้ธาตุน้ำแข็งน่ะ ยินดีด้วยเก็นมะ !" เน็ตสึกล่าวพร้อมนำเค้กยินดีมาฝาก
"นะ .. นะ ... เน็ตสึ ... นายทำเพื่อชั้นขนาดนี้เลยหรอเนี่ย .... ไม่น่าเชื่อ .." เก็นมะกล่าวพร้อมน้ำตาไหลพราก เมื่อรู้ว่าเน็ตสึนำเค้กมาแสดงความยินดี
"โอ๋ ๆ .. อย่าร้องไห้เลยนะเจ้าคะ ท่านเก็นมะ" เฟริลกล่าว
"งั้นก็ไม่ต้องเชื่อ งั๊ม งั๊ม งั๊ม" กล่าวเสร็จ เน็ตสึก็หม่ำเค้กทั้งก้อนทันที
"ไอ่เจ้า ... เน็ตสึบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา !!" กล่าวเสร็จ น้ำตาก็ไหลพรากยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
"เอ่อ ... ท่านเก็นมะเจ้าคะ อย่าร้องไห้เลยนะคะ" เฟริลกล่าวปลอบใจ
"ท่านเน็ตสึ คายเค้กออกมานะเจ้าคะ !!" เฟริลกล่าวพร้อมทั้งบีบคอและเขย่าเน็ตสึไปมา
จบบที่ 3
Black & White
บทที่ 4
เฮ้ย ... ชั้นไม่ใช่ Noob นะ !!
"นายรู้ใช่ไหมเน็ตสึ ว่าองค์กร White 2 น่ะมีทั้งหมด 7 คน" เน็ตสึกล่าว
"ก็อืม .. มี ดิน น้ำ ลม ไฟ พืช แสง มืด .. รวมทั้งหมดเป็น 7 คนสินะ ..." เก็นมะตอบ
"การที่เราจะสามารถปราบเหล่าปิศาจได้ เราคงต้องรวมกลุ่มกัน แล้วร่วมมือกันน่ะ .... ถ้าสู้คนเดียว ชั้นพนันบาทเดียวเลย ว่ายังไงก็ไม่สามารถช่วยโลกนี้ได้" เน็ตสึกล่าวพร้อมเดินต่อไปตามทาง
"ถ้างั้น ....เราต้องทำยังไงต่อล่ะ เน็ตสึ ?" เก็นมะถามพร้อมเดินตามเน็ตสึด้วยความรวดเร็ว (เดี๋ยวหลงอีก)
"ไอ่โง่ !! บอกซะขนาดนี้ ยังไม่รุ้อีก ... ต้องไปตามหาองค์กร White 2 อีก 6 คนยังไงเล่า !!" สิ้นเสียง เน็ตสึก็หยุดเดิน และหันมาคุยกับเก็นมะทันที
"ถ้างั้น .... เราก็ออกเมืองไปตะลุยหากันเลยสิ !! ทางที่นายมุ่งไป ไม่ใช่ทางออกเมืองนี้นี่ เจ้าโง่ !" เก็นมะกล่าวพร้อมทำหน้าสะใจ
"นายสิโง่ ! .... เพียงแต่ปราบเศษเหล็กสวะนั่นได้ นึกว่าจะสู้พวกปิศาจนอกเมืองไหวงั้นเหรอ ? จะบอกให้นะ เศษเหล็กนั่น ความสามารถไม่ถึงครึ่งของพวกปิศาจระดับอ่อนสุดเลยนะ !!" เน็ตสึกล่าวพร้อมเริ่มกระดึ๊บต่อ
"ทะ ...ทะ ... ท่านเน็ตสึ ว่าใครเป็นสวะนะเจ้าคะ ?!?!!?!?" เฟริลกล่าวด้วยความฉุน
"เอ่อ..... ข้าหมายถึง หุ่นยนต์ อะจ้ะ" เน็ตสึกล่าวพร้อมเริ่มกระดึ๊บเร็วขึ้น
"ก็หุ่นยนต์นั่น มันเฟริลเองนะเจ้าคะ !!!!!!" เฟริลกล่าว พร้อมบินตามเร็วขึ้นอีก
'ไม่ได้การล่ะ ... - - เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า' เน็ตสึนึกในใจ
"สถานที่ที่เรากำลังจะไปนั้น เป็นสถานที่ฝึกตนของชาวมนุษย์ทุกคนน่ะ ซึ่งนายก็ต้องไปฝึกด้วยเช่นกัน เพื่อจะได้ออกไปผจญภัยโลกภายนอกได้" เน็ตสึกล่าว พร้อมรีบกระดึ๊บเร็วขึ้นไปอีก
"อื้ม .." ว่าแล้ว เก็นมะก็วิ่งตามเน็ตสึไป
30 นาที ผ่านไป ..... (ไวเหมือนโกหก - -)
เก็นมะมองไปข้างหน้า พบตึกสีขาวสูงชันมากมาย รอบข้างมีต้นไม้นานาชนิด พร้อมสรรพสัตว์ต่าง ๆ
'อลังการอะไรเช่นนี้ ~~~ >O<' เก็นมะนึกในใจ
"ทะ ... ทะ ... ที่นี่จริง ๆ เหรอเนี่ยที่เราจะได้ฝึกตนกันน่ะ ?!?!" เก็นมะถามด้วยความตื่นเต้นในความอลังการ
"ไม่ใช่ .. ที่ฝึกของนายอยู่ตรงนู้น" เน็ตสึกล่าว พร้อมชี้ไปที่กระต๊อบหลังเล็ก ๆ ข้างทาง
"โอ้วม่ายยยยย ทำไมชีวิตชั้นมันรันทดขนาดนี้ ... T ^ T ~" เก็นมะกล่าวพร้อมน้ำตาเริ่มซึม
"ล้อเล่นน่า .. ไอ่เจ้านี่ ขี้แยชะมัด ...." กล่าวเสร็จ เน็ตสึก็เดินไปที่ตึก พร้อมโบกมือเรียกเฟริลและเก็นมะ
ทั้งคู่ก็รีบวิ่งตามไปทันที
"ยินดีต้อนรับสู่ ... Training Tower ค่าาา ~" พนักงานต้อนรับสาวสวยกล่าวด้วยหน้าตาอันยิ้มแย้มเมื่อเห็นเด็กหนุ่มตัวสูงผมสีแดง เดินเข้ามาใกล้ ๆ
"ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้มาพบคุณจังเลยครับ สาวน้อย =3= ผมชื่อเก็นมะค้าบ " เก็นมะกล่าวพร้อมปล่อยพลังหื่นใส่
"เราไม่ได้ฝึกกันตรงนั้นนะเจ้าคะ ! มานี่เจ้าค่ะ !" เฟริลกล่าวพร้อมดึงหูเก็นมะและลากมาตามทาง
เก็นมะได้แต่ส่งจูบและบอกลาพนักงานสาวสวยด้วยความอาลัยอาวรณ์ (เว่อไปละ - -)
เน็ตสึกระดึ๊บเข้าไปในห้อง ห้องหนึ่ง ทั้งห้องมีแต่ผนังสีขาวสูงเสียดฟ้า เก็นมะ และ เฟริลก็ตามเข้าไป
"ที่นี่หรอ ที่เราจะมาฝึกกันน่ะ เน็ตสึ " เก็นมะถาม พร้อมเริ่มวอร์มอัพร่างกาย
"อื้ม ... ถ้าจำไม่ผิด ก็ที่นี่ล่ะนะ ... " เน็ตสึกล่าว
"เออ ... รึว่าชั้นจำผิดวะ ..." เน็ตสึกล่าวพร้อมทำหน้า งง ๆ
"ไอ่เจ้านี่ ไม่กวนตี_ชั้นสักวันแล้วจะตายมั้ยว่ะ ! " เก็นมะกล่าว
"เออ .. สงสัยจะผิดห้องจริง ๆ นี่มันห้องของปรมาจารย์นี่นา นายยังเป็นแค่ "Noob" อยุ่เลยนี่นา แหะ ๆ"
**
Noob เป็นศํพท์ที่ย่อมาจากคำว่า Newbie ซึ่งหมายความว่า อ่อนหัด อ่อนซ้อม"ใคร Noob ฟระ ?!?!?!" เก็นมะกล่าวด้วยความฉุน
"แกน่ะสิ ... ถ้าไม่ได้ Noob งั้นก็โชว์ฝีมือให้ดูหน่อยสิ ...." กล่าวเสร็จ เน็ตสึก็กระโดดไปหยิบอาวุธมามากมายก่ายกอง
เน็ตสึยังไม่ทันได้พูดอะไร เก็นมะก็คุ้ยหาอาวุธที่ชอบด้วยความรวดเร็ว
"เอ่อ ... อันนี้ก็ชอบ ... อันนี้ก็สวย .. อันนี้ก็เท่ ... อันนี่ก็ดี ... อันนี้ก็เข็งแรง .. ว๊ากกก เลือกไม่ถูกแฮะ" เก็นมะกล่าวด้วยความตื่นเต้น
"ใครให้แกเลือกกันเล่า เจ้าโง่ !" เน็ตสึกล่าวพร้อมหยิบค้อนมาทุบหัวดังปั้ง
"อ้าว ถ้าไม่ได้ใช้ชั้นเลือก แล้วจะเอามาวางไว้ตรงนี้ทำไมเล่า ?!" เน็ตสึกล่าวพร้อมเอามือลูบหัวส่วนที่โดนค้อนทุบ
"อาวุธพวกนี้น่ะ .. มีจิตวิญญาน ... มันจะเลือกเจ้าของที่มีความสามารถพอเท่านั้น .." กล่าวเสร็จ เน็ตสึก็เริ่มมองไปที่กองอาวุธ
"แล้วทำไง มันถึงจะเลือกเราอ่ะ ?" เก็นมะถามด้วยความสงสัย
"ก็ ... ถ้ามันเลือกนาย มันจะ อะบึ๊บ ๆ ปิ้ว ๆ แปะ ๆ อ่ะ" เน็ตสึกล่าว
"แล้วชั้นจะรู้มั้ยเนี่ย อะปึ๊บ ๆ ปื้วๆ แปะ ๆ เนี่ย !!!!" เก็นมะกล่าวด้วยความโมโห
ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงประหลาดออกมาจากบางที่บางแห่ง
"เจ้านี่นะหรอ ที่จะเป็นเจ้าของของข้า เฮอะ"
"เจ้านี่มันจะไหวเร้อ .."
"หน้าตาก็ไม่ดี จะเป็นเจ้าของของข้าได้เร้อ ..."
"ใครพูดฟระ !! ว่าอะไรก็ได้ อย่ามาว่าหน้าตาไม่ดีฟร้อยยย !" เก็นมะกล่าวพร้อมหันไปรอบด้าน
"ไอ่เจ้านี่ ขี้โมโหด้วย จะทำเราแตกพังทลายรึเปล่านะ"
"นั่นสิ ขี้โมโหจังเลย ไม่เอาไม่เอา"
และแล้ว เก็นมะก็เริ่มมองลงไปที่กองอาวุธ สิ่งที่กำลังพูดอยู่ก็คือ "อาวุธ" แต่ละชิ้นในกองนั้น
เก็นมะมองด้วยความสงสัย
"มองทำไม ไม่เคยเห็นคนหล่อ ??" อาวุธชิ้นนึงกล่าว
"มองพวกหน้าตาไม่ดีต่างหากเล่า .. " เก็นมะเริ่มกวนส้นตี_อาวุธ
แต่เท่าที่เก็นมะจ้องมา ยังมีไม้เท้าอยู่ชิ้นหนึ่ง ที่เงียบสงบ ยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ
"นี่ ๆ นาย สนใจมาเป็นอาวุธของเราป่าว เอาป๊าว ! เราเทพนะเออ !" เก็นมะกล่าวพร้อมหยิบไม้เท้าชิ้นนั้นขึ้นมา
ไม้เท้าชิ้นนั้นเงียบสงบ เหมือนไม่มีจิตวิญญาน
"เจ้านั่น มันเคยพูดซะที่ไหนเล่า อยากได้มัน ก็เอาไปเถอะ" อาวุธชิ้นนึงกล่าว
"งั้นข้าตัดสินใจ เลือกไม้เท้าอันนี้แล้วกัน !" เก็นมะกล่าวเสร็จ อาวุธชิ้นนั้นก็ไม่ขัดอะไร
"แสดงว่า มันเลือกเจ้าแล้วล่ะ เก็นมะ" เน็ตสึกล่าว
"ถ้างั้น เราไปฝึกกันเลยดีกว่าเนอะ .." เก็นมะกล่าวพร้อมค่อย ๆ ย่องออกจากห้อง
"นายจะไปไหน ... นายยังไม่ได้แสดงให้ชั้นเห็นเลย ว่านายไม่ใช่ "Noob" " เน็ตสึกล่าวพร้อมลากคอเก็นมะกลับมา
'จะอึ๋ย มันรู้ตัวซะแล้วสิ ทำยังไงดีเนี่ย - -' เก็นมะนึกในใจ
"การทดสอบความเป็น Anti Noob ครั้งที่ 1 .... เริ่มได้ ณ บัดนี้ !!" เน็ตสึกล่าว พร้อมชูแคปซูลเม็ดหนึ่งขึ้นมา พร้อมเปิดแคปซูลนั่น
แสงสีดำประหลาด กระจายฟุ้งไปเต็มพื้นที่ที่ทุกคนยืนอยู่ ควันสีม่วงก็เริ่มปะทุออกมาจากแคปซูลนั่น
'ซวยแล้วสิเรา .. เอาไงดีเนี่ย ...'
จบบทที่ 4
