ชั่วเหยี่ยวกระหยับปีกกลาง เปลวแดด

            ร้อนที่ แผดก็ผ่อนเพลาพระเวหา

            พอใบไม้ไหวพลิกริกริกมา

            ก็รู้ว่าวันนี้มีลมวก

             

            เพียงกระเพื่อมเลื่อมรับวับวับไหว

            ก็รู้ว่า น้ำใสใช่กระจก

            เพียงแวว ตาคู่นั้นสั่นสะทก

            ก็รู้ว่า ในหัวอกมีหัวใจ

             

            โซ่ประตู ตรึงผูกถูกกระชาก

            เสียง แห่งความทุกข์ยากก็ยิ่งใหญ่

            สว่างแวบแปลบพร่ามาไรไร

            ก็รู้ได้ ว่าทางยังพอมี

             

            มือที่ กำหมัดชื้นจนชุ่มเหงื่อ

            ก็ร้อนเลือดเดือดเนื้อถนัดถนี่

            กระหืดหอบ ฮวบล้มแต่ละที

            ก็ยังดี ที่ได้สู้ได้รู้รส

             

            นิ้ว กระดิกกระเดี้ยได้พอให้เห็น

            เรี่ยวแรงที่แฝงเร้นก็ปรากฏ

            ยอดหญ้า แยงหินแยกหยัดระชด

            เกียรติยศ แห่งหญ้าก็ระยับ

             

            สี่สิบปี เปล่าโล่งตลอดย่าน

            สี่สิบ ล้านไม่เคยเขยื้อนขยับ

            ดินเป็นทรายไม้เป็นหินจนหักพับ

            ดับและ หลับตลอดถ้วนทั้งตาใจ

             

            นกอยู่ฟ้า นกหากไม่เห็นฟ้า

            ปลาอยู่ น้ำย่อมปลาเห็นน้ำไม่

            ไส้เดือนไม่เห็นดินว่าฉันใด

            หนอนย่อม ไร้ดวงตารู้อาจม

             

            ฉันนั้น ความเปื่อยเน่าเป็นของแน่

            ย่อมเกิดแก่ความนิ่งทุกสิ่งสม

            แต่วัน หนึ่งความเน่าในเปือกตม

            ก็ผุดพรายให้ชมซึ่งดอกบัว

             

            และแล้วความเคลื่อนไหวก็ปรากฏ

            เป็นความ งดความงามใช่ความชั่ว

            มันอาจขุ่นอาจข้นอาจหม่นมัว

            แต่ก็ เริ่มจะเป็นตัวจะเป็นตน

             

            พอเสียง ร่ำรัวกลองประกาศกล้า

            ก็รู้ว่าวันพระมาอีกหน

            พอปืนเปรี้ยงแปลบไปในมณฑล

            ก็รู้ว่า ประชาชนจะชิงชัย

 

 

 

 

............................................. “เพียงความเคลื่อนไหว”

............................................... อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

 

 

  ขุดๆๆ ก่อนนอน

 
[ftp]http://www.youtube.com/v/lAvDT3zJwYc&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en_US&feature=player_embedded&fs=1

  ตื่นๆ