En-Em
Chapter 9.1
By Bigyoyo
...
บทที่ 9
“ห้อง...น้ำ...”เด็กชายลุกขึ้นจากเตียง เดินย่องๆมาห้องน้ำ อาการสะลึมสะลือทำเอาเดินชนกับกำแพง แทนที่จะเปิดประตู เรียกสติได้บ้างเล็กน้อย
เอ็นขยี้ตา น่าแปลกที่ปวดฉี่กลางดึกแบบนี้ สงสัยจะกินน้ำก่อนนอนมากไป เอ ห้องน้ำอยู่ไหน...
กว่าจะถึงห้องน้ำเล่นเอานานเหมือนกัน เกือบจะราดอยู่แล้ว อยู่มาเกือบจะอาทิตย์แล้ว แต่ยังไงๆก็ไม่คุ้นซะทีแหะ ตอนนี้เวลาเท่าไหร่นะ
ง่า...จะเช้าแล้วไม่ใช่หรอ งั้นอย่านอนต่อจะดีกว่า ใจมันตื่นเต้นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เช้านี้จะเป็นวันเข้าโรงเรียน...เอ่อ...ทั้งตื่นเต้นทั้งกลัว ต้องพูดแบบนี้ถึงจะถูก
“ฮ้าว...”เอ็นหาวยาวๆ บิดขี้เกียจ ข้างนอกยังคงมืดสนิท นาฬิกาบอกเวลารุ่งสาง เดินกลับเข้าห้องนอน เพื่อหยิบหาชุดสำหรับใส่วันนี้ ชุดที่พี่เบลล์จัดการหาให้เขาสำหรับมีใส่ทุกสถานการณ์ ชุดพวกนี้ไม่สกปรกง่ายใส่ติดต่อกันได้หลายวันถ้าจำเป็น แต่สำหรับเขาไม่ค่อยชินเลย ยังไงก็อยากได้ชุดธรรมดาใส่เป็นวันๆมากกว่า แต่ในเมื่อต้องอยู่โรงเรียนประจำแบบนั้น จะต้องหาเวลาซักชุดกันอีก มันยังไงอยู่ พูดถึงแล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่รู้อะไรซักอย่างเกี่ยวกับโรงเรียนเลย จะฝึกกันยังไงน่ะ ซาจิก็ไม่เห็นจะพูดซักคำ ทั้งๆที่เรย์บอกว่าให้ลองถามดูเผื่อจะบอกมั่งแต่สรุปคือ น่าจะออกโหดๆ...
เด็กชายเข้าอาบน้ำอย่างไม่กลัวน้ำเย็นจัดยามเช้า เขาสงสัยนักว่าทำไมเขาถึงไม่มีพลังเวทย์เหมือนคนอื่นๆ ซึ่งเรย์ก็บอกว่าไม่ควรให้คนอื่นรู้จะดีกว่าเมื่อถึงโรงเรียน แต่จะปกปิดกันยังไงล่ะเนี่ย ไม่มีพลังเวทย์
ความสามารถทางเวทย์มนต์เหมือนจะเป็นศูนย์ เรื่องอาวุธยังติดปัญหาอยู่ที่ว่า ไม่มีใครรู้ว่าอาวุธของเขาคืออะไร จึงเรียกใช้ไม่ได้ เห็นแล้วสงสารตัวเองมากว่าอิจฉาคนอื่นนัก ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง ยังดีที่ซาจิบอกว่าโรงเรียนจะเน้นทำงานเป็นทีม สิ่งที่เขาพอจะทำได้ก็พอมีอยู่บ้าง
ตลอดอาทิตย์เขาถึงเข้าใจว่าที่เรย์พูดถึงซาจินั้นเป็นยังไง อ่านะ ก็โหดจริง เล่นเอาเรย์หัวหมุนเลย แต่ก็เหมือนจะฉลาดนะ หัวไวมาก ต้องขอบคุณซาจิที่ฝึกให้เราในบางเรื่อง แม้ว่าถึงตอนนี้จะยังไม่เข้าใจก็เถอะว่าที่ฝึกมา จะใช้ทำอะไรได้บ้าง...
เอ็นเดินออกจากบ้าน เด็กชายนั่งอยู่บนระเบียง ลมพัดเย็นๆยามเช้าตรู่ แม้ว่าจะมืดสนิท แต่เหมือนจะสว่างในไม่ช้า เมื่อก่อนเขาก็คงจะชอบนั่งอยู่แบบนี้ เวลาผ่านไปเร็วมาก ไม่กี่วันชีวิตก้เปลี่ยนมากถึงขนาดนี้แล้วตลอดทั้งอาทิตย์ เรย์และซาจิเล่าเรื่องต่างๆเกี่ยวกับโลกนี้ให้ฟังพอสมควร ความแตกต่างก็เยอะ ที่นี่กฎระเบียบเยอะมาก ยมทูตอยู่กันแบบเป็นสังคมเหมือนมนุษย์ก็จริง แต่ไม่ค่อยเน้นความสัมพันธ์ซักเท่าไหร่ เรย์บอกว่าเกิดเป็นมนุษย์ธรรมดายังดีว่าเป็นยมทูตอีก ได้อยู่อย่างสุขสบายไม่ต้องวนเวียนอยู่บนเส้นทางการสู้ที่ไม่มีวันจบสิ้น...
นั่นสินะ แล้วเขาโชคดีรึโชคร้ายกันแน่ ทีเกิดมาเป็นยมทูตที่ไม่ต่างจากมนุษย์เลย...ร่างการนี้ แม้จะโตช้าอายุยืนก็เถอะ แต่นึกภาพตัวเองมีอายุเป็นร้อยปีแล้ว มันแปลกๆ งั้นเกิดเป็นมนุษย์ธรรมดาแล้วดีกว่ารึเปล่า...
อีกเรื่องหนึ่งที่กำลังจะถึง เขาแน่ใจว่าทันทีที่เข้าโรงเรียนเขาคงโดนเพื่อนๆแกล้งไม่ต่างจากโรงเรียนที่เขาเคยอยู่มาแน่ๆ เมื่ออายุของเขาจะน้อยกว่ายมทูตทั่วไปที่เข้าเรียนมากกว่าครึ่งหนึ่งในรุ่นเดียวกัน
เฮ้อ...เรื่องราวของยมทูตที่เคยปกป้องโลกในอดีต ก็คงเป็นสงครามที่เกิดขึ้นครั้งก่อนละมั้ง ราวๆ 6000 ปีก่อน สงครามครั้งล่าสุด... ซาตาน
หืม...พูดถึงซาตานแล้วทำไมรู้สึกแปลกๆนะ ข...ขนลุกเลย
“ฮัดชิ้ว~~~”อา...ขนลุกเพราะจามหรอกรึ สงสัยอากาศเย็นๆจะพาเป็นหวัดยังไงก็กลับเข้าบ้านก่อนเถอะ เรื่องเสื้อผ้าจัดไว้แล้ว แต่ยังไงผ้าคลุมคงไม่เอาไปแน่ หุๆ
...
เนื้อเรื่องดำเนินไปแล้ว เกือบถึงเวลาแล้ว...
หน้าต่อไปสำคัญ รออ่านให้ดี นู๋มีลจะปรากฎตัวอีกครั้ง
><
