ขุดครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้
ว่างๆปั้มเมมเมหือนต้นบ้างดีกว่า ><

ไม่รู้เหมือนกัน ปัน รู้แค่ว่าดิ่งลงละนะ

En-Em
Chapter 7.4+7.5
By Bigyoyo
...
“พอเข้าใจนะ แต่สิ่งที่ฉันคิดก็คือ บางทีซาจิเองอาจจะรู้สึกแบบเดียวกับเรย์ก็ได้นี่ อาจจะไม่ใช่เรย์คนเดียวก็ได้ที่ต้องจมกับเรื่องอย่างนี้ซักหน่อย...”เอ็นพูดตามความคิด ทำเอาใครบางคนเงียบไปครู่
   อ่า...จริงสินะ เขาก็ไม่เคยถามจริงๆซักครั้งว่าซาจิคิดยังไงมั่ง ของแบบนี้ใครเขากำหนดกันนะ บางทีฝ่ายเด็กผู้หญิงต่างห่างที่น่าจะรับรู้เรื่องราวและทำใจได้ยากกว่าเขาอีก บางทีเขาน่าจะคุยกบพ่อให้รู้เรื่องนะ
   “เอ็น นายคิดว่า ถ้าฉันจะคุยกับพ่อให้รู้เรื่องไปเลยจะดีไหม”เรย์ถามขึ้นมาเล่นๆ แต่ยังไงก็ไม่ค่อยอยากจะคุยหรอกนะ พ่อน่ะเรื่องมาก
   “ลองสิ เป็นฉัน ฉันทำนะ...”เอ็นพูดแล้ว ลองนึกถึงตัว เอ่อ...เป็นเขา ก็รับไม่ได้เหมือนกันแหะ
   “งั้นเหรอ...”
   เด็กชายเดินกลับเข้ามาในห้อง ดูเหมือนน้ำชาทั้งหมดจะถูกดื่มหมดแล้ว เว้นซะแต่แก้วของเด็กๆยังคงเต็มอยู่เหมือนเดิม ยังไง คงไม่คิดจะดื่มอยู่แล้วไม่ว่างยังไง ถ้าไม่อยากให้รสขมติดลิ้น
   “พ่อ...”เรย์ทำท่าเหมือนจะเรียกคุยด้วย
   “อ้อ ใช่ เรื่องภารกิจใช่ไหม พ่อเกือบลืมไป เอ้า นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่ลูกจะได้เงินจากภารกิจ”ชายหนุ่มยื่นซองสีดำให้เรย์ เด็กชายรับมาอย่างไม่คิดอะไร แต่ต้องอึ้งไปชั่วขณะเมื่อเห็นเงินข้างใน
   “ทำไมมันมากงี้ล่ะครับ...”เรย์พูดอย่างเผลอๆ เรื่องได้เงินน่ะไม่ค่อยสนเท่าไหร่หรอก ได้มาแล้วจะเอาไปจ่ายอะไรได้ ปกติไม่เคยออกจากบ้านตามลำพังเลย เงินน่ะแม้ว่าจะจริงอยู่ที่อยากจะได้บ้าง แต่จะใช้ได้ก็เฉพาะตอนที่พี่สาวหรือแม่พาไปข้างนอกเท่านั้น มาให้ตอนนี้มันจะมีประโยชน์อะไร...
   “ถ้ามากไป พ่อจะริบคืนก็ได้”
   “ไม่ล่ะครับ ขอบคุณ”เรย์ตอบกวนเล็กน้อย ว่าแต่ภารกิจหนึ่งจะให้เงินมากขนาดนี้เชียว เอ่อ...มันมากเว่อร์ไปหน่อยไหม มากกว่าเงินที่เขาเคยได้ตลอดมารวมกัน 10 เท่ายังไม่ถึงเลยละมั้ง รึว่าภารกิจที่ช่วยเอ็นออกมานี่ เป็นถึงภารกิจสำคัญมากเลยรึ
   “ยังไงก็ เก็บไว้ใช้จ่ายตอนอยู่ในโรงเรียนจะดีกว่านะ แม้ว่าพ่อจะไม่คิดว่าลูกจะสามารถบินไปข้างนอกได้ด้วยตัวเองก็เถอะ”ชายหนุ่มพูดเหมือนแนะนำอย่างไม่ผูกมัด ใจจริงก็อยากให้ลูกชายออกไปข้างนอกด้วยตัวเองได้อยู่หรอกนะ แต่จะสอนให้ มันก็ไม่นิสัยของเขาซะด้วย
   เรย์จะรู้ตัวรึไม่ ว่าภารกิจที่พึ่งทำไปเป็นภารกิจระดับเสี่ยงสุด ที่ปกติคงไม่ให้ยมทูตอายุน้อยๆทำแน่ แต่เพราะเรน่าขอมาเป็นพิเศษว่า ให้เรย์เป็นคนปฏิบัติภารกิจนี้โดยลำพัง ค่าตอบแทนก็สูงพอสมควร แต่เรื่องของเรื่องคือ ไม่มีใครสนใจค่าตอบแทนกันหรอก แต่ชีวิตต่างหากที่สำคัญกว่าเป็นไหนๆ แม้เรย์จะเสี่ยงตายแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้คงจะเป็นครั้งที่เรย์ทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้ซักอย่างแน่นอน จะมียมทูตอายุน้อยซักกี่คนที่พบกับพ่อมดดำ แล้วมีชีวิตรอดมาได้ โชคดีที่จุดหมายของพวกนั้น ไม่ได้เพื่อจะฆ่า แต่เพื่อพาเอ็นไปแบล็กเฮลต่างหาก หากเป็นภารกิจอื่น เรย์คงไม่มีชีวิตรอดแน่ แต่ก็นะ...บางทีเรย์อาจจะเหมือนกับพี่สาวของตัวเองก็ได้ เด็กหญิง
อัจฉริยะที่พบกับพ่อมดดำตั้งแต่อายุ 22 แล้วสามารถเอาชนะพ่อมดดำได้ โดยลำพัง
   “พี่เบลล์ พาออกไปข้างนอกอีกทีได้ไหม...”เรย์ถามอย่างมีความหวัง พี่สาวยิ้มหน้าละห้อย ถ้าพาออกไปคนเดียวน่ะได้นะ แต่พาเอ็นไปด้วยไม่ได้หรอก อีกอย่างถ้าพ่อรู้ว่าพี่ใช้เวทย์ข้ามมิติภายในไวท์เฮลละก็...
   “งั้นไว้วันหลังก็ได้ พ่อโรงเรียนจะเปิดเมื่อไหร่ครับ”เรย์ถามเบาๆ ไม่ได้คิดอะไรมาก อย่างน้อยจะได้กะเวลาทำอะไรได้บ้าง
   “อาทิตย์หน้า...”
   “ง่า...แล้วทำไมพึ่งบอกอ่ะ”เรย์พูดขึ้นเมื่อได้ฟังคำตอบ อาทิตย์หน้า ก็เหลือเวลาอีกนิดเดียวน่ะสิ ต้องเตรียมตัวอะไรบ้างนี่ เอ่อ...อย่าพูดถึงตัวเองดีกว่า การที่เขาต้องเข้าโรงเรียนหมายถึงเอ็นต้องเข้าด้วยสินะ แล้วเอ็นยังทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง อาทิตย์เดียว สงสัยจะแย่
    “ไม่เห็นต้องเตรียมตัวอะไร ลูกอาจไม่รู้ว่าเรียนแบบไหน แต่เมื่อถึงเวลาจะเข้าใจ แล้วก็พ่อบอกได้แค่ว่าถึงแม้จะเป็นอัจฉริยะ แต่อย่าไปทำอะไรเสี่ยงๆเป็นอันขาด ยังไงถ้าสงสัยจริงๆถามจากพี่เบลล์ก็ได้ พ่อต้องไปแล้ว”ชายหนุ่มพูดเป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะลุกจากเก้าอี้ เดินออกจากห้องซะเฉยๆโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรซักคำ
   เอ็นพึ่งเดินกลับเข้ามา ตอนนี้รสขมจางหายไปหมดแล้ว ดีแหะที่ยังจางได้...เอ พ่อไปแล้วหรอ
   “เรย์ พ่อไปแล้วหรอ”
   “อืม ออกไปเฉยเลย พี่เบลล์ ตกลงพาไปได้ไหมอ่ะ”เรย์พูดอย่างมีความหวังอีกครั้ง
   “วันนี้พี่ว่างก็จริงนะ แต่ถ้าพาบินไปก็พาไปได้แค่คนเดียวเท่านั้น พี่ใช้เวทย์แหวกมิติไปในที่ๆมีคนไม่ได้ เดี๋ยวคนอื่นเห็น แล้วก็นะ ถ้าไม่จำเป็นพี่จะไม่ใช้แน่เข้าใจด้วย”พี่เบลล์ตอบเรียบๆ ทำเอาน้องชายผิดหวัง
   “อีกอย่างพี่ขอบอกไว้นะ เงินน่ะเก็บไว้ใช้ตอนอยู่โรงเรียนน่ะดีแล้ว เพราะเรย์อาจไม่รู้ว่าที่นั่นเค้าเรียนกันยังไง ยมทูตที่จบออกมาทุกรุ่นถึงมีความสามารถติดตัว ไม่มากก็น้อย แต่ต้องเก่งพอสมควร สำหรับพี่ ก็น่าจะรู้ดีว่าอยู่ที่นั่นแค่ 2 ปีก็ออกมาทันที ใจจริงไม่อยากจะกลับไปอีกเลย ทั้งๆที่พ่ออยากให้เข้าต่อก็เถอะนะ”
   “มันโหดร้ายขนาดนั้นเชียว...”เรย์พูดขึ้นเฉยๆ
   “พี่ไม่บอกหรอก แต่อย่างเรย์คงไม่มีปัญหา พี่มั่นใจว่าอยู่สุขสบายแน่นอน แต่สำหรับเอ็น...”พี่เบลล์พูดก่อนจะเดินมาจับไหล่ของเอ็นราวกับจะฝากคำพูดนี้ไว้ให้จำตลอด
   “เอ็น...ห้ามทำอะไรฝืนตัวเองเป็นอันขาด เรย์...ไม่ว่ายังไงห้ามทิ้งเอ็นไม่งั้นพี่ไม่ยกโทษให้แน่ ตกลงนะ”
พี่เบลล์พูดเหมือนเป็นคำสั่งสำคัญ เรย์ถอนหายใจ สงสัยนัก โรงเรียนมันจะยังไงกันนะ ขณะที่เอ็นได้แต่ยืนนิ่ง เขาทำอะไรไม่ได้ซักอย่างแล้วทำไม พี่เบลล์ต้องคิดว่าเขาจะทำอะไรฝืนตัวเองด้วย
...
หุๆ คิดเรื่องโรงเรียนไว้แล้ว น่าสนใจเลยล่ะ ^^

หุๆ ค่อยถาทจากต้นตรงๆดีกว่าว่าอะไร ?