หุๆ น่ารักจริงไหมไม่รู้ แต่อย่างน้อยพี่เอต้องหล่อแน่ๆ (มั้ง)
ลงแล้วเน้อ ใครอ่าน อ่านได้เลย
En-Em
Chapter 7.2
By Bigyoyo
...
“ไหนๆพ่อพึ่งกลับมาแล้ว หยุดกินน้ำชากันหน่อยไหม”คำชวนที่เอ็นเหมือนจะตอบรับเฉยๆ แต่เรย์ครุ่นคิดเล็กน้อย กินน้ำชา...เอ่อ น้ำชาอะไรกันนะ
ชายหนุ่มบอกให้แต่ละคนนั่งบนเก้าอี้ในห้องอาหาร ก่อนจะเดินออกจากห้อง บอกว่าจะเอาน้ำชามาให้
ทันทีที่อยู่กันเงียบๆตามเดิม เอ็นก็เอ่ยปากถามในเรื่องที่สงสัย
“เรย์ บ้านหลังนี้ใหญ่มาก แต่ทำไมถึงไม่มีห้องนอนเลยล่ะ”เอ็นถามเบาๆ รึว่าเขามองไม่เห็นทางเข้าห้องต่างๆไม่ครบนะ
“บ้านนี้น่ะ ไม่ใช่บ้านที่อยู่กันปกติหรอก แม้ว่าจะใช้เป็นบ้านรวม ห้องนั่งเล่น ที่ทานอาหาร แต่จริงๆแล้วเหมือนจะใช้เป็นที่ประชุมของเหล่าราชวงศ์ซะมากกว่า ถึงได้สร้างในป่าที่อยู่ห่างไกลจากตัวเมืองไง ที่นี่น่ะถ้าไม่บินมาก็เข้ามาไม่ได้หรอก เพราะป่าที่ล้อมบ้านอยู่ไม่ใช่ป่าธรรมดาที่จะเดินด้วยเท้าเปล่าผ่านไปได้แน่”เรย์ตอบอธิบาย ป่าของที่นี่ถ้าไม่เก่งจริงไม่มีทางรอดชีวิตได้แน่ ป่าดำของเมืองหลวง...
“เอาล่ะเรียกฟูจินกับโมจิมาเถอะ ถึงแล้วนี่”พี่เบลล์บอกแต่ละคน
เด็กชายพยักหน้าเขาพึ่งรู้ก่อนออกเดินทางว่า ไม่จำเป็นต้องพาคู่หูไปไหนมาไหนด้วยก็ได้ เพราะทันทีที่เรียกชื่อ คู่หูก็จะปรากฏตัวไปหาเจ้าของแทบจะทันที เป็นความสามารถอย่างหนึ่งของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์
“ฟูจิน”
“โมจิ”
“ครับ...”แล้วทั้งสองตัวก็ปรากฏขึ้นจริงๆ ฟูจินปรากฎขึ้นบนโต๊ะ ส่วนโมจิแน่นอน...บนหัวของเอ็น...
“ว่าไงครับ...เอ็นคุง โอ้ ที่นี่บ้านของเรย์คุงใช่ไหมครับ”โมจิส่งเสียงใสๆ เกือบทุกคนพยักหน้า ส่วนเอ็นได้แต่จับตัวนิ่มๆกลมๆลงมาจากหัวก่อนจะตั้งไว้ที่โต๊ะข้างๆที่ฟูจินอยู่ เทียบขนาดตัวแล้ว เหมือนโมจิจะกลมซะจนกลืนฟูจินได้ทั้งตัวเลยมั้ง
“มาแล้วจ้า เด็กๆ โอ้หวัดดีนะ โมจิคุง”ชายหนุ่มทักทายก่อนจะรินชาใส่แก้ว 6 ใบที่เหมือนจะรู้ล่วงหน้าแล้วว่าจะมีคนมาเพิ่ม
“เอ้า พ่อชงเองเลยนะ ดื่มกันให้หมดด้วย”ชายหนุ่มแจกให้คนละแก้วๆ รวมทั้งฟูจินกับโมจิด้วย
เหมือนจะเป็นชาธรรมดา สีเหมือนจะออกหวานๆ เอ็นเขย่าๆแก้วเล็กน้อย ส่วนเรย์ยังหวาดๆกับเรื่องบางเรื่อง ไม่ค่อยอยากจะแตะแก้วซักเท่าไหร่
“เรย์ พ่อของนายก็ดูใจดีออก อารมณ์ดีด้วย ไม่เห็นจะเหนียวตรงไหน”เอ็นพูดกระซิบๆกับเรย์ให้พอได้ยินกันสองคน แม้ว่าสายตาของฟูจินกับโมจิจะแวบขึ้น เป็นอันว่าเหมือนสัตว์ศักดิ์สิทธิ์จะมีประสาทหูดีกว่าคนก็แล้วไป
“หุๆ นายยังรู้จักพ่อฉันน้อยไป เดี๋ยวจะได้รู้เองแหละ”เรย์ตอบเบาๆ แต่มือยังไม่กล้าแตะแก้วชา
ส่วนเอ็นก็งงๆเล็กน้อย แต่ก็นะ ยังไงต้องลงดูไม่ใช่หรอ
ทันทีที่แจกให้ครบทุกคน ชายหนุ่มก็รินให้ตัวเองเป็นคนสุดท้าย ก่อนจะยกแก้วขึ้น
“เอ้า ได้ครบทุกคนแล้ว ดื่ม...”
เอ็นและเรย์ที่ยังหวาดๆยกแก้วขึ้น พี่เบลล์จิบเล็กน้อยเพื่อชิมว่ามีอะไรไหม ส่วนฟูจินและโมจิบังคับให้แก้มเทชาใส่ปากทันทีอย่างไม่สนใจอะไร
เอ็นและเรย์มองหน้ากันวูบหนึ่งก่อนจะยกแก้วดื่ม เพียงแต่ทันทีที่เข้าปาก...
...
อะไร ทันทีที่เข้าปาก มัน มัน เพราะมัน อร่อยมากกกก (ปล.พูดเล่นเน้อ
)
หุๆ เดี๋ยวได้รู้กัน ว่าชาแก้วนี้จะรสเป็นยังไงมั่ง ขอบอกว่า ดิ่งไม่กินเด็ดขาด
><
