หัวใจหมดแรง เหมือนโลกว่างเปล่า
ทุกข์ทรมานสับสนไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ

เบื่อตัวเอง ที่ลมหนาวมาเยือนทุกที
แค่หลับตาก็ยังฝันร้าย เมื่อตื่นก็เหมือนไม่เห็นอะไร

ยังวนเวียนซ้ำเติมอยู่ทำไม ทรมานอย่างนี้ไม่พอใช่ไหม
บอกตัวเองทุกที สุดท้ายก็ทำไม่ได้

แผลเป็นที่อยู่ในใจ คิดลบเลือนคงไม่ได้
ไม่อยากฝืนทำใจ มันเจ็บลึกเกินไป
ความรักทำลายตัวฉันเอง

เก็บเอาไปคิดแต่เรื่องเก่า ๆ ที่ยังวกวนอยู่ในใจ
จะหยุดจะลืมมันไปเท่าไร ไม่อาจจะช่วยรักษาได้เลย

ก็คงมีสักวัน ที่แผลในใจจะลืมเลือนหาย
หลุดจากความเสียใจ และลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

สักวันจะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ได้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง