สติมา ปัญญาก็เกิด
เป็นข่าวใหญ่หน้าหนังสือพิมพ์...ว่า...ดาราวัยรุ่นผู้มีไหวพริบปฎิภาณ
ดีมากคนหนึ่ง..ถูกข่มขื่นขณะเดินเข้าบ้านในซอยเปลื่ยว..ยามค่ำคืน...
ปวีณา : ทำไมถึงกลับบ้านดึกดื่นล่ะจ๊ะหนู...?
แล้วหนูกลับบ้านยังไง...?
ดาราสาว : มีดาราหนุ่มรุ่นพี่มาส่งค่ะ...แต่ด้วยไหวพริบของหนู
หนูสังเกตว่าเขาเป็นคนขี้หลี...ถ้าให้รู้จักบ้าน...
ก็จะตามมาตื้อจนรำคาญ..จึงให้ส่งแค่ปากซอย...
แล้วหนูเดินเข้ามา...
ปวีณา : แล้วเกิดอะไรขึ้น...?
ดาราสาว :มีผู้ชายคนหนึ่ง..รูปร่างสูงใหญ่..ล่ำสัน..มีอาการเมาเล็กน้อย
เดินตามหนูมา..ด้วยไหวพริบของหนู...
หนูรู้ได้เลยว่าไม่ได้มาดีแน่...
ปวีณา : แล้วยังไงต่อจ๊ะ...?
ดาราสาว : หนูตัดสินใจออกวิ่ง..แต่ชายคนนั้นก็วิ่งตามทันที...
ด้วยไหวพริบหนูรู้ว่า..วิ่งยังไงก็คงไม่เร็วกว่าผู้ชายอยู่ดี
ยังไงเขาก็ต้องตามทัน..และใช้กำลังแน่นอน....
ปวีณา : ยังไงต่อจ๊ะ...?
ดาราสาว : ด้วยไหวพริบของหนู..หนูตัดสินใจหยุดวิ่ง...
เพื่อไม่ให้ต้องเจ็บตัวหนูตัดสินใจเจรจาต่อรอง....
ปวีณา : ผลการเจรจาเป็นอย่างไรจ๊ะ...?
ดาราสาว : หนูบอกเขาว่า..ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องใช้กำลัง...
ไม่เกิดผลดีต่อทั้งสองฝ่าย...หนูยินยอมทำตามที่เขาต้องการ...
ปวีณา : เรื่องเป็นอย่างไรต่อจากนั้น...?
ดาราสาว :ด้วยไหวพริบของหนู...หนูชวนเขาเข้าไปในซอกตึกลับตาคน...
แล้วต่างคนต่างถอดเสื้อผ้าของตัวเอง....
หนูถกกระโปรงขึ้นมาเหนือเอว..ส่วนเขาปลดกางเกงตกลงมากรอมเท้า
ปวีณา : เรื่องเป็นยังไงต่อจ๊ะ...?
ดาราสาว :ลองใช้ไหวพริบคิดดูสิ..ว่า..ชายที่รูดกางเกงลงไปกองที่ตาตุ่ม...
กับหญิงสาวที่ถกกระโปรงขึ้นเหนือเอวน่ะ...
ใครจะวิ่งเร็วกว่ากัน...?