ลุงเบนซึ่งกำลังโดนลุมกระทืบอยู่นั้น ใด้หนีเอาตัวรอดด้วยการใช้คาถาวาปใปหาเจตที่หนีใปใด้แล้ว แต่บังเอิญที่เท้าของนักพนันยังติดอยู่ที่ตัวลุงเบน จึงทำให้นักพนันเหล่านั้นวาปตามมาด้วย.. 

ทว่าระหว่างที่กะลังเข้าไปเจดก็เห็นนักพนันที่ไม่ได้วาบมาด้วยกะลังวิ่งมาเตรียมกระทืบลุงเบนระลอก2เจดจึงมองอยู่ห่างๆด้วยสายตาเฉยเมย(ไจดำโคด)

ปล.เพิ่งเคยเหงอมนุดที่ชื่อว่าเบนอ่วมเปงครั้งแรก

ผมกลับมาแล้ว...ดีใจมั้ยยยยย

ลุงเบนจึงหักคอเกาจิ้งทิ้งซะแล้วหันมาบังคับไห้ลูกขาเล่งต่อ(ไหงจากไก่ชนกลายเปงไพ่ได้นิ)

หลังจากนั่น ทุกคนก็กลับเข้าไปในบ่อนต่อ แต่!!!เรื่องมันยังไม่จบ วัตถุต่างๆลอยออกมาทางประตูหน้าบ้านลุงเบน มีที้ง รองเท้า เก้าอี้ โต๊ะ เครื่งแป้ง ลิปสติก ชุดชั้นใน เอ่ออออเยอะไปไหม๊เนี้ย หลังจากนั่นวัตถุชิ้นสุดท้ายได้หลุดออกมา ไม่ใช่อะไรนั่นคือลุงเบนและมีเสียงออกมาจากในบ้าน"ไป ไป ไปลงนรกซะเถอะที่รักฉันจะลงโทษเธอ เวลาของเธอหมดแล้วววววววววววววววววว" ปั้ง!!ประตูถูกปิดอย่างแลง ลุงเบนนั่งกองกับพื้นพร้อมคิดในใจ"นี่ .. มัน .. บ้านตูนะเฟ้ย"

ลุงเบนจึง "สปลิ้ด" น้ำลายใส่คาร์เตอร์

คาร์เตอร์ สปิ้ด น้ำลายกลับ(แหะๆตุ๋ยน้ำลายนี่วิทีการสวัดดีของเผ่ามาไซ) ทั้งสองสปิ้ดน้ำลายกันอย่างเมามัน(แต่คนเขียนจะเมาเพราะเหม็นน้ำลายละ)เผอิญ ผีหนูน้อยหมวกม่วง(กลับมาอีก)
มาบอกไห้ทั้งสองหยุด เพราะตระกูลเบน ลูกชายเบน ลูกสะใภ้เบน ต่างๆนาๆตายกันหมดบ้าน แต่เบนไม่หยุด ทั้ง2จึง....(มั่วจังเรย)

กลับโดนรุมซะเองเพราะลุงเบนไช้วิชาสะกดจิตลูกน้องเจ้าหนี้