บทที่ 2. บางสิ่งที่เหมือนกัน
หลังจากที่อาริงได้อุ้มวุ้นตัวน้อยเดินเข้าป่าไปเป็นเวลา 2ชั่วโมงฟ้าก็มึด อาริงก็หยุดพักและจุดไฟทำอาหารกิน และอาริงก็ได้แต่จ้องมองเหล่าแผลเป็นของวุ้นตัวน้อยและเหล่าแผลใหม่ๆที่อาริงได้ทำการรักษาแผลให้เสร็จแล้ว 3 ชั่วโมงผ่านไปวุ้นน้อยเริ่มรู้สึกตัว
วุ้นน้อย :
อาริง : " ไง..งงเหรอว่าอยู่ที่ไหน " (อาริงพูดและยิ้มให้วุ้นน้อย)
วุ้นน้อย :
อาริง : " ไม่ต้องกลัวหรือโกรธหลอก ฉันเป็นคนช่วยนายมาจากไอ้พวกทหารพวกนั้นที่รังแกนายอะ เนี่ยบาดแผลนายฉันก็ใส่ยาพันแผลให้เสร็จสับแล้ว ดูสิ "
วุ้นน้อย :
อาริง : "ไงซึ้งใจแล้วละสิ ทำหน้าแบบนั้นอะ ฮ่าๆๆ อะนี่เอาหญ้าไปกินซะ "
วุ้นน้อยก็ค่อยๆกินหญ้าอย่างอร่อย โดยที่มีสายตาของอาริงนั่งมองอย่างสุขใจโดยที่เป็นช่วงเวลาผ่านไปช้าๆ อาริงจะเอามือเข้าไปแตะที่ตัววุ้นน้อย แต่วุ้นน้อยก็ถอยหนี เพราะคงยังไม่ชินกับการอยู่กับคน
อาริง : " ไม่ต้องกลัวไปหรอก นายกับฉันเป็นพวกชะตากรรมเดียวกัน " (อาริงพูดจบก็ถอดเสื้อให้วุ้นตัวน้อยดู ภาพที่วุ้นตัวน้อยเห้นก็คือ ภาพร่างกายของหญิงสาวที่บอบบาง แต่มีรอยแผลเป็นนับสิบๆแห่ง ใหญ่บ้างเล็กบ้าง ทั้งลำตัว ทั้งแขน และหลัง ต่างก็มีแต่รอยแผลเป็น ซึ่งก็เหมือนกับวุ้นน้อยที่มีแผลเป็นตามตัวเหมือนกัน)
อาริง : " เป็นไง เราทั้ง 2เหมือนกันแบบนี้ คงไม่กลัวฉันแล้วนะ เพราะนายก็เป็นวุ้นที่ถูกรังแกจากวุ้นด้วยกันและเหล่ามุษย์ ฉันก็เหมือนกันถูกรังแกมาตั้งแต่เด็กจากน้ำมือมนุษย์เหมือนกัน เพียงแค่ฉันเป็นลูกครึ่งระหว่างมนุษย์กับเผ่าาอสุรา ใครๆก็เลยรังเกลียดฉันตั้งแต่เด็ก ฉันเลยต้องต่อสู้ดินรนเพื่อเอาตัวรอด จึงมีแผลเป็นแบบนี้ละ "
วุ้นน้อย :
อาริง : " งงหรือ งั้นดูนี่สิ " (อาริงยิ้มและเอานิ้วชี้ ชี้ให้ดูเขี้ยวที่ฟันเขี้ยวข้างซ้ายของมุมปาก) " ยังมีอีกๆ " (และอาริงก็เอามือแหวกผมทั้งด้านซ้ายและขวาให้ดู จะเห้นเป้นเขาเล็กๆ อยู่ข้างละอัน แต่มันเล็กมากผมเลยปิดไว้ไม่เห็น)
วุ้นน้อย :
อาริง : " ฮ่าๆๆ ตกใจเลยเหรอฮ่าๆๆเจ้า..." (อาริงกำลังจะพูด แต่เหมือนนึกได้บางเรื่อง) "จะเรียกว่าเจ้าวุ้นน้อยต่อไปก็ไม่ดีแฮะ ดูไม่สนิทกัน งั้นเดี๋ยวฉันตั้งชื่อให้แล้วกันนะ ฮือ............... อ๊ะ เอาเป้นชื่อ"เจ้าแผลเพียบ"ดีกว่า ฮ่าๆๆ ตรงๆดีไม่ต้องคิดมาก ฮ่าๆๆ "
วุ้นน้อย :
(ในใจวุ้นน้อยคิดว่า หล่อนเล่นง่ายเนอะชื่อมีเยอะแยะไม่ตั้ง แต่วุ้นน้อยก็ดีใจที่มีชื่อเหมืออนกัน) 
อาริง : " ดึกแล้วมานอนกันเถอะ " (อาริงพูดจบพร้อมทั้งยื่นแขนสองข้างเพื่อที่จะกอดเจ้าแผลเพียบ เจ้าแผลเพียบซึ่งตอนนี้ได้เปิดใจให้กับอาริงแล้วก็เดินเข้ามาหาอ้อมกอดอันอบอุ่นนั้น)
อาริง : " นี่เจ้าแผลเพียบ ฉันขอนอนกอดนายทั้งคืนเลยนะ " (อาริงพูดจบก็นอนกอดเจาแผลเพียบ และหัวใจทั้งสองดวงก็หลับไปพร้อมๆกันทั้งที่หลับพร้อมรอยยิ้ม
ราตรีนี้ช่างเป็นคืนที่ยาวนนัก แต่เป็นคืนที่ยาวนานแต่มีแต่ความสุขของหัวใจสองดวงที่โหยหาความอบอุ่นมาตลอด และหัวใจสองดวงนี้ก็ได้พบกัน แต่ความสุขนี้จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนไม่มีใครตอบได้ เพราะต่างก็มีชะตากรรมที่แตกต่างกันไป แต่อย่างน้อยตอนนี้หัวใจสองดวงนี้คงขออธิฐานให้วันเวลาที่ดีแบบนี้อยู่กับพวกเค้าให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้.......................
